VIVA LA REVOLUTINON part 12 – Πάμε πλατεία;

Viva revolution, τραγουδώντας την υπερμάχω στρατηγώ…

Viva revolution, φασίστες και μπάχαλοι στην ίδια πλατεία παρών…

Viva revolution, με το facebook για οδηγό…

Viva revolution, για την πρεμιέρα που ονειρεύτηκα είμαι απών… 

Υ.Γ: Η πρεμιέρα

VIVA LA REVOLUTION part 11 – Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

                Κυρίες και κύριοι, συντρόφια και αλητήριοι, αναγνώστες και αναγνώστριες το νέο έτος μια φέρνει άλλο ένα viva la revolution. Προτού σας παρουσιάσω το θέμα , επιτρέψτε μου να σας διευκρινίσω πως το συγκεκριμένο post γράφεται από μια εκ των προσωπικοτήτων μου που δεν έχει να κάνει καμία σχέση με τις υπόλοιπες εξ αυτών που έχουν γράψει τις προηγούμενες αναρτήσεις ( εξαιρούνται τα viva la revolution ).

                Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι. Οφείλω να ομολογήσω πως ίσως παρασύρθηκα και ζήτησα πολλά δώρα. Όμως με το δεύτερο σχόλιο μου, το αποδέχτηκα, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να διεκδικήσουν και άλλοι τα δώρα που ήθελαν.  Αυτό αποδεικνύεται όταν δέχτηκα αδιαμαρτύρητα το δώρο που διάλεξε η Διάπορος ( κατά κόσμο Φωτεινή ). Επίσης χάρηκα πάρα πολύ για το δώρο που πήρε.

                Ξαφνικά όμως δέχτηκα μια ύπουλη επίθεση από τον κ. Χάρη ο οποίος αντί να σεβαστεί τα όσα έχω κάνει για την ανθρωπότητα αλλά και για τον ίδιο προτίμησε να με στολίσει με αστείους χαρακτηρισμούς που ουδεμία σχέση έχουν να κάνουν με καμία από τις προσωπικότητες μου.  Επίσης δέχομαι πως στο πρώτο σχόλιο μου η φράση μου «φτωχή η λίστα σου» μπορεί να παρεξηγηθεί. Να διευκρινίσω όμως πως όταν την έγραφα έκανα πλάκα και πως λόγω της χαοτικής διαφοράς ηλικίας που έχουμε με την Frosti είναι λογικό να έχουμε διαφορετικά γούστα στα cartoon.

                Ας δούμε όμως πρώτα αναλυτικά το τι έχω κάνει για την ανθρωπότητα:

1)      Εγώ είμαι αυτός που μας έχω σώσει από τις μηχανές.

2)      Εγώ είμαι αυτός που έχω επιλύσει  τόσους και τόσους αστικούς μύθους.

3)      Εγώ είμαι αυτός που σαν σούπερ ήρωας έχω δώσει τόσες μάχες ( διαβάστε την τελευταία παράγραφο και αφήστε την φαντασία σας ελεύθερη).

Αλλά και προσωπικά τον έχω βοηθήσει:

Α) Εγώ είμαι αυτός που όσες φορές και αν χρειάστηκε, έδωσα τα φώτα μου στο μπλογκ του ( η αλήθεια είναι ότι το μισό μπλογκ είναι δικό του, μήπως γιατί δεν έχει την ικανότητα να διατηρεί από μόνος του ένα μπλογκ; ).

Β) Εγώ είμαι αυτός που τον είχα δεύτερο στη λίστα των link του μπλογκ ως πριν λίγο καιρό ( η αλήθεια είναι ότι μετά τα έβαλα αλφαβητικά και έπεσε προς το πάτο).

Προτού κλείσω να υπενθυμίσω στον κ. Χάρη με ποιον έχει να κάνει:

1)      Εγώ είμαι αυτός που όταν ανοίγω τον κάδο για να πετάξω τα σκουπίδια περιμένω να πεταχτεί από μέσα ένα εξωγήινο τέρας και με το ένα μου χέρι έχω την ικανότητα να το κόψω σε 4,5,6,7,8,9,10,12,14 ή 21 ( αυτά είναι και τα αγαπημένα  μου νούμερα) κομμάτια.

