Πέρα από τα όρια της καθημερινότητας και της ανίας υπάρχει ένα μικρό αλλά συγχρόνως και απέραντο χωριό. Ένα απέραντο που έχει για κρυψώνα από του ανθρώπου το μάτι μια πανέμορφη κοιλάδα.
Ένα χωριό που έχει κατασκευαστεί από την μαγεία που κρύβουν οι κάτοικοι του μέσα στις ψυχές τους, μια μαγεία που αναδύεται σε κάθε ανάσα τους. Ένα χωριό που όπως λένε υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να το βρεις αλλά συγχρόνως και κανένας για το ξαναβρείς εάν χαθείς. Γιατί λέει ο μύθος πως εάν κάποιος διαλέξει να φύγει από το χωριό δεν θα μπορέσει ποτέ να ξαναγυρίσει και παρόλο που μπορεί να βρίσκεται κοντά στο χωριό δεν θα βλέπει τα οχτώ μονοπάτια που οδηγούν σε αυτό.
Αυτό το χωριό διάλεξε να εγκαταλείψει . Ποιος; Δεν έχει σημασία ποιος, γιατί από την στιγμή που διάλεξε να το εγκαταλείψει το όνομα του ξεχάστηκε και το πρόσωπο του έγινε ίδιο με όλων αυτών που το είχαν εγκαταλείψει στο παρελθόν, ένα πρόσωπο απρόσωπο. Είχε υπερεκτιμήσει τις ικανότητες του και για αυτό διάλεξε ο δρόμος του να είναι διαφορετικός από τα οχτώ μονοπάτια του χωριού. Δεν καταλάβαινε όμως ότι πλέον τώρα η κάθε του ανάσα δεν χρησίμευε για να αναδύει την μαγεία του αλλά για να την σπαταλάει. Ταξίδεψε σε πόλεις φαινομενικά γιορτινές. Πόλεις που γιορτάζουν για να καλύψουν το κενό και την θλίψη τους. Με τον καιρό έγινε πιο μόνος και από τους μόνους που συνάντησε.
Όσο και να ήθελε δεν μπορούσε να ξεχάσει το παλιό του χωριό, κάτι που τον βύθιζε περισσότερο στην θλίψη. Όσο κι αν προσπαθούσε να βρει ένα από τα οχτώ μονοπάτια που θα τον γύρναγαν πίσω τόσο περισσότερο μπερδευόταν και τακίμοιαζε με τον υπόλοιπο κόσμο.
Για αυτό εάν συναντήσεις ένα από τα οχτώ μονοπάτια , μην διστάσεις να το ακολουθήσεις, γιατί μπορεί να μην σου δοθεί άλλη ευκαιρία. Στο τέλος των μονοπατιών θα είναι εκεί και θα σε περιμένει το δικό σου μαγικό χωριό
