ΟΙ ΤΕΤΡΑΠΟΔΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

Πέρασε σιγά σιγά το δρόμο. Δεν κοίταξε εάν έρχονται αυτοκίνητα, αφού ήταν η αρχόντισσα της γειτονιάς και όλοι την σεβόντουσαν. Ο λόγος για την Ζήνα ένα καλοθρεμμένο πιτ-μπουλ που όμως όσο άγριο φαίνεται τόσο αγαθό είναι. Τον τίτλο της τον είχε κερδίσει άξια αφού ήταν η μόνη που είχε απομείνει στη ζωή από την παλιά γενιά των σκυλιών της γειτονιάς.

Η Ζήνα ήταν μηνών ακόμα όταν ο πρώτος άρχοντας της γειτονιάς πέθανε. Το όνομα του ήταν Στάλιν. Ο Στάλιν ήταν ένας ημίαιμος και μεγαλόσωμος σκύλος ο οποίος μεσουρανούσε και κράταγε τα ηνία της γειτονιάς για περισσότερο από είκοσι χρόνια. Δεν είναι ψέματα ο Στάλιν μας άφησε όταν ήταν τουλάχιστον είκοσι χρονών. Πράγμα πολύ περίεργο και ασυνήθιστο για αδέσποτο και μεγαλόσωμο σκυλί. Την θέση του Στάλιν πάντα είχα την εντύπωση πως ήθελε να την πάρει ο Ερμής. Ο Ερμής ήταν και αυτός μεγαλόσωμος και ειδικά στα τελευταία χρόνια της ζωής του Στάλιν ήταν σίγουρα πιο δυνατός. Όμως ήταν τόσο επιβλητικός ο Στάλιν που δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Ο Ερμής ανέλαβε τα ηνία της γειτονιάς μετά τον θάνατο του Στάλιν. Δυστυχώς όμως η κυριαρχία του δεν κράτησε πολύ αφού λίγο καιρό μετά πέθανε η αφεντικίνα του και έπειτα από δυο μέρες και ο ίδιος. Μια ακόμα ιστορική μορφή ήταν και η Γοργόνα. Όλη η γειτονιά μόνο καλά λόγια είχε να πει. Ήταν ιδιαίτερη φιλική και παιχνιδιάρα κάτι που την έκανε αγαπητή στα παιδιά. Στην παρέα αυτή άνηκε και ο Μίκυ. Ένα μεγαλόσωμο κανίς γκριφόν που πιο αγαθός από αυτόν δεν υπήρχε. Δεν δάγκωσε ποτέ του άνθρωπο ή άλλο ζωντανό και ας του επιτίθονταν αυτά. Τον Μίκυ τον αγαπούσαν πολύ η Ζίμπα και ο Ρόκο διότι κρεμόντουσαν από τα μεγάλα του αυτιά και παίζανε. Ο Μίκυ παρόλο που πόναγε δεν αντέδρασε ποτέ και συνέχιζε να αφήνει τα δυο μικρά σε ηλικία κυνηγόσκυλα να παίζουν. Η οικογένεια που είχε την Ζίμπα μετέπειτα είχε και τον Ντραγκ. Ένα επιθετικό λυκόσκυλο που δυστυχώς πέθανε έπειτα από χτύπημα αυτοκινήτου. Ο Ρόκο αρχικά ήταν αδέσποτος. Πολλοί από την γειτονιά τον φροντίζαμε μέχρι που τον υιοθέτησε ο κυρ Μανόλης από το συνεργείο. Ο Ρόκο ήταν πολύ δραστήριος. Κυνηγούσε συνεχώς τα αμάξια. Κάπως έτσι κληρονόμησε και ένα τραύμα στο πίσω του αριστερό πόδι. Έκανε ατελείωτες βόλτες και ξεχνούσε να γυρίσει στην ώρα του κάτι που είχε σαν συνέπεια πολλά βράδια να κοιμάται έξω από το συνεργείο. Βέβαια με τον καιρό και με την αγάπη που τον περιβάλλανε ο Ρόκο ήταν τόσο ευτυχισμένος στο συνεργείο που συνήθιζε να μην το αποχωρίζεται σχεδόν ποτέ. Ο Ρόκο πέθανε λίγες μέρες πριν το συνεργείο κλείσει αφού ο κυρ Μανόλης έβγαινε στην σύνταξη. Εάν θέλετε να μάθετε την γνώμη θα σας πω πως ο Ρόκο διάλεξε να πεθάνει γιατί δεν ήθελε να αποχωριστεί το αγαπημένο του συνεργείο. Ένας ακόμα καλός φίλος ήταν ο Ουώλτερ. Ένα αδέσποτο που είχε βρεθεί στην γειτονιά σε πολύ κακή κατάσταση. Με την φροντίδα όλων μας έγινε καλά. Αρχικά ήταν λίγο επιθετικός διότι ήταν φοβισμένος. Όμως με τον καιρό έγινε πολύ φιλικός. Ο Ντραγκ δεν τον συμπαθούσε αλλά ο Ουώλτερ πάντα απέκρουε τις επιθέσεις του. Πάντα πίστευα πως την θέση του Στάλιν, που μετέπειτα πήρε για λίγο ο Ερμής και τώρα έχει η Ζήνα θα την έπαιρνε ο Ουώλτερ. Τον Ουώλτερ όμως τον δολοφόνησε ένας καθηγητής γειτονικού γυμνασίου ρίχνοντας του φόλα. Ένας ακόμα λόγους που η παιδεία πάει κατά διαόλου. Ο συγκεκριμένος καθηγητής, όπως και τόσοι άλλοι, έμεινε ατιμώρητος αφού την γλίτωσε με μερικές σφαλιάρες και λίγα σπρέι στο αμάξι του.

Υπήρχαν και άλλα φιλαράκια όπως οι τρεις σωματοφύλακες , η Lady, ο Οδυσσέας αλλά αυτή έμεναν στην παραδίπλα γειτονιά οπότε θα αναφερθώ κάποια άλλη στιγμή σε αυτούς όπως και θα αναφερθώ και στους τωρινούς μου τετράποδους φίλους. Όλα αυτά σκέφτηκα καθώς έβλεπα την Ζήνα να διασχίζει τον δρόμο. Η Ζήνα φαίνεται να είναι ο συνδετικός κρίκος του παρελθόν και του παρόν άρα δικαίως αυτή την στιγμή είναι η αρχόντισσα της γειτονιάς . Γουφ Γουφ Γουφ…………..