Υπάρχει μαγεία , που τη λένε ζωή, πίσω από το τείχος. Εκεί θα βρεις ξόρκια αξόδευτα που δεν είναι απλές στιγμές της ζωής. Αν δεν είσαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις μην προσπαθήσεις απλά να το σκαρφαλώσεις γιατί θα τσακιστείς. Μην ψάξεις πέρασμα για να το περάσεις γιατί θα χαθείς για πάντα. Εάν κοιτάξεις καλύτερα θα δεις πως ούτε και τείχος υπάρχει απλά εμείς τους αφήσαμε να νομίζουν πως το έχτισαν. Πάρ’ το απόφαση. Φύσα το και θα γκρεμιστεί με μιας μπρος στα μάτια σου. Μετά και ας φαίνεται δύσκολος ο δρόμος είναι όλα εύκολα. Το μονοπάτι θα το βρεις χαραγμένο μπροστά σου … κι ας μην το περπάτησε κανένας μας ακόμα.
3 σχόλια:
Στις ρυπές των ανέμων που λυσσομανούν, κάπου εκεί ανάμεσα στη σκόνη, μέσα απ' τα γκρεμίσματα και τα κορμιά, είναι η ζωή... Μην κρυφτείς. Φύσα κι εσύ, για να θεριέψει.
..........
Καλέ μου raslow, μου έλειψες τόσο πολύ...
Δεν θέλω να χάνομαι, μα δεν μπορώ αλλιώς.
Και κάθε φορά που επιστρέφω, ανακαλύπτω συσσωρευμένη σοφία γραμμένη σε Στιγμές Παράνοιας...
Δεν σε ξεχνώ.
Όταν λέω εγώ ότι όταν "παρανοείς", "ζωγραφίζεις" κάτι ξέρω.
Πόσο αληθινό και ενθαρρυντικό είναι όλο το κείμενο.
Νιώθεις ότι φυσάς και ο δρόμος ανοίγεται.
Καλησπέρα
:-)
karpouzi: Με συγκίνησε το πρώτο μέρος του σχόλιου σου, αυτό και αν ήταν στιγμή ή διαδρομή παράνοιας. Όσον αφορά το αν χάνεσαι ή όχι δεν παίζει κανένα πρόβλημα... έτσι κι αλλιώς η ζωή είναι πέρα από τις οθόνες του υπολογιστή μας.
vassia: Σ΄ευχαριστώ πολύ. Μακάρι αλήθεια να είναι τόσο εύκολο , ας φυσήξουμε μαζί...
Καληνύχτα σας.
Δημοσίευση σχολίου