Θα μπορούσα να ζω για πάντα σε μια ψεύτικη άνοιξη. Να πλανιέμαι ή μάλλον καλύτερα να δηλητηριάζομαι από τα αρώματα της και να ξεριζώνω λουλούδια για να ικανοποιώ τις πρόσχαρες επιθυμίες μου. Ίσως και να μην είχα κανένα πρόβλημα με αυτό αρκεί να μην με γοήτευαν τόσο πολύ οι λίγες στιγμές, ίσως και οι μόνες αληθινές μου, που πέρασα στο χειμώνα έχοντας την βροχή για συντροφιά.
Θα μπορούσα να είμαι μόνιμα χαμογελαστός. Να περιφέρομαι παντού με ένα χαραγμένο από τη μιζέρια χαμόγελο στο προσωπείο που θα διάλεγα για πρόσωπο. Θα μπορούσα να γελάω με την δυστυχία και τον πόνο του άλλου. Θα μπορούσα να έπειθα πρώτα τον εαυτό μου και έπειτα όλους τους άλλους πως είμαι ευτυχισμένος. Θα μπορούσα, αλλά έτσι η θλίψη θα μου άφηνε το χέρι.
Θα μπορούσα να ζω στη μέρα. Να απολαμβάνω την ζεστασιά του ήλιου. Να νιώθω ασφαλής και προστατευμένος από ό,τι αντιπροσωπεύει το σκοτάδι για τους περισσότερους. Θα μπορούσα αρκεί το κάλεσμα του σκοταδιού να μην ακουγόταν τόσο λυρικό στα αυτιά μου και αν διάλεγα να μην το ακούσω να μην πρόδιδα όλη μου τη ζωή.
Θα μπορούσα να τρέφω τον εγωισμό μου. Να τον αφήνω να κυριαρχεί, όχι μόνο σε εμένα αλλά και στους άλλους. Να τον αφήνω να πληγώνει για να μην πληγωθώ. Να τον αφήνω να εκμεταλλεύεται τα πιο αδύναμα για να νιώθω δυνατός. Θα μπορούσα, αλλά έτσι θα κατασπάραζε όση ψυχή μου έχει απομείνει.
Θα μπορούσα να συμφιλιωθώ με τους εφιάλτες. Να τους εντάξω στη καθημερινότητα μου και σιγά-σιγά να τους κάνω εφιάλτες των άλλων. Ίσως να μπορούσα και εγώ να γίνω ο εφιάλτης των άλλων. Θα μπορούσα , ναι θα μπορούσα αρκεί να μην μου μίλαγε κάποιος για τα όνειρα και να μην πήγαινε στο τόπο που αυτά γεννιούνται.
Θα μπορούσα να λέω συνεχώς ναι και να αποδέχομαι τα πάντα αδιαμαρτύρητα. Να ενταχθώ και εγώ σε ένα ακίνδυνο target group ώστε να νιώσω κοινωνικά αποδεκτός και μέρος ενός μεγάλου κοινωνικού συνόλου. Θα μπορούσα αρκεί τα λίγα μου όχι να μην γινόντουσαν η σημαία μου.
Θα μπορούσα να είμαι στους κερδισμένους. Να είμαι σαν αυτούς, τους φαινομενικά πανίσχυρους που μάθαμε από μικροί να φοβόμαστε και να θαυμάζουμε. Να αποδεχτώ τον όποιο ρόλο μου μοιραστεί και να τον παίξω τόσο καλά που μετά από λίγο καιρό να ξεγελάω ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό. Να γευτώ και εγώ λίγο αυτό που κάποιοι βάφτισαν νίκη. Θα μπορούσα αλλά προτιμώ τις πολλές και απανωτές ήττες μου.
Θα μπορούσα να γίνω τελείως ακίνδυνος και συνάμα αγαπητός σε όλους. Θα μπορούσα να έχω χίλιες κρυψώνες και χίλιους τρόπους διαφυγής όταν θα ερχόντουσαν τα δύσκολα. Θα μπορούσα ...αρκεί τα δύσκολα να μην ήταν τα μόνα αληθινά.
4 σχόλια:
Καλημέρα raslowbap!
Αυτές οι καθημερινές επιλογές που περιγράφεις συνθέτουν στην ουσία τον τρόπο ζωής μας, το μικρόκοσμό μας και σίγουρα το τι θα επιλέξεις δεν είναι τυχαίο.
Έχω να δηλώσω ότι το link για το blog μας που έχεις βάλει στο πλάι δεν λειτουργεί!Επίσης, η φόρμα σχολίων δεν έχει αλλάξει αλλά γενικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα για να στείλεις σχόλιο που έλεγες.. :-)
Καλησπέρα Frosti,
Με κίνδυνο να καντήσω κουραστικός θα ξαναπώ πως από τα πιο μικρά ξεκινάνε και τα πιο σπουδαία. Όσον αφορά το λινκ μια χαρά δουλεύει. Πάντα από εκεί μπαίνω στο μπλογκ σας ( γιατί είναι αδύνατο να θυμάσαι τον γλωσσοδέτη που διάλεξε ο Β για διεύθυνση). Επίσης η φόρμα για τα σχόλια έχει αλλάξει ( ρώτα και τον Β ). Μου φαίνεται πως ξέρω πιο πολλά εγώ για το μπλογκ σας παρά εσύ..χιχιχι. Τέσπα επειδή ξεφύγαμε θα τα πούμε κ από κοντά άμα είναι , γιατί χρειάζομαι κάποιες διευκρινήσεις για και για ένα ποστ σου.
Την καληνύχτα μου.
Νομιζω πως είναι οτι ομορφοτερο εχω διαβασει...
Σε ευχαριστώ πολυ , αν και νομίζω πως όλο και κάτι ομορφότερο θα έχεις διαβάσει.
Την καληνύχτα μου
Δημοσίευση σχολίου