Κυριακή, Ιουλίου 25, 2010

ΕΧΕΙ ΤΙΜΗ ΣΑΝ ΠΕΤΑΣ , ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΓΛΑΡΟ

Ωραίο αίσθημα να πετάς … έχει τιμή σαν πετάς που λέει και το τραγούδι…. Να μένεις μόνος συνεχίζει. Να σχίζεις τον αέρα στα δύο στο πέρασμα σου και καθώς τον διαπερνάς να σφίγγεις τις γροθιές σου και να εγκλωβίζεις το κενό μέσα εκεί αντί να σε εγκλωβίζει αυτό. Να πετάς ψηλά και πάνω από τα σύννεφα και να βλέπεις την γέννηση της βροχής. Να πετάς μαζί με τις θλίψεις και η μοναξιά σου να βρίσκει ταίρι. Να πετάς ανάμεσα στα πιο απόκρυφα και παρεξηγημένα αστέρια που δεν τολμούν καν να λάμψουν για μην χαλάσουν το χρώμα μιας νυχτιάς. Να πετάς και με τις ηλιαχτίδες του ήλιου να παίζεις κυνηγητό και να ελαφραίνεις λίγο από τον πόνο του για τη σελήνη. Πράγματι, ωραίο αίσθημα να πετάς. Αλλά πριν πετάξεις φρόντισε να έχεις αγγίξει το χώμα και μια χούφτα του να έχεις πάρει φυλαχτό για να μην σε τρομάζει τόσο η πτώση.

Υ.Γ1: Το τραγούδι που λέγαμε…
Υ.Γ2: Θλίψεις….

Τρίτη, Ιουλίου 20, 2010


Λένε πως το τσιγάρο απαλαίνει τον πόνο. Θέλοντας και μη κάθε φορά που κοιτάζω τη θήκη του καπνού έρχεσαι στο νου μου. Μακάρι αδερφέ μου, κάθε τσιγάρο που θα στρίβω να απαλαίνει έστω και λίγο από τον πόνο σου.

Τετάρτη, Ιουλίου 14, 2010

ΗΣΥΧΙΑ

Όταν δεν έχεις κάτι δικό σου να πεις καλύτερα τότε είναι να μην μιλάς.
Αν σε μισόλογα εγκλωβίζεσαι προτίμησε να σιωπήσεις.
Αν συμβάλεις με τα λεγόμενα σου
σε αυτή τη βουή σου συνιστώ να σκάσεις.

Ξανάκουσα πρόσφατα μια από τις ρήσεις του μάγου : Κάνε ησυχία μπορεί να είσαι στο μέρος που γεννιούνται τα όνειρα των άλλων. Αυτή η ρήση μου έφερε και πάλι στο νου μια ακόμα ρήση του μάγου: Αν δεν μπορείς να μιλάς, μη γράφεις για να προτείνεις τη σιωπή. Έτσι λοιπόν και μιας και το ζητάει και ο καιρός πλέον, για το επόμενο χρονικό διάστημα θα επικρατήσει η ησυχία και η σιωπή στο blog. Θα τα ξαναπούμε λίγο πιο μαυρισμένοι από 23/07 ή 25/07. Καλά να περάσετε όλες και όλοι σας.


Υ.Γ: Για να μην ξεχνιόμαστε…

Κυριακή, Ιουλίου 11, 2010

ΣΤΑ ΜΟΝΟΔΙΑΒΑΤΑ


Το κεφάλι στέκει ψηλά κι αν χαμηλώσει με μιας σηκώνεται πάλι.

Δεν χρειάζεται πια να μετράς απουσίες παρά μονάχα τη δικιά σου παρουσία.

Οι συμβάσεις, ανθρώπινες και μη, είναι ξεκάθαρες και περήφανα πια στέκεσαι απόμακρα τους.

Τα αμήχανα πεθαίνουν πριν καν γεννηθούν και το μάγεμα το απολαμβάνεις ολόκληρο.

Όσα προσπέρασες δεν έχουν καμία σημασία μπρος σε αυτό που έρχεται.

Βαφτίζεσαι ξανά με το όνομα του κανονικού σου εαυτού.

Ο φόβος σε σπρώχνει μπροστά και δεν σε κρατά δέσμιο του πίσω.

Δεν φωλιάζεις πουθενά και με κάθε σου βήμα τρέφεις όλο και πιο πολύ την επικινδυνότητα σου.