2)      Εγώ είμαι αυτός που στο μπάσκετ σου δίνει πάσες στην baseline όταν κάνεις την αγαπημένη σου κίνηση.
3)   Να σου υπενθυμίσω επίσης , πως αν προσπαθήσεις να με πιάσεις στον ύπνο, είμαι ακόμα πιο επικίνδυνος...θυμίσου τι έπαθε κάποτε ο Άγγελος...

Χάρη , ελπίζω να βρεις το θάρρος και να εμφανιστείς. Το ένα μου χέρι είναι στο ποτήρι (αναλόγως την ώρα είναι είτε γεμισμένο με ουίσκι είτε με καφέ) και το άλλο στο κατάνα που μου είχε χαρίσει ένα δάσκαλος του Τάι Τσι όταν ταξίδευα στην Άπω Ανατολή. Να ξέρεις κιόλας πως εγώ δεν συγχωρώ. Άρα δυο είναι οι λύσεις που σου μένουν. Είτε να μείνεις αιώνια κρυμμένος σε κάποια ιντερνετική κρυψώνα είτε να εμφανιστείς εδώ και να πέσεις τουλάχιστον θαρραλέα διότι η ήττα σου είναι δεδομένη.

Δεν μετανιώνω για τίποτα…

Δεν παίρνω πίσω τίποτα…

Είμαι ελευθερος…

Υ.Γ1: Χαχαχαχα (σατανικό γέλιο ).

Υ.Γ2: Για μένα έχει ήδη Φλεβαρίσει…

Υ.Γ3: Μην ξεχάσεις να φέρεις και  τον μπάτσο, εγώ μόνος μου θα είμαι…

Υ.Γ4: Καμ του δώθε…

Υ.Γ5: Τα post it με το nickname μου παραμένουν άθικτα…

Υ.Γ6: Το έχουμε κάψει…

Υ.Γ7: Καλή χρονιά ευχήθηκε η άλλη μου προσωπικότητα…

VIVA LA REVOLUTION part 10 – ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΌΧΙ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ ,ΑΛΛΑ ΝΑ ΦΑΩ

Σύντροφοι και συντρόφισσες, κύριες και κύριοι, γραμματιζούμενοι και αλητήριοι, περαστικοί και μόνιμοι, ψηφοφόροι και ψηφοθήρες, χρεωμένοι και αχρέωτοι, ρεφορμιστές και επαναστάτες, βολεμένοι και αβόλευτοι έφτασε η ώρα για ακόμα ένα viva la revolution αφού πλέον οι συνθήκες ( όπου συνθήκες είναι το ότι περιμένω να φάω και δεν έχω να κάνω κάτι άλλο )το επιτρέπουν. Δυστυχώς δεν θα ασχοληθώ ούτε με το Δ.Ν.Τ,  ούτε με τις περιφερειακές εκλογές αλλά ούτε και με την χθεσινή διακαναλική συνέντευξη του Γιωργάκη, παρόλο που τα θέματα αυτά θα ήταν από τα ιδανικότερα που ταιριάζουν στην κατηγορία αυτή ( επιφυλάσσομαι όμως για το μέλλον … και ναι αυτό είναι απειλή). Το παρών viva la revolution θα ασχοληθεί με κάποιες αδικημένες μορφές της ιστορίας χωρίς να εκφέρει κάποια πολιτική  άποψη αλλά σεβόμενο πάντα την σατιρική, ειρωνική, πλακατσίδικη ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το ιστορία του . Για να μην σας κρατάω άλλο σε αγωνία ξεκινάω αφού όμως  σας διευκρινίσω ότι  τα πρόσωπα που θα αναφερθούν είναι σε τυχαία σειρά σε σχέση με το μέγεθος της αδικίας που έχουν υποστεί. Όλα εκτός του πρώτου που είναι μακράν ο πιο αδικημένος από όλους. Παίρνω ανάσα καλή, πάρτε και εσείς και πάμε:

Ο Οβελίξ: Ο πιο αδικημένος ήρωας όλων των εποχών. Όλοι λέμε βλέπω Αστερίξ, πάρε μου το Αστερίξ αλλά ο μόνος λόγος που παρακολουθούμε ή διαβαζουμε τον Αστερίξ είναι ο Οβελίξ. Αυτόν γουστάρουμε και αυτόν αγαπάμε. Στην πραγματικότητα ο κοντός ξανθούλης μας αφήνει αδιάφορους και στη τελική ρε αδέρφια, ο Οβελίξ δεν χρειάζεται μαγικό φίλτρο για να κάνει γιο γιο τους ρωμαίους.

Ο Ντάνκαν Μακλάουντ: Ο Κόνορ Μακλάουντ μας σύστησε τους αθανάτους μέσω των ταινιών αλλά ρε μάγκες, πώς να το κάνουμε , εμείς τον Ντάνκαν νιώσαμε δικό μας άνθρωπο από την τηλεοπτική σειρά… In the end, there can be only one. May it be Duncan MacLeod, the Highlander.

Οι υπόλοιποι δέκα της Βραζιλίας που επισκίασε η κινητή διαφήμισης της Mastercard, Πελέ.

Ο Λιβέρης Ανδρίτσος: Στο τελικό του 87 ( ναι αυτόν που είχατε πάει  όλοι κι ας μην είχατε γεννηθεί τότε ) με 2 βολές ισοφάρισε σε νεκρό χρόνο την Σοβιετική Ένωση στέλνοντας το ματς στη παράταση. Ο Αργύρης Καμπούρης στη λήξη της παράτασης και να έχανε τις βολές η Ελλάδα δεν θα έχανε απλά θα παιζόταν και δεύτερη παράταση. Αν όμως ο Ανδρίτσος έχανε έστω και μία βολή  η Ελλάδα θα ήταν δεύτερη.

Ο Τζορτζ Μπεστ: Γιατί πολύ απλά γεννήθηκε ιρλανδός, καλοπερασάκιας και όμορφος.

Ο Τάσος Πάντος : που δεν σκόραρε ποτέ.

Ο Κούγιας: Γιατί όταν ακούμε το όνομα Αλέξης πρώτα το μυαλό μας πάει στο πίσω από τις λέξεις και μετά στο «άσμα» που ερμηνευσε ο Σταμάτης Γαρδέλης με λένε Αλέξη σε λένε Σοφία.

Η Φοίβη ( από τα φιλαράκια ): Είναι πολλοί αυτοί που δεν εκτίμησαν τις ατάκες της.

Ο μεθυσμένος που μιλάει στο Θεό: Λέει μεγάλες αλήθειες.

Τα στρουμφάκια ( όχι τους μπάτσους , τα κανονικά εννοώ ): Ίσως να αποτελούν την μοναδική κομμουνιστική κοινωνία που υπήρξε ποτέ.

Ο Μιλού : Του Μιλού κι αν έκλεψε την δόξα αυτό το φλωράκι ο Τεν Τεν;

Η Σαρδέλα ( από το ράδιο αρβύλα ): Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν της αναθέτουν εξολοκλήρου την παρουσίαση της εκπομπής.

Η Ευγενία και ο Άδωνις: Τι ψυχικά αποθέματα και πόση υπομονή κουβαλάνε αυτοί οι δύο άνθρωποι για να  αντέχουν ο ένας τον άλλο;

Οι Χατζηνικολάου, Τράγκας και Μακρή: Ο Χατζηνικολάου γιατί δεν θα πάρει ποτέ όσκαρ σκηνοθεσίας και οι δυο τελευταίοι διότι δεν θα πάρουν ποτέ όσκαρ ερμηνείας.

Αυτοί που είναι στο τελευταίο Big Brother: Διότι και να πεθάνουν εκεί δεν νομίζω να το πάρει κανένας χαμπάρι, ούτε καν ο ίδιος ο μεγάλος αδερφός.

