ΚΑΜΙΚΑΖΙ

Ήταν Δεκέμβρης του 2000 όταν τα είχαμε παραγγείλει μαζί πρώτη φορά. Κάποιο μπέρδεμα όμως είχε γίνει και μας έφεραν άλλα. Απρίλη του 2001 σε ένα μαγαζί στη Σαντορίνη είχαμε πιει τον Βόσπορο, το Αιγαίο και λίγο από το Ιόνιο πέλαγος και πολλά καμικάζι. Είχαμε μεθύσει τόσο όμως που την επόμενη μέρα δεν το θυμόμασταν. Σαν να μην έγινε ένα πράγμα. Το ίδιο καλοκαίρι στο τότε κοινό μας στέκι , ένα βράδυ λίγο πριν κλείσει παραγγείλαμε και πάλι καμικάζι αλλά μας είχε πει τότε ο Φώτης που δούλευε τότε σαν γκαρσόνι πως έχει φύγει ο μπάρμαν και να πάρουμε κάτι άλλο ( Ο Φώτης τώρα το έχει αυτός το μαγαζί και το πάει μια χαρά , προεκτάθηκε κιόλας ). Κανά δυο χρόνια αργότερα στα γενέθλια μου ήσουν περαστική. Τι θα πιεις σε είχα ρωτήσει , σφηνάκια καμικάζι είχες πει. Στο είχα αρνηθεί όμως, ήθελα κάτι πιο βαρύ για τα γενέθλια μου. Πολύ τεκίλα εκείνο το βράδυ. Έπειτα χαθήκαμε. Τα τυπικά μηνύματα σε γενέθλια και γιορτές… Χρόνια πολλά… να χαίρεσαι το όνομα σου… καλή χρονιά κλπ. Τα τυπικά και όταν συναντιόμασταν τυχαία στο δρόμο… Τι κάνεις; …. Τα νέα σου; … η δουλειά καλά;… Που και που μας ξέφευγε ένα να “κανονίσουμε να τα πούμε “, “να πάμε για κάνα καφέ” εσύ… “σου χρωστάω κάτι καμικάζι” εγώ… Χωρίς να το εννοούμε όμως, αφού δεν το κανονίζαμε ποτέ και συνεχίζαμε και οι δυο τους ξέχωρους δρόμους μας. Προχθες ξανασυναντηθήκαμε τυχαία και κοντά στο παλιό σημείο συνάντησης μας. Στην αρχή είπαμε πάλι τα τυπικά. Λίγο πριν χαιρετηθούμε σου πρότεινα να πηγαίναμε για κάνα καφέ. Πόσο με ευχαρίστησε η απάντηση σου όταν απάντησες: Μόνο αν πιούμε και εκείνα τα καμικάζι. Είναι ωραία η αίσθηση όταν κλείνεις κάποιες από τις εκκρεμότητες του παρελθόντος έστω και 10 χρόνια μετά. Είναι όμως ακόμα πιο ωραία η αίσθηση όταν τις κλείνεις με αλκοόλ. Στην υγειά μας …

Υ.Γ1: Καμικάζι είναι ένα κοκτέιλ από ποτά ( εμείς συνήθως το πίναμε σε σφηνάκια ) που αποτελείται από βότκα ( για βασικό ποτό ), κουαντρώ ( είδος λικέρ ) και χυμό λεμόνι.

Υ.Γ2: Χάρηκα που σε είδα.