Θα μπορούσα να ζω για πάντα σε μια ψεύτικη άνοιξη. Να πλανιέμαι ή μάλλον καλύτερα να δηλητηριάζομαι από τα αρώματα της και να ξεριζώνω λουλούδια για να ικανοποιώ τις πρόσχαρες επιθυμίες μου. Ίσως και να μην είχα κανένα πρόβλημα με αυτό αρκεί να μην με γοήτευαν τόσο πολύ οι λίγες στιγμές, ίσως και οι μόνες αληθινές μου, που πέρασα στο χειμώνα έχοντας την βροχή για συντροφιά.
Θα μπορούσα να είμαι μόνιμα χαμογελαστός. Να περιφέρομαι παντού με ένα χαραγμένο από τη μιζέρια χαμόγελο στο προσωπείο που θα διάλεγα για πρόσωπο. Θα μπορούσα να γελάω με την δυστυχία και τον πόνο του άλλου. Θα μπορούσα να έπειθα πρώτα τον εαυτό μου και έπειτα όλους τους άλλους πως είμαι ευτυχισμένος. Θα μπορούσα, αλλά έτσι η θλίψη θα μου άφηνε το χέρι.
Θα μπορούσα να ζω στη μέρα. Να απολαμβάνω την ζεστασιά του ήλιου. Να νιώθω ασφαλής και προστατευμένος από ό,τι αντιπροσωπεύει το σκοτάδι για τους περισσότερους. Θα μπορούσα αρκεί το κάλεσμα του σκοταδιού να μην ακουγόταν τόσο λυρικό στα αυτιά μου και αν διάλεγα να μην το ακούσω να μην πρόδιδα όλη μου τη ζωή.
Θα μπορούσα να τρέφω τον εγωισμό μου. Να τον αφήνω να κυριαρχεί, όχι μόνο σε εμένα αλλά και στους άλλους. Να τον αφήνω να πληγώνει για να μην πληγωθώ. Να τον αφήνω να εκμεταλλεύεται τα πιο αδύναμα για να νιώθω δυνατός. Θα μπορούσα, αλλά έτσι θα κατασπάραζε όση ψυχή μου έχει απομείνει.
Θα μπορούσα να συμφιλιωθώ με τους εφιάλτες. Να τους εντάξω στη καθημερινότητα μου και σιγά-σιγά να τους κάνω εφιάλτες των άλλων. Ίσως να μπορούσα και εγώ να γίνω ο εφιάλτης των άλλων. Θα μπορούσα , ναι θα μπορούσα αρκεί να μην μου μίλαγε κάποιος για τα όνειρα και να μην πήγαινε στο τόπο που αυτά γεννιούνται.
Θα μπορούσα να λέω συνεχώς ναι και να αποδέχομαι τα πάντα αδιαμαρτύρητα. Να ενταχθώ και εγώ σε ένα ακίνδυνο target group ώστε να νιώσω κοινωνικά αποδεκτός και μέρος ενός μεγάλου κοινωνικού συνόλου. Θα μπορούσα αρκεί τα λίγα μου όχι να μην γινόντουσαν η σημαία μου.
Θα μπορούσα να είμαι στους κερδισμένους. Να είμαι σαν αυτούς, τους φαινομενικά πανίσχυρους που μάθαμε από μικροί να φοβόμαστε και να θαυμάζουμε. Να αποδεχτώ τον όποιο ρόλο μου μοιραστεί και να τον παίξω τόσο καλά που μετά από λίγο καιρό να ξεγελάω ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό. Να γευτώ και εγώ λίγο αυτό που κάποιοι βάφτισαν νίκη. Θα μπορούσα αλλά προτιμώ τις πολλές και απανωτές ήττες μου.
Θα μπορούσα να γίνω τελείως ακίνδυνος και συνάμα αγαπητός σε όλους. Θα μπορούσα να έχω χίλιες κρυψώνες και χίλιους τρόπους διαφυγής όταν θα ερχόντουσαν τα δύσκολα. Θα μπορούσα ...αρκεί τα δύσκολα να μην ήταν τα μόνα αληθινά.
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 30, 2009
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 26, 2009
ΌΜΟΡΦΑ
Μια από τις διαφορές των μετρίων απ’ των σπουδαίων είναι ότι οι μέτριοι όταν γράφουν, γράφουν για το παρελθόν. Γράφουν για ό,τι έχουν ζήσει , νιώσει και μάθει , ίσως και από αποστήθιση , ως εκείνη την στιγμή. Οι σπουδαίοι όταν γράφουν, γράφουν για εκείνα που έρχονται και κάνεις δεν τα φαντάζεται. Για αυτό είναι σπουδαίοι , γιατί ξέρουν να διαβάζουν τα σημάδια των καιρών. Αυτά που οι περισσότεροι από εμάς ηθελημένα και μη ( καμία σημασία δεν έχει ) αγνοούμε. Για αυτό συνήθως και όλοι οι σπουδαίοι είναι παρεξηγημένοι.
Συνήθως και εγώ γράφω για το παρελθόν και το παρόν. Δεν αρνήθηκα ως τώρα την μετριότητα μου και ούτε θα την αρνηθώ ποτέ. Όταν γράφω για το παρόν μάλλον το κάνω επειδή είναι έντονο και μου είναι πιο εύκολο και αναγκαίο να το αποτυπώσω στο χαρτί. Όταν γράφω για το παρελθόν άλλες φορές μπορεί να το κάνω γιατί νιώθω πως με στοιχειώνει και θέλω να απαλλαγώ από αυτό. Άλλες πάλι φορές επειδή ο χρόνος, όπως συνηθίζω να λέω, είναι σχετικός και η καλή μνήμη είναι ευχή και κατάρα. Είναι πολλές οι στιγμές και τα συναισθήματα που ανεξαρτήτου το πότε τις ζήσαμε και τα νιώσαμε θα μείνουν για πάντα χαραγμένα τόσο έντονα μέσα μας και θα τα κουβαλάμε όπου και αν βρισκόμαστε σαν να μην κύλησε ποτέ ο χρόνος για αυτά.