 

 Θα ήθελα να κλείσω το συγκεκριμένο κεφάλαιο ( γράφω κεφάλαιο γιατί πολύ πιθανώς να επανέλθω αφού και στο μέλλον πρόκειται να ξαναφάω αλλά και γιατί όλο και κάτι θα μου διαφεύγει) στο viva la revolution με μια μικρή αναφορά σε δύο πρόσωπα που θεωρώ υπερεκτιμημένα :

Ρόμπιν ( το τσιράκι του Γουέιν ): Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό το «παλικαράκι» με τη παρδαλή στολή δεν το χώνεψα ποτέ και να σας δώσω και ένα παράδειγμα :Είναι πολλές φορές που λόγω της φύσης της δουλειάς μου περνάω από το Γκόθαμ Σίτυ και μου ζητάει ο Μπρους (Μπρους Γουέιν είναι το κανονικό όνομα του Μπάτμαν για όσους δεν ξέρουν) να βρεθούμε αλλά επειδή ξέρω πως θα είναι εκεί και ο Ρόμπιν αρνούμαι ευγενικά γιατί μπορεί να μην συγκρατηθώ αν τον δω μπροστά μου.

Σούπερμαν:   Για μένα ο συγκεκριμένος τύπος αποτελεί την ντροπή των υπερηρώων        (ακόμα και αυτών που μας ξυπνάει η μάνα μας πρωί τα σαββατοκύριακα με την ηλεκτρική σκούπα και αφού την προηγουμένη έχουμε πολεμήσει με εξωγήινους, μεταλλαγμένους κλπ). Εξηγούμαι , όλοι οι σούπερ ήρωες έχουν από μία σούπερ δύναμη ( εκτός των πιο καλών που έχουμε δύο ) και χρησιμοποιώντας αυτή σώζουν την ανθρωπότητα. Ο συγκεκριμένος είναι άτρωτος, πετάει , βγάζει  λέιζερ από τα μάτια, γιατρεύει,κινείται γρήγορα … της παναγιάς τα μάτια δηλαδή αλλά παρόλα αυτά αν πλησιάσει σε μια μικρή πετρούλα κρυπτονίτη   χάνει όλες του τις δυνάμεις. Ρε Κλαρκ, τράβα να δεις τι θα κάνεις με την Λόις που θα στη φάει  ο Λούθορ και άσε  εμάς να κάνουμε τη δουλειά μας…

ΓΡΑΦΩ Ο,ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ part 27 – VIVA LA REVOLUTION part 9,5 – Λινκαρισμένο

Θα μπορούσε να είναι ένα viva la revolution . Έτσι κι αλλιώς τα viva la revolution που γνώρισαν τόσο μεγάλη απήχηση  και τόσο πολύ αγαπήθηκαν από τους απανταχού 5 αναγνώστες του blog ( Λέω πέντε γιατί υπολογίζω και τις 2 μου προσωπικότητες ) από ένα παλαιότερο  κείμενο του Βαγγέλη  και από ένα τραγούδι ξεκίνησαν.

VIVA LA REVOLUTION part 9 – ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ MATRIX

Ξεκίνησε αδέρφια ο πόλεμος των μηχανών. Όλα αυτά που περιγράφονται στο matrix και με μαθηματική ακρίβεια μας πλησίαζαν όλο και πιο πολύ είναι πλέον γεγονός. Η μάχη φαντάζει άνιση αλλά έχουμε την θέληση να υπερπηδήσουμε τα διάφορα εμπόδια που αυτές οι διαβολικές μηχανές μας βάζουν. Πέραν των αρχικών αντιξοοτήτων και των πρώτων χαμένων μαχών φαίνεται τώρα πως η νίκη για το ανθρώπινο γένος ( το οποίο το αντιπροσωπεύω εγώ χαχαχαχα ) είναι πλέον κοντά. Ας συνοψίσουμε όμως το τι έχει γίνει ως τώρα…

