ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ

Υπάρχουν στιγμές που τα συναισθήματα επιβάλλονται των κανόνων που επιμελώς μάθαμε να ακολουθούμε. Υπάρχουν στιγμές η σκέψη μας κάνει τα πιο πολύπλοκα να φαίνονται απλά. Υπάρχουν στιγμές που η παράνοια μας ξεπερνάει τη λογική. Υπάρχουν στιγμές που οι πόρτες των κελιών μας κλειδώνουν μόνο από μέσα. Υπάρχουν στιγμές που η θλίψη δεν μπορεί να κρατηθεί δέσμια στα άθλια κουφάρια μας και ταξιδεύει ελεύθερη μέχρι να βρει εκείνο το απάγκιο που της αξίζει πραγματικά. Υπάρχουν στιγμές που ο χρόνος στέκεται ανήμπορος και κυλάει με τον ρυθμό που ορίζει το μυαλό μας. Υπάρχουν στιγμές που η λήθη νικιέται από την ανάγκη που έχει ο καθένας μας για να εκφραστεί και να επικοινωνήσει. Υπάρχουν στιγμές που η πεζότητα μας πνίγεται σε ένα ποτήρι με ποτό. Υπάρχουν στιγμές που ο λόγος μας συμβαδίζει με τις πράξεις μας .Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις αποκτούν ή μάλλον τους δίνεις άλλο νόημα. Κατασπαράζουν με μιας όλα όσα κατασπαράζουν μέρα με τη μέρα τις ψυχές μας. Γίνονται θύμισες και σε κρατάνε από το χέρι για να νιώθεις ασφαλής. Γίνονται ήλιος για να σε ζεστάνουν και σκοτάδι για να σε προστατέψουν. Γίνονται βροχή για να σε δροσίσουν και σύννεφα για να κρυφτείς. Μια τέτοια στιγμή είναι και το ¨Σειρά μου¨, ή μάλλον καλύτερα είναι η προσπάθεια καταγραφής αυτής της στιγμής και των στιγμάτων που άφησε στη ψυχή μου.

Αυτό θα ήταν πρόλογος από το ¨ Σειρά μου¨. Το ¨Σειρά μου¨ είχε γραφτεί πριν κάποιο καιρό με σίγουρα άλλες προσδοκίες από την κατάληξη του. Κάποια από αυτά που είχα γράψει εκείνο το βράδυ σήμερα μπορεί και να μην τα έγραφα. Πιθανόν και την επόμενη μέρα από τότε να μην τα έγραφα. Όμως εκείνη την στιγμή τα έγραψα και αυτή η στιγμή ήταν πολύ ιδιαίτερη για μένα. Μακάρι να μπορούσα να την μεταφέρω καλύτερα. Ίσως και τώρα όμως να προσπαθώ να κρατηθώ από εκείνη την στιγμή. Οπότε για να μην αραχνιάζει άλλο σε ένα συρτάρι με σημειώσεις ή σε κάποιο κενό ενός σκληρού δίσκου ας ταξιδέψει έστω από εδώ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Βαγγέλη και στη Frosti για τον χρόνο που σπατάλησαν για τις δοκιμές και τις διορθώσεις αντίστοιχα.

ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ

Αγάπη : να τρέμεις μπροστά στην ιδέα του θανάτου αλλά ανά πάσα στιγμή να είσαι έτοιμος να θυσιαστείς για να σωθεί ό,τι αγαπάς.

Αδιαφορία : γνώρισμα των καιρών μας.

Αιωνιότητα : το έπαθλο του να γίνεις σπουδαίος.

Αλήθεια : μια εκδοχή από άλλο ένα ψέμα

Αμφιβολία : σαράκι που τρέφεται από το μυαλό.

Αναμνήσεις : όσα διαλέγεις να μην ξεχάσεις.

Ανιδιοτέλεια : ουτοπία.

Αξιοπρέπεια : οδηγός, ίσως και ο μόνος.

Άρνηση : λύτρωση.

Αφοσίωση : εκείνο το βλέμμα

Βάλτος : το πρώτο μου ορμητήριο.

Βλασφημία : για τους κατάλληλους τρόπος.

Βολή : η μάστιγα της κοινωνίας

Γήρανση : κάνα δυο συμβιβασμοί μετά την ωρίμανση … και κάνα δυο φόνοι αργότερα …

Δάκρυ : όταν στερέψει έχεις πρόβλημα.

Δημιουργικότητα : τρόπος για όλους...

Ελευθερία : το τίποτα.

Ελπίδα : χαμένη υπόθεση.

Εξουσία : ο ίδιος μας ο εαυτός, όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο.

Έρωτας : το αλκοόλ της καρδιάς. Σαν το πιοτό και αυτός. Άλλοτε σε ανεβάζει στο πιο ψηλό σημείο του ουρανού κι άλλοτε σε βυθίζει στον πάτο.

Ευτυχία : κι όμως δεν θα έπρεπε να είναι σκόρπιες στιγμές.

Ζωή : ένα freestyle που στο παρελθόν έκαναν λίγοι, που στο παρόν ακόμα λιγότεροι και στο μέλλον ελάχιστοι.