Αν πρέπει να γράψω , κάτι για το μέλλον τότε θα είναι αυτό: Νιώθω (παρόλο που όλα δείχνουν και αποδεικνύουν το αντίθετο) πως πλησιάζει ολοένα και πιο πολύ η ώρα εκείνη που θα πρέπει να επιλέξουμε ποιο θα είναι το τέλος μας. Μακάρι ως τότε να μην χάσουμε αυτό, το διαφορετικό για τον καθένα μας που μας δίνει δύναμη, θάρρος και αντοχή ώστε να αντέξουμε το τίμημα και να επιλέξουμε τα όμορφα. Και όμορφα για μένα είναι η θλίψη που μου κρατάει το χέρι. Όμορφα είναι το να διαλέγεις να μοιραστείς με αποτέλεσμα να πληγωθείς. Όμορφα είναι το πέρασμα εκείνο το δύσβατο. Όμορφα είναι τα μάτια όταν γυαλίζουν και ό,τι τα κάνει να γυαλίζουν. Όμορφα είναι τα βλέμματα που νικάνε τα λόγια. Όμορφα είναι τα τραγούδια τα δυσνόητα. Όμορφα είναι όλα τα ανυποχώρητα. Όμορφα είναι οι πράξεις οι αμετανόητες. Όμορφα είναι τα όχι που λυτρώνουν και κρατάνε το κεφάλι μας ψηλά. Όμορφα είναι η πίκρα για αυτό που νομίζουμε πως καταντήσαμε. Όμορφα είναι οι στιγμές εκείνες που ξεφεύγουν από τη λήθη. Όμορφα είναι όσοι και όσα δεν λεκιάστηκαν από την κοινωνία που ζούμε. Όμορφα είναι τα μυαλά όταν σκέφτονται και δεν αφήνουν να δηλητηριάζονται. Όμορφα είναι τα όνειρα που δεν προδώσαμε και οι εφιάλτες που μαχόμαστε. Όμορφα είναι τα ταξίδια της ψυχής μας σε τόπους και μέρη αμόλυντα από εμάς τους ίδιους. Όμορφα είναι τα κελιά μας όταν αντιλαμβανόμαστε την παρουσία μας σε αυτά. Όμορφα είναι όσα η αξιοπρέπεια μας δεν αφήνει να χαρίσουμε σε κανένα και για τίποτα. Όοομορφααα...
Συνήθως και εγώ γράφω για το παρελθόν και το παρόν. Δεν αρνήθηκα ως τώρα την μετριότητα μου και ούτε θα την αρνηθώ ποτέ. Όταν γράφω για το παρόν μάλλον το κάνω επειδή είναι έντονο και μου είναι πιο εύκολο και αναγκαίο να το αποτυπώσω στο χαρτί. Όταν γράφω για το παρελθόν άλλες φορές μπορεί να το κάνω γιατί νιώθω πως με στοιχειώνει και θέλω να απαλλαγώ από αυτό. Άλλες πάλι φορές επειδή ο χρόνος, όπως συνηθίζω να λέω, είναι σχετικός και η καλή μνήμη είναι ευχή και κατάρα. Είναι πολλές οι στιγμές και τα συναισθήματα που ανεξαρτήτου το πότε τις ζήσαμε και τα νιώσαμε θα μείνουν για πάντα χαραγμένα τόσο έντονα μέσα μας και θα τα κουβαλάμε όπου και αν βρισκόμαστε σαν να μην κύλησε ποτέ ο χρόνος για αυτά.
Αν πρέπει να γράψω , κάτι για το μέλλον τότε θα είναι αυτό: Νιώθω (παρόλο που όλα δείχνουν και αποδεικνύουν το αντίθετο) πως πλησιάζει ολοένα και πιο πολύ η ώρα εκείνη που θα πρέπει να επιλέξουμε ποιο θα είναι το τέλος μας. Μακάρι ως τότε να μην χάσουμε αυτό, το διαφορετικό για τον καθένα μας που μας δίνει δύναμη, θάρρος και αντοχή ώστε να αντέξουμε το τίμημα και να επιλέξουμε τα όμορφα. Και όμορφα για μένα είναι η θλίψη που μου κρατάει το χέρι. Όμορφα είναι το να διαλέγεις να μοιραστείς με αποτέλεσμα να πληγωθείς. Όμορφα είναι το πέρασμα εκείνο το δύσβατο. Όμορφα είναι τα μάτια όταν γυαλίζουν και ό,τι τα κάνει να γυαλίζουν. Όμορφα είναι τα βλέμματα που νικάνε τα λόγια. Όμορφα είναι τα τραγούδια τα δυσνόητα. Όμορφα είναι όλα τα ανυποχώρητα. Όμορφα είναι οι πράξεις οι αμετανόητες. Όμορφα είναι τα όχι που λυτρώνουν και κρατάνε το κεφάλι μας ψηλά. Όμορφα είναι η πίκρα για αυτό που νομίζουμε πως καταντήσαμε. Όμορφα είναι οι στιγμές εκείνες που ξεφεύγουν από τη λήθη. Όμορφα είναι όσοι και όσα δεν λεκιάστηκαν από την κοινωνία που ζούμε. Όμορφα είναι τα μυαλά όταν σκέφτονται και δεν αφήνουν να δηλητηριάζονται. Όμορφα είναι τα όνειρα που δεν προδώσαμε και οι εφιάλτες που μαχόμαστε. Όμορφα είναι τα ταξίδια της ψυχής μας σε τόπους και μέρη αμόλυντα από εμάς τους ίδιους. Όμορφα είναι τα κελιά μας όταν αντιλαμβανόμαστε την παρουσία μας σε αυτά. Όμορφα είναι όσα η αξιοπρέπεια μας δεν αφήνει να χαρίσουμε σε κανένα και για τίποτα. Όοομορφααα...
