«Ήρθε η Άνοιξη», αντί για καλημέρα μού είπε ο ήλιος το ξημέρωμα
και το χιλιοταμένο στην ομορφιά της ποίημα άγραφο μένει.
Δεν έφτασε η ώρα του, δεν έμαθε ακόμα το χέρι.
Για αυτό μην ψάχνεις τη μαγεία στις λέξεις,
παρά μονάχα ψάξε σε κάνα-δυο καθάρια μάτια τη λύτρωση.
Εκεί μόνο μπορείς να διαβάσεις ποιήματα,
αρκεί πάντα να ξέρεις πότε να τα κοιτάξεις…
Στη γέφυρα μεταξύ ενός κουπλέ κι ενός ρεφρέν…
Λίγο πριν ακουστεί το τσούγκρισμα και λίγο πριν
απ’ την πρώτη γουλιά ενός μεγάλου μεθυσιού…
Την στιγμή που το χέρι αφήνει την πένα
για να μην χαλάσει την ομορφιά μιας σκέψης και
την υπομονή ενός λευκού χαρτιού.
Άκου με, κάτι ξέρω κι ας μην έγραψα ποτέ μου ποιήματα.
Άκου με γιατί έζησα τα πιο τρανά απ’ αυτά.
Άκου με, αλλιώς ζηλευτή το τέλος που σου αξίζει θα ‘χεις.
5 σχόλια:
Mου έλειψαν τα κείμενα σου :)
Τη καλημέρα μου και τα φιλιά μου!
Καλημέρα Σοφία, τι κάνεις;
Συγνώμη για την τραγική καθυστέρηση να απαντήσω, αλλά και για την γενικότερη απουσία μου. Ελπίζω πως καμία βδομάδα να επανέλθω...
Καλημέρα..
καλά είμαι όλα μια χαρά μετά απο το νο σπονσορ φεστιβαλ :)
εσυ;;;
Καλά είμαι κ εγώ. Άργησα πάλι... να απαντήσω. Ήταν όμορφα πράγματι το Σάββατο. Το ευχαριστήθηκα πολύ, μάλλον (και) γιατί το είχα ανάγκη.
Πολλά γουφ γουφ και την καλησπέρα μου :) :) :)
εγώ να δεις..για να τραβηχτώ απο Σαμο...
Να περνάς καλά..τα φιλιά μου :)
Δημοσίευση σχολίου