Είναι ο αγέρας
αλλιώτικος και τα πουλιά φεύγουν τρομαγμένα.
Μάλλον έφτασε πάλι η μέρα της μεγάλης τους γιορτής.
Εφτασε η μέρα που στολίζουν τη μιζέρια της πόλης
με χιλιάδες λαμπιόνια που δίνουν στιγμιαία χρώμα
στο φόντο που
στήθηκε περίτεχνα απ’ τις μαύρες αφηγήσεις τους καιρού.
Κι εγώ στα απόμερά τους, ένας παρείσακτος
που δεν ταιριάζει στα βρώμικα χνώτα τους,
φτιάχνω το γκέρκι
μου κι αναμένω το ξημέρωμα…
Τα ενδιάμεσα γνωστά και ψυχοριζωμένα…
Οι χαμένοι… μάγοι της ντροπής ακέραστοι θα μείνουν,
όπως και καναδυό διαβάτες των περασμένων
που σιγά, όμως, μην τολμήσουν να ξεμυτίσουν.
Υπακούν κι αυτοί στις καμπάνες που καλούν τη μάζα
να γιορτάσει, να ξεχάσει και να λυτρωθεί…
Κι έχουν τον θράσος να τάζουν ζωή…
Γι’ αυτό σου λέω ακέραστοι και ασυγχώρητοι.
1 σχόλιο:
παραμονή χριστουγέννων και σε κάποιο κλειστό γυμναστήριο του δήμου Αθηναίων μοίραζαν συσσίτιο στους άπορους και άστεγους της πόλης.. Η κλώσσα-κάτι της επιτροπής του δήμου ολο συγκίνηση και περηφάνια τόνιζε την ανάγκη για βοήθεια κ' αλληλεγγύη τις άγιες τούτες μέρες μπροστά στην κάμερα και πόσο χαρούμενη νιώθει για τη συγκεκριμένη διοργάνωση.. Εννοείται πως οταν σβήσουν τα λαμπιόνια και κατέβουν τα στολίδια όλοι αυτοι οι άνθρωποι θα επιστρέψουν στην κρύα και σκληρή καθημερινότητά τους και οι ακέραστοι και ασυγχώρητοι που τέτοιες μέρες τάζουν περισσότερη ζωή απο ό,τι συνήθως θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τη ζεστασιά των μεγάλων τζακιών τους, η αιθάλη των οποίων κάποια στιγμή εύχομαι να τους πνίξει.. ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ..
Δημοσίευση σχολίου