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 24, 2009
ΩΣΤΕ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ?
αν δεν έρθει με μια έκρηξη από μέσα σου
σε πείσμα όλου του κόσμου
μην το κάνεις.
εκτός κι αν έρθει χωρίς να ρωτήσει
από την καρδιά σου κι από το μυαλό σου κι από το στόμα σου
κι από την ψυχή σου
μην το κάνεις.
αν πρέπει να κάτσεις για ώρες
χαζεύοντας την οθόνη του υπολογιστή σου
ή κολλημένος πάνω σε μια
γραφομηχανή
ψάχνοντας για λέξεις
μην το κάνεις.
αν το κάνεις για τα λεφτά ή
για τη δόξα
μην το κάνεις.
αν το κάνεις γιατί θέλεις
γυναίκες στο κρεβάτι σου
μην το κάνεις.
αν πρέπει να κάτσεις και
να το ξαναγράψεις ξανά και ξανά
μην το κάνεις.
αν είναι σκληρή δουλειά και μόνο να σκεφτείς να το κάνεις,
μην το κάνεις.
αν προσπαθείς να γράψεις σαν κάποιον
άλλο
ξέχνα το.
αν πρέπει να το περιμένεις να κραυγάσει από
μέσα σου,
τότε περίμενε υπομονετικά.
αν δεν κραυγάσει ποτέ από μέσα σου,
κάνε κάτι άλλο.
αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις στη γυναίκα σου
ή στη γκόμενά σου ή στο γκόμενό σου
ή στους γονείς σου ή σε οποιονδήποτε,
δεν είσαι έτοιμος.
μην είσαι σαν τόσους συγγραφείς
μην είσαι σαν τόσους χιλιάδες
ανθρώπους που αποκαλούν εαυτούς συγγραφείς,
μην είσαι νωθρός και βαρετός και
προσποιητός, μην καταβάλλεσαι από εγωπάθεια.
οι βιβλιοθήκες του κόσμου έχουν
χασμουρηθεί, έχουν
κοιμηθεί
με το είδος σου.
μην προσθέτεις σε αυτό.
μην το κάνεις.
εκτός κι αν βγεί από την
ψυχή σου σαν ρουκέτα,
εκτός κι αν το να μείνεις ακίνητος
θα σε οδηγούσε στην τρέλα ή
στην αυτοκτονία ή στο φόνο,
μην το κάνεις.
εκτός κι αν ο ήλιος μέσα σου
σου καίει τα σωθικά,
μην το κάνεις.
όταν πραγματικά έρθει η ώρα
κι αν είσαι εκλεκτός
θα το κάνει μόνο του
και θα συνεχίσει να το κάνει
μέχρι να πεθάνεις ή μέχρι να πεθάνει
μέσα σου.
δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
και ποτέ δεν υπήρξε.
Charles Bukowski
σε πείσμα όλου του κόσμου
μην το κάνεις.
εκτός κι αν έρθει χωρίς να ρωτήσει
από την καρδιά σου κι από το μυαλό σου κι από το στόμα σου
κι από την ψυχή σου
μην το κάνεις.
αν πρέπει να κάτσεις για ώρες
χαζεύοντας την οθόνη του υπολογιστή σου
ή κολλημένος πάνω σε μια
γραφομηχανή
ψάχνοντας για λέξεις
μην το κάνεις.
αν το κάνεις για τα λεφτά ή
για τη δόξα
μην το κάνεις.
αν το κάνεις γιατί θέλεις
γυναίκες στο κρεβάτι σου
μην το κάνεις.
αν πρέπει να κάτσεις και
να το ξαναγράψεις ξανά και ξανά
μην το κάνεις.
αν είναι σκληρή δουλειά και μόνο να σκεφτείς να το κάνεις,
μην το κάνεις.
αν προσπαθείς να γράψεις σαν κάποιον
άλλο
ξέχνα το.
αν πρέπει να το περιμένεις να κραυγάσει από
μέσα σου,
τότε περίμενε υπομονετικά.
αν δεν κραυγάσει ποτέ από μέσα σου,
κάνε κάτι άλλο.
αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις στη γυναίκα σου
ή στη γκόμενά σου ή στο γκόμενό σου
ή στους γονείς σου ή σε οποιονδήποτε,
δεν είσαι έτοιμος.
μην είσαι σαν τόσους συγγραφείς
μην είσαι σαν τόσους χιλιάδες
ανθρώπους που αποκαλούν εαυτούς συγγραφείς,
μην είσαι νωθρός και βαρετός και
προσποιητός, μην καταβάλλεσαι από εγωπάθεια.
οι βιβλιοθήκες του κόσμου έχουν
χασμουρηθεί, έχουν
κοιμηθεί
με το είδος σου.
μην προσθέτεις σε αυτό.
μην το κάνεις.
εκτός κι αν βγεί από την
ψυχή σου σαν ρουκέτα,
εκτός κι αν το να μείνεις ακίνητος
θα σε οδηγούσε στην τρέλα ή
στην αυτοκτονία ή στο φόνο,
μην το κάνεις.
εκτός κι αν ο ήλιος μέσα σου
σου καίει τα σωθικά,
μην το κάνεις.