Όλα ξεκίνησαν μια φαινομενικά ωραία και ηλιόλουστη αυγουστιάτικη μέρα όταν αντιλήφθηκα πως είχε καταστραφεί ο μετασχηματιστής του μίκτη μου. Δεν το θεώρησα αρκετά σοβαρό και μιας και ήταν και περίοδος διακοπών και τα περισσότερα μαγαζιά με ηλεκτρολογικά είδη που βρίσκονται κοντά μου ήταν κλειστά αποφάσισα να ασχοληθώ αφού γυρίσω και εγώ από τις διακοπές μου. Αφού επέστρεψα από τις διακοπές μου έπρεπε να περιμένω ως τα τέλη του Αυγούστου όπου θα άνοιγαν και τα περισσότερα από τα μαγαζιά με τα ηλεκτρικά είδη. Ομολογώ πως περίμενα χωρίς όμως να είμαι υποψιασμένος για όλα αυτά που επρόκειτο να συμβούν. Εν τέλει άνοιξαν και πήγα και πήρα ένα μετασχηματιστή οποίος όμως αποδείχτηκε πως ήταν χαλασμένος όπως και η υπόλοιπη παρτίδα. Άρχισα να ψάχνω και σε άλλα μαγαζιά χωρίς όμως οι προσπάθειες μου να στέφονται με επιτυχία αφού δεν μπορούσα να βρω μετασχηματιστή με τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτόν που είχα… Όπου ταίριαζαν τα χαρακτηριστικά δεν ταίριαζε το βύσμα ( δεν έχω πολλές ηλεκτρολογικές γνώσεις οπότε το πιο πιθανόν είναι να το λέω λάθος ) με το οποίο συνδέεται στο μίκτη. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες εντέλει κατέληξα να αλλάξω μόνος μου το βύσμα νομίζοντας εσφαλμένα πως έλυσα το πρόβλημα. Έχουμε φτάσει πλέον στα μέσα Σεπτέμβρη και για μια μέρα μπορεί και δύο όλα δούλευαν ρολόι. Κάνω ένα διάλλειμα γιατί βγήκε ο ρεπόρτερ του Ολυμπιακού και θέλω να ακούσω το ρεπορτάζ…

Το άκουσα, ένας μικροτραυματισμός του Ιμπαγάσα είναι το πιο σημαντικό, οπότε όλα καλά και συνεχίζω την εξιστόρηση από τον πόλεμο που αν σας ενδιαφέρει η προσωπική μου άποψη νομίζω πως θα στιγματίσει τον 21^Ο αιώνα. Ξαφνικά ο μίκτης χάλασε. Ολοκληρωτικά αυτή τη φορά. Έκανα λίγο έρευνα της αγοράς και κατέληξα ποιον θα αγοράσω . Δημιουργήθηκε όμως τότε νέο πρόβλημα με τον ήχο. Ερχόταν μόνα από το αριστερό ηχείο. Εν τέλει αποκαταστήθηκε αφού άλλαξα το καλώδιο. Χαρούμενος για αυτό είπα να ακούσω λίγο μουσική απολαμβάνοντας την στιγμή στρίβοντας ένα τσιγάρο και πίνοντας καφέ. Την χαλαρότητα μου διέκοψε η ησυχία. Ναι, καλά διαβάσατε η ησυχία. Εκεί που περίμενα να ακούσω μουσική δεν άκουγα τίποτα. Προς στιγμήν σκέφτηκα πως κουφάθηκα αλλά ο θόρυβος που άκουγα από τις εργασίες ανακαίνισης που γίνονται στο μαγαζί κάτω από το σπίτι μου με έκαναν να συμπεράνω πως υπήρχε πρόβλημα στο καλώδιο που συνδέει το πικάπ με το στερεοφωνικό. Λίγες μέρες μετά το άλλαξα και αυτό και έστριψα πάλι ένα τσιγάρο ξαναέφτιαξα καφέ και έκατσα ν’ ακούσω μουσική. Την απόλαυση της στιγμής χάλασε ένα βουητό. Το βουητό σήμαινε πως είχε χαλάσει και η γείωση του πικάπ. Οφείλω να ομολογήσω πως μόνο η αγάπη μου για τη μουσική και για το βινύλιο με κράτησε απ’ το να μπουρλοτιάσω αυτές τις σατανικές μηχανές. Άλλαξα λοιπόν και το καλώδιο της γείωσης αν και δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται αφού δεν έλεγε να στερεωθεί στη θέση του.

