Αν μια νυχτιά δεν σε κρατά ξύπνιο για να δεις το ξημέρωμα;
Αν δεν δεις τον ήλιο να χορεύει με την σελήνη;
Αν κάθε μέρα που περνά δεν σε αδειάζει;
Αν τα ανεκπλήρωτα δεν σε γοητεύουν;
Αν η βουή των ανθρώπων δεν σου μοιάζει ξένη;
Αν δεν νιώθεις ένα τραγούδι πως γράφτηκε μόνο για σένα;
Αν ένα μπουκάλι και ένα τσιγάρο δεν σε έχουν εξομολογήσει;
Αν ο πόνος δεν φιλιώνει πλάι σου;
Αν οι αρνήσεις σου δεν σε έχουν λυτρώσει;
Αν στην σκοτιά δεν έχεις κουρνιάσει;
Αν τη φωτιά δεν νιώθεις μητέρα;
Τότε πώς να νιώσεις, να γράψεις και να γίνεις ποίηση;
Αλλά πρώτα σκίσε όλους τους μπούσουλες… ακόμα και αυτόν.
4 σχόλια:
Αν κάθε μέρα που περνά δεν σε αδειάζει;
Αν τα ανεκπλήρωτα δεν σε γοητεύουν;
Να αυτά κάνουμε.....
Αλλά και πως αλλιώς να γεννηθεί ποίηση;
Φιλιά
:-)
Σίγουρα και κάποιος άλλος τρόπος θα υπάρχει αλλά τουλάχιστον εγώ αυτόν ξέρω , ίσως γιατί αυτός μου ταιριάζει. Χαίρομαι που συμφωνούμε.
Την καληνύχτα μου :)
όμορφο κι αληθινό..
Καλώς ήρθες Sofaki. Σ' ευχαριστώ πολύ.
Την καληνύχτα μου :)
Δημοσίευση σχολίου