όταν πραγματικά έρθει η ώρα
κι αν είσαι εκλεκτός
θα το κάνει μόνο του
και θα συνεχίσει να το κάνει
μέχρι να πεθάνεις ή μέχρι να πεθάνει
μέσα σου.
δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
και ποτέ δεν υπήρξε.
Charles Bukowski
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 16, 2009
ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ ( ΙΙΙ )
Εμείς φταίμε για τα όρια του κελιού μας , αφού οι πιο πολλοί δεν αντιλαμβανόμαστε καν τον εγκλεισμό μας σε αυτό. Εμείς φταίμε για την ερήμωση όχι μόνο του τόπου μας αλλά και της ίδια μας της ψυχής. Εμείς φταίμε που όταν ερωτευόμαστε δεν ερωτευόμαστε αξίες και ιδανικά αλλά μια καλοστημένη, τόσο καλά που ίσως να κρατάει και για μια ζωή, οφθαλμαπάτη. Εμείς φταίμε που όχι μόνο αφήσαμε, αλλά ίσως και να ζητήσαμε να μας δηλητηριάσουν τα μυαλά. Εμείς φταίμε που διαμορφώσαμε αυτούς τους φρενήρεις ρυθμούς. Εμείς φταίμε που για να κρύψουμε την δικιά μας αδυναμία ξεσπάμε στους πιο αδύναμους από εμάς. Εμείς φταίμε που ο φόβος φώλιασε στα μυαλά μας. Εμείς φταίμε που το άγχος κατασπαράζει μέρα με τη μέρα τα μέσα μας. Εμείς φταίμε που η φύση αργοπεθαίνει μπροστά στα μάτια μας. Εμείς φταίμε για το ότι η καθημερινότητα ταυτίστηκε με τη μιζέρια, αφού σκοτώσαμε όλες τις όμορφες μικρές στιγμές που έχουν αξία. Εμείς φταίμε που μάθαμε να λέμε την μετάλλαξη εξέλιξη. Εμείς φταίμε που προμελετημένα δολοφονήσαμε τις ψυχές μας για μείνουμε απλά κουφάρια που περιφέρονται χωρίς λόγο και αιτία. Εμείς φταίμε που για να νιώσουμε ισχυροί εκμεταλλευτήκαμε τα πιο αγνά πλάσματα αυτής της πλάσης. Εμείς φταίμε που τα όνειρα μας πεθαίνουν πριν καν προλάβουν να γεννηθούν. Εμείς φταίμε για την μοναξιά μας αφού ξεχάσαμε να επικοινωνούμε αληθινά.
Δεν είναι ο τόπος που φταίει. Δεν είναι οι άλλοι. Εμείς και μόνο εμείς φταίμε. Και αν μας φαίνεται τόσο απλοϊκό ,είναι επειδή πράγματι είναι τόσο απλοϊκό. Παρόλο που σε λίγο δεν θα μας φαίνεται και τόσο...
Δεν είναι ο τόπος που φταίει. Δεν είναι οι άλλοι. Εμείς και μόνο εμείς φταίμε. Και αν μας φαίνεται τόσο απλοϊκό ,είναι επειδή πράγματι είναι τόσο απλοϊκό. Παρόλο που σε λίγο δεν θα μας φαίνεται και τόσο...
Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 14, 2009
ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ ( II )
Στην ύπαιθρο η ερήμωση δεν παρατηρείται μόνο στο τόπο, αλλά και στις ψυχές των ανθρώπων.
Στην ύπαιθρο δεν δηλητηριάζεται μόνο η γη αλλά και τα μυαλά των ανθρώπων
Στην ύπαιθρο οι ίδιες βλακώδεις διακρίσεις και ίσως ακόμα χειρότερες από ότι στις πόλεις.
Στην ύπαιθρο ανταμώνω πάλι το ίδιο φοβισμένο βλέμμα που μέσα σε αυτό φώλιασε το μίσος.
Στην ύπαιθρο θυσιάζουν στον βωμό του χρήματος και των εφήμερων χαρών την ομορφιά της φύσης.
Στην ύπαιθρο σκότωσαν συνειδητά το χθες για ένα χειρότερο σήμερα και ακόμα ένα πιο χειρότερο αύριο.
Στην ύπαιθρο τα δίποδα ζώα βλέπουν στα ζώα κέρδος και όχι τα αγνότερα αισθήματα που υπάρχουν.
Στην ύπαιθρο καμιά φορά η μοναξιά δεν είναι από επιλογή αλλά αναγκαστική.
Στην ύπαιθρο δεν δηλητηριάζεται μόνο η γη αλλά και τα μυαλά των ανθρώπων
Στην ύπαιθρο οι ίδιες βλακώδεις διακρίσεις και ίσως ακόμα χειρότερες από ότι στις πόλεις.
Στην ύπαιθρο ανταμώνω πάλι το ίδιο φοβισμένο βλέμμα που μέσα σε αυτό φώλιασε το μίσος.
Στην ύπαιθρο θυσιάζουν στον βωμό του χρήματος και των εφήμερων χαρών την ομορφιά της φύσης.
Στην ύπαιθρο σκότωσαν συνειδητά το χθες για ένα χειρότερο σήμερα και ακόμα ένα πιο χειρότερο αύριο.
Στην ύπαιθρο τα δίποδα ζώα βλέπουν στα ζώα κέρδος και όχι τα αγνότερα αισθήματα που υπάρχουν.
Στην ύπαιθρο καμιά φορά η μοναξιά δεν είναι από επιλογή αλλά αναγκαστική.
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 12, 2009
ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ( I )
Στις πόλεις έχουμε μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας για να ξεπληρώσουμε στις τράπεζες τα σύγχρονα διακοσμημένα από το ΙΚΕΑ κελιά μας.