Κάπως έτσι κερδήθηκε αυτή η μάχη με τις μηχανές. Όμως δυστυχώς ο πόλεμος δεν τέλειωσε και δεν αναφέρομαι μόνο σε μια χαμένη μάχη από ένα σετ με ακουστικά που είχα αγοράσει λίγο καιρό πριν νομίζοντας κιόλας πως τα βρήκα σε υπερπροσφορά και τα οποία αποδείχτηκαν ελαττωματικά. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι το σαββατοκύριακο έχω προγραμματίσει ν’ αλλάξω router…χαχαχαχαχα…. Χρειαζόμαστε κάθε δυνατή βοήθεια … Στα όπλα σύντροφοι…

VIVA LA REVOLUTION part 8 – ΚΩΜΙΚΟΝ – ΑΣΟΒΑΡΟ - ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ – ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ- GO GO POWER RANGER -Ό,ΤΙ ΝΑ ‘ΝΑΙ –ΑΠΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΏΡΑ

Παρασυρόμενος από τις φυσαλίδες

του ανθρακούχου αναψυκτικού μου

και μη έχοντας σώας τας φρένας

στέκω εδώ και σας μεταφέρω εικόνα

αιματοβαμμένη , εφιαλτική

και όμοια της με καμία

δια μέσου ποιητικού χωματόδρομου

αφού στρίψαμε λάθος στο φανάρι

για την ποιητική οδό με διόδια

που δέχονται μόνο δραχμές και

δίνουν ρέστα μάρκες διαδικτυακού καζίνου.

Σταχτής power ranger , με ροζ ανταύγειες

σε πράσινο φυσικό μαλλί

κάτω από το συναρμολογούμενο κράνος

αγορασμένο από το κατάλογο του ικεα

- Αύγουστος 2010 σελ 12 κάτω

δεξιά δίπλα στη ξανθιά Τσέχα-,

που μεταμορφώνεται σε κίτρινη

παλαιοληθική γάτα που νομίζαμε

εξαφανισμένη από καιρό μας σώζει

από μωβ αφυδατωμένους κροκόδειλους

που τραγουδούν: Δόντια ψηλά και όλα τα πιάνω

και όχι άλλο Χατζηγιάννη, ενώ στις καγκελόπορτες

πάνω από τα χάλκινα ψεύτικα αναχώματα

σκαρφαλωμένα καγκουρό παρακολουθούν και

καπνίζουν παράνομα σε χώρο δημόσιο ακίνδυνο

καταναλώνοντας ποπ κορν βουτυρωμένα

με μαργαρίνη και φυστικοβούτυρο

που περίσσεψαν από τη πρώτη προβολή του:

Η Αλίκη όχι στη χώρα των θαυμάτων αλλά στο ναυτικό…

Υ.Γ1: Αν θυμάστε τα παλαιότερα viva la revolution είχαν κάποιο βαθύτερο νόημα που συχνά βέβαια μόνο εγώ το καταλάβαινα. Το συγκεκριμένο δεν έχει.

Υ.Γ2: Έλεγε ένα φίλος σε ένα τραγούδι κάποτε : τώρα γράφω μαλακίες τίποτα άλλο μη κάνω…

Υ.Γ3: Αφού χάθηκε και το τελευταίο ίχνος σοβαρότητας μου ας απολαύσουμε και αυτό.

Υ.Γ4: Σας προσκαλώ /προκαλώ να συνεχίσετε σε ανάλογο ύφος αυτόν τον ποιητικό οργασμό ( αν κάποιος ντρέπεται να το κάνει από το blog του , δεχόμεθα την απόπειρα του και εδώ σαν σχόλιο ).