Φθηναίναμε κάθε φορά που αφήναμε κι από ένα όνειρο να
χαθεί στης λήθης το ξύπνημα.
Φθηνύναμε αδερφέ μου και
γίναμε νούμερα μικρά στις στατιστικές τους.
Φθηναίναμε κάθε φορά που σταματούσαμε ένα βήμα πριν από
του τέλος το μονοδρόμι.
Φθηνύναμε αδερφέ μου και γνώριμες μάς είναι πια οι σκιές
που μας κυκλώνουν.
Φθηναίναμε κάθε φορά που στα όμορφα ξεναγούσαμε τους αχθοφόρους
των μετέπειτα εφιαλτών μας.
Φθηνύναμε αδερφέ μου και τα δαιμόνια μας γλεντούν μπροστά
μας την υπακοή(;) μας.
Φθηναίναμε όταν σκορπούσαμε και δεν πεθαίναμε στη μεγάλη μας ήττα.
Φθηνύναμε αδερφέ μου και τα μαύρα μου οχτάψυχα για πρώτη φορά
με φοβίζουν.
2 σχόλια:
αν και πλέον γράφεις αραιά και πού.. όταν γράφεις, οοοο,τι γράφεις είναι ακόμη και πάντα υπέροχο! ..και χαίρομαι ιδιαίτερα όταν επιστρέφεις.. :) να είσαι πάντα καλά!
Συμφωνώ με το σχόλιο απο πάνω...και συμφωνώ και μαζί σου...
Τα φιλιά μου και το νου σου.
Δημοσίευση σχολίου