Στις πόλεις ο έρωτας αποδεικνύεται στις βιτρίνες πολυκαταστημάτων σε 24 άτοκες δόσεις.
Στις πόλεις οι ψυχές ακρωτηριάζονται από τους ρυθμούς τους.
Στις πόλεις ο φόβος κατασπαράζει τα άμυαλα μυαλά .
Στις πόλεις το άγχος μικραίνει κι άλλο τις ζωές .
Στις πόλεις η καθημερινότητα μπολιάστηκε με τη μιζέρια .
Στις πόλεις δεν βλέπεις ανθρώπους στους δρόμους, αλλά άβουλα σώματα να περιφέρονται δίχως λόγο από ‘δω και ‘κει.
Στις πόλεις η φυγή έγινε όνειρο τρελό και ... ανεκπλήρωτο.
Στις πόλεις ο έρωτας αποδεικνύεται στις βιτρίνες πολυκαταστημάτων σε 24 άτοκες δόσεις.
Στις πόλεις οι ψυχές ακρωτηριάζονται από τους ρυθμούς τους.
Στις πόλεις ο φόβος κατασπαράζει τα άμυαλα μυαλά .
Στις πόλεις το άγχος μικραίνει κι άλλο τις ζωές .
Στις πόλεις η καθημερινότητα μπολιάστηκε με τη μιζέρια .
Στις πόλεις δεν βλέπεις ανθρώπους στους δρόμους, αλλά άβουλα σώματα να περιφέρονται δίχως λόγο από ‘δω και ‘κει.
Στις πόλεις η φυγή έγινε όνειρο τρελό και ... ανεκπλήρωτο.
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 05, 2009
VIVA LA REVOLUTION – ΑΣΤΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ -ΜΟΥΣΑΝΤΕ
Το radicalistic με την γνωστή αίσθηση κοινωνικής ευθύνης που το διακρίνει και μέσω αυτού του κειμένου θα επαληθεύσει τους αστικούς μύθους που λίγο ή πολύ όλοι μας έχουμε ακούσει. Η έρευνα μας διεξάχθηκε σύμφωνα με όλους τους κανόνες συνωμοσίας. Το εργαλείο της έρευνας μας ήταν το facebook. Μέσω αυτού καταφέραμε και γνωρίσαμε όλους τους αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων αυτών που στην πορεία εξελίχθηκαν σαν αστικοί μύθοι. Το κόστος ήταν μεγάλο. Αφού πέραν από το χρόνο που χάσαμε , αναγκαστήκαμε και ξοδέψαμε και αρκετά χρήματα αγοράζοντας κουπόνια των μαρτύρων του Ιαχοβά ( αν το γράφω λάθος παρακαλώ κάποιον να με διορθώσει). Ο λόγος είναι πως κάνα δυο μάρτυρες των γεγονότων αυτών ήταν και μάρτυρες του Ιαχοβά ( δεν με έχετε διορθώσει ακόμα , οπότε συνεχίζω να το γράφω έτσι) και στην προσπάθεια για να μας εμπιστευθούν αγοράσαμε αυτά τα κουπόνια. Επίσης ξοδέψαμε αρκετά και σε κουπόνια στοιχήματος αλλά νομίζω πως δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν ( πάντως όποιος θέλει μπορεί να παίζει τον Ολυμπιακό under, αφού με αυτόν τον προπονητή δεν πρόκειται να δούμε επιθετικό ποδόσφαιρο). Να ενημερώσω όμως πως αποφασίσαμε να μην χρησιμοποιήσουμε τις πληροφορίες που πήραμε από τους μάρτυρες του Ιαχοβά ( μάλλον το γράφω σωστά ), έτσι ώστε να μην μπορεί κάποιος να μας κατηγορήσει για δωροδοκία. Τώρα που είπα δωροδοκία θυμήθηκα και την υπόθεση λουλουδιών αλλά δεν θα επεκταθώ γιατί μπορεί να θυμηθώ και άλλα λουλούδια που πονάνε...
Το radicalistic λοιπόν είναι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσει για τους αστικούς μύθους που πράγματι ισχύουν και αυτοί είναι οι εξής ( αν κάναμε τηλεόραση τώρα θα ακούγονταν τυμπανοκρουσίες αλλά ας αρκεστούμε στα πενιχρά μέσα που διαθέτουμε) :
- Κροκόδειλοι ζούνε πράγματι στους υπονόμους , είναι λευκοί , αλλά δεν είναι τυφλοί, όπως εσφαλμένα αναφέρει ο μύθος, απλά δεν βλέπουν πολύ καλά. Ο μάρτυρας που μας έδωσε αυτή την πληροφορία ήταν το πρώτο από τα παιδάκια που οι γονείς του του έκαναν δώρο ένα μικρό κροκοδειλάκι το όποιο όταν κατάλαβαν πως θα μεγάλωνε επικίνδυνα σε μέγεθος το πέταξαν στον υπόνομο. Το κροκοδειλάκι επέζησε , όπως και πολλά άλλα, και δημιούργησαν μια κοινωνία κροκοδείλων μέσα στους υπονόμους. Λόγω της μη έκθεσης τους στον ήλιο οι κροκόδειλοι αυτοί είναι λευκοί. Ο μάρτυρας μας εργάζόταν σε τσίρκο σαν βασανιστής ζώων και είχε παραδεχτεί πως στην επαγγελματική του καταξίωση τον βοήθησαν πολύ οι γονείς του με το δώρο που το έκαναν όταν ήταν ακόμα παιδί. Εξακριβώσαμε αυτό τον μύθο πετώντας τον βασανιστή μάρτυρα στον υπόνομο και παρακολουθώντας μετά να τον κατασπαράζουν οι λευκοί κροκόδειλοι. Επειδή θέλουμε να είμαστε δίκαιοι , δεν προσπαθήσαμε να σώσουμε τον βασανιστή. Αυτό που δεν μπορέσαμε να εξακριβώσουμε είναι αν κάποιος από τους κροκόδειλος που έφαγε τον βασανιστή είναι ο ίδιος με αυτόν που είχε εγκαταλείψει όταν ήταν παιδί.
