Στον κόσμο μου οι άγγελοι ακρωτηριάζουν μόνοι τους τα φτερά τους μη αντέχοντας να καθορίζονται από την ομορφιά τους .
Στον κόσμο μου το γέλιο , όσο στιγμιαίο και αν είναι, από την επόμενη στιγμή που σταματάει να ακούγεται φέρνει τύψεις και σκέψεις δυσβάσταχτες.
Στον κόσμο μου οι δυνατότητες δεν εξαντλούνται για να μην φέρουν ακόμα έναν διαχωρισμό.
Στον κόσμο μου τα κελιά κλειδώνουν μόνο από μέσα και συνειδητά σπάμε τα κλειδιά στις κλειδαριές τους.
Στον κόσμο μου πρέπει να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή για να θυσιαστείς αλλά και να θυσιάσεις χωρίς κανέναν ενδοιασμό τα πάντα και όλους .
Στον κόσμο μου αφήνεις κάποιους να σε σκοτώνουν καθημερινά διότι ξέρεις ότι αυτοί οι εχθροί δεν είναι ισάξιοι σου, καθώς περιμένεις υπομονετικά και αποδυναμωμένος μέρα με τη μέρα αυτούς που πραγματικά σου ταιριάζουν για την πιο μεγάλη μάχη.
Στον κόσμο μου η μοναξιά είναι ζηλευτή και επιδιωκόμενη.
Στον κόσμο μου ή τουλάχιστον στον κόσμο που θα ήθελα να ζω θα ήσουν αταίριαστη… και ας σ’ αγαπώ περισσότερο από τον κόσμο μου.
6 σχόλια:
"Στον κόσμο μου οι άγγελοι ακρωτηριάζουν μόνοι τους τα φτερά τους μη αντέχοντας να καθορίζονται από την ομορφιά τους."
Μου άρεσε πιο πολύ από όλα, φίλε μου.
Ένας κόσμος "Ιδανικών αυτόχειρων".
Αλληγορικά, οδηγούμενοι σε τεχνητούς κόσμους, αλλά ικανούς να επιβιώσουν.
"Οι κόσμοι μας"
Θα συμφωνήσω με τον Λωτοφάγο, τα συγκεκριμένα σου λόγια - αγγίζουν!
Καλή Κυριακή
:-)
Λωτοφάγε: Ευχαριστώ πολύ , και εγώ νομίζω πως άν έπρεπε κάποιο να ξεχωρίσω θα ήταν αυτό.
Την καλημέρα μου.
Βάσσια: Απλά θα πρόσθετα ένα ...συνειδητά οδηγούμενοι σε τεχνητούς κόσμους...
Ο κόσμος μου, ο κόσμος σου, ο κόσμος τους όλο και κάπου συναντιούνται και γίνονται ο κόσμος μας...
Καλή Κυριακή και σε σένα :)
"Στον κόσμο μου τα κελιά κλειδώνουν μόνο από μέσα και συνειδητά σπάμε τα κλειδιά στις κλειδαριές τους"
Εγλωβισμενοι των σκεψεων μας, των πόθων μας, των αδυναμιων μας. Μεχρι να έρθει αυτο που καθοριζουμε οι ίδιοι ως τελος, για να ανοιξουμε τα φτερα μας και να βγουμε απο το παραθυρο...
Υπεροχο πραγματικα όλο το ποστ.
Να ανοίξουμε τα φτερά μας και να βγούμε από το παράθυρο... ωραίο μου ακούγεται , σχεδόν ουτοπικό οπότε αξίζει να το προσπαθήσουμε. Από την άλλη πλευρά όμως και δίνοντας μια πιο θετική έρμηνεία στη λέξη κελί μπορεί όπου και αν πάμε να κουβαλάμε και πάλι μαζί μας το κελί μας. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και πιο πολύ για το σχόλιο σου.
Την καληνύχτα μου :)
Δημοσίευση σχολίου