Βρίσκεις αφάνταστη δύναμη και αντοχή

Η βουή των ανθρώπων χάνεται αφού η σιωπή σου έχει έτοιμες τις λύσεις.

Κανένα μνήμα δεν γράφει το όνομα σου μόνο από τα πουλιά τ’ ακούς που σε φωνάζουν μπροστά.

Κι όλα αυτά στα μονοδιάβατα … Μόνο εκεί… Αλλά όλοι το ξέρουμε αυτό… Όλοι μόνοι είμαστε

Δευτέρα, Ιουλίου 05, 2010

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ


Αν μια νυχτιά δεν σε κρατά ξύπνιο για να δεις το ξημέρωμα;

Αν δεν δεις τον ήλιο να χορεύει με την σελήνη;

Αν κάθε μέρα που περνά δεν σε αδειάζει;

Αν τα ανεκπλήρωτα δεν σε γοητεύουν;

Αν η βουή των ανθρώπων δεν σου μοιάζει ξένη;

Αν δεν νιώθεις ένα τραγούδι πως γράφτηκε μόνο για σένα;

Αν ένα μπουκάλι και ένα τσιγάρο δεν σε έχουν εξομολογήσει;

Αν ο πόνος δεν φιλιώνει πλάι σου;

Αν οι αρνήσεις σου δεν σε έχουν λυτρώσει;

Αν στην σκοτιά δεν έχεις κουρνιάσει;

Αν τη φωτιά δεν νιώθεις μητέρα;

Τότε πώς να νιώσεις, να γράψεις και να γίνεις ποίηση;

Αλλά πρώτα σκίσε όλους τους μπούσουλες… ακόμα και αυτόν.

ΓΡΑΦΩ Ο,ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ part 10 –ΚΑΝΟΝΑΣ (ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ)



Κάθε άνθρωπος αποτελείται από πολλά και συχνά αντιφατικά μεταξύ τους κομμάτια. Αναλόγως την στιγμή και το ποια κομμάτια διακρίνει να επικρατούν στον ή στους απέναντι του, επικρατούν ή καλύτερα αφήνει να επικρατήσουν και σε αυτόν συγκεκριμένα κομμάτια της προσωπικότητας του. Οπότε αυτό που εκλαμβάνουμε από κάποιον είναι απλά και μόνο το αποτέλεσμα των βιωμάτων και των αντοχών του που επικρατούν σε μια δεδομένη στιγμή σε συνάρτηση με αυτό που νομίζει εκείνος για των δικών μας την ίδια στιγμή και θα διαφέρει πάντα από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σαν συμπέρασμα, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο μπερδεμένες που μοιάζουν με σχέδιο του M.C Escher και για αυτό δεν πρέπει να είμαστε ποτέ σίγουροι για αυτές.

Παρασκευή, Ιουλίου 02, 2010

ΣΤΟ ΑΝΗΦΟΡΙΣΜΑ


Για συντροφιά στο ανηφόρισμα η θλίψη που σε εμπνέει για να συνεχίσεις.

Για συντροφιά στο ανηφόρισμα μικρές και σκόρπιες στιγμές που τις έφτιαξες, τις ένιωσες και τις έζησες σαν τους πιο μεγάλους και απέθαντους μύθους.

Για συντροφιά στο ανηφόρισμα τραγούδια παρεξηγημένα για να σου γαληνεύουν τα αυτιά και τη ψυχή σου.

Για συντροφιά στο ανηφόρισμα η ηθική και μοναδική συνάμα ικανοποίηση που σου αφήνει το γεγονός ότι ακόμα επιμένεις.

Για συντροφιά στο ανηφόρισμα η περηφάνια που σου αφήνει η αίσθηση του κελιού σου που κουβαλάς πάντα μαζί.

Για συντροφιά στο ανηφόρισμα οι εμπειρίες αλλά και τα πλανέματα που σου αφήνουν τα ταξίδια της σκέψης και της ψυχής.

Για συντροφιά στο ανηφόρισμα η φαντασία που μπερδεύεται με τη ζωή.

Για συντροφιά στο ανηφόρισμα ένας στόχος άπιαστος που δεν λες όμως να σταματήσεις να επιδιώκεις.

Αυτή είναι η συντροφιά κι ας μην σου ταιριάζει τις περισσότερες φορές. Απλά χωρίς αυτήν ,το ανηφόρισμα δεν έχει το ίδιο νόημα.