- Ο επόμενος μύθος έχει να κάνει με την γνωστή μικρομέγαλη τραγουδιάρα και την περιπέτεια της σε νοσοκομείο της παραλιακής. Ναι πράγματι ισχύει αλλά δεν μπορούμε να δώσουμε πληροφορίες για το είδος του μπουκαλιού αφού δεν θέλουμε να κάνουμε διαφήμιση. Την πληροφορία μας την έδωσε ο γνωστός φίλος του ξαδέρφου του κολλητού μου ( που όλοι έχουμε έναν τέτοιο) ο οποίος βρισκόταν στο νοσοκομείο εκείνη τη στιγμή για άλλο λόγο.
- Επίσης ισχύει και ο μύθος του Γιάννη του όμορφου που κατάφερε να κάνει την παιδική κολλητή του φίλη κοπέλα του. Την πληροφορία μας την έδωσε ο Γιάννης ο άσχημος που ήταν κρυφά ερωτευμένος με την κοπέλα αυτή.
- Ένας ακόμα μύθος που ισχύει είναι του Σπύρου ή Κώστα ή Νίκου του κάγκουρα, ο οποίος όταν οδηγούσε το κωλοφτιαγμένο μηχανάκι του ( ξέρετε αυτά που με το που είσαι έτοιμος να κοιμηθείς περνάνε και σε ξυπνάνε ) και επειδή δεν είχε αναπτήρα άναψε τσιγάρο με τις σπίθες που έβγαζε το σκουλαρίκι του ακουμπώντας την άσφαλτο. Την πληροφορία μας την έδωσε ο Μπάμπης ο σουγιάς με τον οποίο έκαναν κόντρες εκείνη τη στιγμή.
- Στην προσπάθεια μας να επιβεβαιώσουμε τον μύθο με το αψέντι επιβεβαιώσαμε έναν άλλο μύθο. Ο πρωταγωνιστής σε αυτόν τον μύθο είναι ο Τρύφων ( απόγονος του Πλατανιά ) που υποστηρίζει πως πίνει 1 μπουκάλι αψέντι και παραμένει νηφάλιος. Δυστυχώς ο μύθος αυτός δεν ισχύει. Ο Τρύφων στη δεύτερη γουλιά είχε λιποθυμήσει κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να τον απαγάγουν 2 Τσέχες σούπερ νέτα ( συγνώμη για το σεξιστικό αλλά αγοράκι είμαι και εγώ ) να τον πάνε σε ένα hostel και να τον αφήσουν λιπόθυμο σε μια μπανιέρα γεμάτη με πάγο δίπλα σε ένα φάκελο που έγραφε πάρτε του και τα 2 νεφρά. Τον Τρύφων τελικά τον σώσαμε αφού θέλαμε να μας πει που είναι το υπόλοιπο αψέντι ( Χρήστο το κρατάω κάβα για όταν γυρίσεις ). Για τις Τσέχες δυστυχώς δεν έχουμε μάθει κάτι, αν και κάποιοι φίλοι μου είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν το ένα από τα νεφρά τους για εκείνες.
- Επίσης ισχύει και ο μύθος με τις 20.000 φανέλες του ολυμπιακού με το όνομα του Figo. O Figo κάπου το 2002 είχε κλέισει στον Ολυμπιακό και ερχόταν να υπογράψει. Οι φανέλες είχαν ήδη τυπωθεί για να βγουν κατευθείαν στην αγορά με το που θα ανακοινωνόταν η μεταγραφή. Το αεροπλάνο όμως έκανε αναγκαστική στάση στη Μαδρίτη και μας τον πήρε η μισητή ( λόγω και Φράνκο ) Ρεάλ. Την πληροφορία μας την έδωσε ο Μήτσος ο χαμογελάκιας, ανώτατο στέλεχος της θύρας 7 που εργάζεται στις αποθήκες του ολυμπιακού, όπου βρίσκονται ως και σήμερα οι φανέλες. Ο μύθος αυτός αναπαράγεται κάθε καλοκαίρι. Επίσης ισχύει και ο ανάλογος μύθος για τον παναθηναϊκό με τον Σούκερ.
- Ένας ακόμα μύθος που ισχύει είναι αυτός που θέλει τους μετανάστες να τρώνε τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών. Μαρτυράς μας μια ηλικιωμένη κυρία , που αν ήταν ελληνίδα θα ψήφιζε ΛΑ.ΟΣ ( εκεί στο ΛΑ.ΟΣ μην τολμήσετε να ασελγήσετε πάλι στα κείμενα που δημοσιεύονται εδώ). Εάν πατήσετε εδώ θα δείτε και το σχετικό video.
Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να επιβεβαιώσουμε όμως τους εξής αστικούς μύθους:
- οι προλετάριοι που σταματάνε τον καπιταλισμό ( Αλέξη αυτό είναι για σένα αφού ξέρω πως σου αρέσει ιδιαίτερα το ύφος των viva la revolution ).
- Κάπου υπάρχουν καλοί μπάτσοι ( χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ)
- Τα μεταλλαγμένα καταπολεμούν το πρόβλημα της πείνας . Κάψτε.
Viva σύντροφοι. Viva και εβίβα ( για σένα Χρήστο πάει το εβίβα , στην υγειά μας ).