Ήλιος : αυτός που δεν πρόδωσε στιγμή την αγάπη του.

Θάνατος : η οριστική επικράτηση του κενού.

Θλίψη : η ικανότητα του να αντιλαμβάνεσαι.

Θρησκεία : πρόφαση για να εξουσιαστείς.

Ισότητα : ένα από τα αυτονόητα που αφήσαμε να μας στερήσουν, όπως και όλα τα άλλα αυτονόητα...

Κελί : ίσως ο μοναδικός χώρος που είμαστε ελεύθεροι. Αρκεί να αντιλαμβανόμαστε την παρουσία μας σε αυτό.

Κοινωνία : μια μεγάλη αντίφαση.

Κώδικας : για εκείνους που αντέχουν στα πυρόφραχτα...

Λάσμπα : μαγική μου λέξη.

Λουλούδι : εκείνη...

Μαγεία : η δυνατότητα να μπορείς να μετατρέπεις τις μικρές και ασήμαντες, για κάποιους, στιγμές σε μύθους.

Μελάνι : ο χρόνος που κυλάει, οι στιγμές που πέρασαν, το τώρα και όλα αυτά που θα ζήσουμε... κι ας μην έρθουν ποτέ.

Μέλλον : μια πρόφαση για να μην ζούμε το παρόν.

Μίσος : η αμηχανία του δειλού.

Μνήμη : ο μοναδικός σύμβουλος που σίγουρα θέλει το καλό σου.

Μοίρασμα : μην το κάνεις αν δεν αντέχεις να πληγωθείς , να πληγώσεις και να παρεξηγηθείς.

Μουσική : η γαλήνη στα αυτιά μου.

Νιότη : ατέλειωτη ή ελάχιστη. Εσύ διαλέγεις. Στο χέρι σου είναι κι ας νομίζεις το αντίθετο.

Ξενοιασιά : ή πολύ ευτυχισμένος ή πολύ δυστυχισμένος όποιος την νιώσει.

Ξημέρωμα : μια καινούργια αρχή, συνάμα και ένα τέλος που πλησιάζει.

Ξόρκια : τα πιο αληθινά λόγια, αυτά που δεν ξεστομίσαμε ποτέ μας.

Όνειρα : το κουράγιο για να συνεχίζεις.

Ουρανός : φυγή.

Παιδικότητα : η καλύτερη σύντροφος.

Παράνοια : μια εναλλακτική και καλύτερη εκδοχή του κόσμου μας.

Παρελθόν : ό,τι αφήνεις να χαθεί.

Παρεξήγηση : επιλογή.

Παρόν : το τώρα μόνο αν είσαι παρών.

Περηφάνια : σκοπός.

Ποίηση : η ικανότητα μέσα από λίγες λέξεις να μεταφέρεις τα ιδεώδη και τα συναισθήματα εκείνα, που οι πιο πολλοί όχι μόνο δεν μπορούν εκφράσουν αλλά δυστυχώς και να νιώσουν.

Πόνος : χρήσιμος ... καμιά φορά

Προδοσία : ανθρώπινη φύση.

Προσευχή : αδυναμία.

Ραβδί : η χαμένη προέκταση των χεριών μας.

Σεβασμός : δάσκαλος.

Σελήνη : όλα τα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος , ένας μεγάλος καθρέπτης.

Σεμνότητα : αυτό που μας λείπει.

Σκέψη : δύναμη.

Σκιάχτρο : η μεγαλύτερη αγκαλιά που σε περιμένει.

Σκλαβιά : τα πάντα.

Σκοτάδι : παρεξηγημένο φυλαχτό ( μου ).

Συνείδηση : η ισορροπία ...για όποιον δεν έπεσε.

Συνέπεια : ακόμα ένας τρόπος.

Ταλέντο : αχρείαστο αν δουλέψεις αρκετά.

Τηλεόραση : η μηχανή που σκοτώνει τα όνειρα.

Τύχη : δικαιολογία

Τύψεις : οι αλυσίδες του μυαλού.

Ύπαρξη : ένα μεγάλο ερωτηματικό.

Υπομονή : για άλλους ευχή και για άλλους κατάρα.

Υποσυνείδητο : ό,τι φοβόμαστε να παραδεχτούμε ότι επιθυμούμε.

Φαντασία : το όχημα για να ταξιδεύεις.

Φιλία : αρετή.

Φόβος : αν δεν σε κυριεύσει το πιο χρήσιμο εργαλείο.

Φωτιά : μακάρι μητέρα.

Χαρτί : ένας κόσμος μαγικός που περιμένει να τον δημιουργήσεις.

Χρήματα : η ψευδαίσθηση των φαινομενικά ισχυρών.

Χρόνος : ανήμπορος αν το επιθυμείς αρκετά.

Ψέμα : μια άλλη εκδοχή της αλήθειας.

Ωρίμανση : η διαδικασία κατά την οποία σκοτώνουμε αργά και βασανιστικά το παιδί μέσα μας και συνάμα ό,τι καλύτερο υπήρξαμε ποτέ.