Υ.Γ: Δεν αναφερθήκαμε καθόλου σε μύθους για καλλιτέχνες ( Elvis, Jim Morrison , Jimy Hendrix κ.α ) που ο μύθος τους θέλει να ζουν. Αυτό συνέβη εσκεμμένα αφού πρώτα θέλουμε να αποδείξουμε πως και ο Μαικλ Τζάκσον ζει και πως είναι το ίδιο πρόσωπο με την Λατόγια.
Το radicalistic λοιπόν είναι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσει για τους αστικούς μύθους που πράγματι ισχύουν και αυτοί είναι οι εξής ( αν κάναμε τηλεόραση τώρα θα ακούγονταν τυμπανοκρουσίες αλλά ας αρκεστούμε στα πενιχρά μέσα που διαθέτουμε) :
- Κροκόδειλοι ζούνε πράγματι στους υπονόμους , είναι λευκοί , αλλά δεν είναι τυφλοί, όπως εσφαλμένα αναφέρει ο μύθος, απλά δεν βλέπουν πολύ καλά. Ο μάρτυρας που μας έδωσε αυτή την πληροφορία ήταν το πρώτο από τα παιδάκια που οι γονείς του του έκαναν δώρο ένα μικρό κροκοδειλάκι το όποιο όταν κατάλαβαν πως θα μεγάλωνε επικίνδυνα σε μέγεθος το πέταξαν στον υπόνομο. Το κροκοδειλάκι επέζησε , όπως και πολλά άλλα, και δημιούργησαν μια κοινωνία κροκοδείλων μέσα στους υπονόμους. Λόγω της μη έκθεσης τους στον ήλιο οι κροκόδειλοι αυτοί είναι λευκοί. Ο μάρτυρας μας εργάζόταν σε τσίρκο σαν βασανιστής ζώων και είχε παραδεχτεί πως στην επαγγελματική του καταξίωση τον βοήθησαν πολύ οι γονείς του με το δώρο που το έκαναν όταν ήταν ακόμα παιδί. Εξακριβώσαμε αυτό τον μύθο πετώντας τον βασανιστή μάρτυρα στον υπόνομο και παρακολουθώντας μετά να τον κατασπαράζουν οι λευκοί κροκόδειλοι. Επειδή θέλουμε να είμαστε δίκαιοι , δεν προσπαθήσαμε να σώσουμε τον βασανιστή. Αυτό που δεν μπορέσαμε να εξακριβώσουμε είναι αν κάποιος από τους κροκόδειλος που έφαγε τον βασανιστή είναι ο ίδιος με αυτόν που είχε εγκαταλείψει όταν ήταν παιδί.
- Ο επόμενος μύθος έχει να κάνει με την γνωστή μικρομέγαλη τραγουδιάρα και την περιπέτεια της σε νοσοκομείο της παραλιακής. Ναι πράγματι ισχύει αλλά δεν μπορούμε να δώσουμε πληροφορίες για το είδος του μπουκαλιού αφού δεν θέλουμε να κάνουμε διαφήμιση. Την πληροφορία μας την έδωσε ο γνωστός φίλος του ξαδέρφου του κολλητού μου ( που όλοι έχουμε έναν τέτοιο) ο οποίος βρισκόταν στο νοσοκομείο εκείνη τη στιγμή για άλλο λόγο.
- Επίσης ισχύει και ο μύθος του Γιάννη του όμορφου που κατάφερε να κάνει την παιδική κολλητή του φίλη κοπέλα του. Την πληροφορία μας την έδωσε ο Γιάννης ο άσχημος που ήταν κρυφά ερωτευμένος με την κοπέλα αυτή.
- Ένας ακόμα μύθος που ισχύει είναι του Σπύρου ή Κώστα ή Νίκου του κάγκουρα, ο οποίος όταν οδηγούσε το κωλοφτιαγμένο μηχανάκι του ( ξέρετε αυτά που με το που είσαι έτοιμος να κοιμηθείς περνάνε και σε ξυπνάνε ) και επειδή δεν είχε αναπτήρα άναψε τσιγάρο με τις σπίθες που έβγαζε το σκουλαρίκι του ακουμπώντας την άσφαλτο. Την πληροφορία μας την έδωσε ο Μπάμπης ο σουγιάς με τον οποίο έκαναν κόντρες εκείνη τη στιγμή.
- Στην προσπάθεια μας να επιβεβαιώσουμε τον μύθο με το αψέντι επιβεβαιώσαμε έναν άλλο μύθο. Ο πρωταγωνιστής σε αυτόν τον μύθο είναι ο Τρύφων ( απόγονος του Πλατανιά ) που υποστηρίζει πως πίνει 1 μπουκάλι αψέντι και παραμένει νηφάλιος. Δυστυχώς ο μύθος αυτός δεν ισχύει. Ο Τρύφων στη δεύτερη γουλιά είχε λιποθυμήσει κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να τον απαγάγουν 2 Τσέχες σούπερ νέτα ( συγνώμη για το σεξιστικό αλλά αγοράκι είμαι και εγώ ) να τον πάνε σε ένα hostel και να τον αφήσουν λιπόθυμο σε μια μπανιέρα γεμάτη με πάγο δίπλα σε ένα φάκελο που έγραφε πάρτε του και τα 2 νεφρά. Τον Τρύφων τελικά τον σώσαμε αφού θέλαμε να μας πει που είναι το υπόλοιπο αψέντι ( Χρήστο το κρατάω κάβα για όταν γυρίσεις ). Για τις Τσέχες δυστυχώς δεν έχουμε μάθει κάτι, αν και κάποιοι φίλοι μου είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν το ένα από τα νεφρά τους για εκείνες.
- Επίσης ισχύει και ο μύθος με τις 20.000 φανέλες του ολυμπιακού με το όνομα του Figo. O Figo κάπου το 2002 είχε κλέισει στον Ολυμπιακό και ερχόταν να υπογράψει. Οι φανέλες είχαν ήδη τυπωθεί για να βγουν κατευθείαν στην αγορά με το που θα ανακοινωνόταν η μεταγραφή. Το αεροπλάνο όμως έκανε αναγκαστική στάση στη Μαδρίτη και μας τον πήρε η μισητή ( λόγω και Φράνκο ) Ρεάλ. Την πληροφορία μας την έδωσε ο Μήτσος ο χαμογελάκιας, ανώτατο στέλεχος της θύρας 7 που εργάζεται στις αποθήκες του ολυμπιακού, όπου βρίσκονται ως και σήμερα οι φανέλες. Ο μύθος αυτός αναπαράγεται κάθε καλοκαίρι. Επίσης ισχύει και ο ανάλογος μύθος για τον παναθηναϊκό με τον Σούκερ.
- Ένας ακόμα μύθος που ισχύει είναι αυτός που θέλει τους μετανάστες να τρώνε τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών. Μαρτυράς μας μια ηλικιωμένη κυρία , που αν ήταν ελληνίδα θα ψήφιζε ΛΑ.ΟΣ ( εκεί στο ΛΑ.ΟΣ μην τολμήσετε να ασελγήσετε πάλι στα κείμενα που δημοσιεύονται εδώ). Εάν πατήσετε εδώ θα δείτε και το σχετικό video.
Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να επιβεβαιώσουμε όμως τους εξής αστικούς μύθους:
- οι προλετάριοι που σταματάνε τον καπιταλισμό ( Αλέξη αυτό είναι για σένα αφού ξέρω πως σου αρέσει ιδιαίτερα το ύφος των viva la revolution ).
- Κάπου υπάρχουν καλοί μπάτσοι ( χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ)
- Τα μεταλλαγμένα καταπολεμούν το πρόβλημα της πείνας . Κάψτε.
Viva σύντροφοι. Viva και εβίβα ( για σένα Χρήστο πάει το εβίβα , στην υγειά μας ).
Υ.Γ: Δεν αναφερθήκαμε καθόλου σε μύθους για καλλιτέχνες ( Elvis, Jim Morrison , Jimy Hendrix κ.α ) που ο μύθος τους θέλει να ζουν. Αυτό συνέβη εσκεμμένα αφού πρώτα θέλουμε να αποδείξουμε πως και ο Μαικλ Τζάκσον ζει και πως είναι το ίδιο πρόσωπο με την Λατόγια.
Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 04, 2009
ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΟΜΟΡΦΑ
Είναι όλα όμορφα γιατί αν πέθανα ξαναγεννήθηκα.
Είναι όλα όμορφα γιατί μόνο εγώ μπορώ πια να με σκλαβώσω.
Είναι όλα όμορφα γιατί όσες πολλές και να είναι οι φορές που θα πεις τέλος , αρκεί μόνο μια στιγμή για να το νιώσεις.
Είναι όλα όμορφα γιατί δεν γίνεται να πονέσω περισσότερο.
Είναι όλα όμορφα γιατί η ζωή είναι μια αλληλουχία από σκόρπιες στιγμές που όσες περισσότερες αντιληφθείς τόσο και περισσότερο ζεις, ανεξαρτήτου αν αυτές είναι καλές ή κακές.
Είναι όλα όμορφα γιατί υπάρχει ένας μικρόκοσμος εκεί έξω , πολύ μεγαλύτερος από τον αληθινό σας κόσμο, που περιμένει καρτερικά να τον ανταμώσω.
Είναι όλα όμορφα γιατί γνώρισα τον μάγο, και αυτό θα μου αρκεί για πάντα.
Είναι όλα όμορφα γιατί τα χειρότερα πέρασαν και αν έρθουν χειρότερα θα τα αντέξω.
Υ.Γ 1: Είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο ο καθένας μας ανταμώνει ό,τι του αξίζει. Μακάρι εσύ να ανταμώσεις τα καλύτερα... και ας μην σου αξίζουν.
Υ.Γ 2: Προς τα πίσω ούτε κλεφτές ματιές
Είναι όλα όμορφα γιατί μόνο εγώ μπορώ πια να με σκλαβώσω.
Είναι όλα όμορφα γιατί όσες πολλές και να είναι οι φορές που θα πεις τέλος , αρκεί μόνο μια στιγμή για να το νιώσεις.
Είναι όλα όμορφα γιατί δεν γίνεται να πονέσω περισσότερο.
Είναι όλα όμορφα γιατί η ζωή είναι μια αλληλουχία από σκόρπιες στιγμές που όσες περισσότερες αντιληφθείς τόσο και περισσότερο ζεις, ανεξαρτήτου αν αυτές είναι καλές ή κακές.
Είναι όλα όμορφα γιατί υπάρχει ένας μικρόκοσμος εκεί έξω , πολύ μεγαλύτερος από τον αληθινό σας κόσμο, που περιμένει καρτερικά να τον ανταμώσω.
Είναι όλα όμορφα γιατί γνώρισα τον μάγο, και αυτό θα μου αρκεί για πάντα.
Είναι όλα όμορφα γιατί τα χειρότερα πέρασαν και αν έρθουν χειρότερα θα τα αντέξω.
Υ.Γ 1: Είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο ο καθένας μας ανταμώνει ό,τι του αξίζει. Μακάρι εσύ να ανταμώσεις τα καλύτερα... και ας μην σου αξίζουν.
Υ.Γ 2: Προς τα πίσω ούτε κλεφτές ματιές
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)