ΈΝΑΣ ΆΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Χθες ονειρεύτηκα. Είχα καιρό να δω κάποιο όνειρο που να το θυμάμαι και μετά που θα ξύπναγα και αυτό ήταν το καλύτερο από όλα. Συνάμα όμως ένοιωσα και χειρότερα από ποτέ. Είδα ένα κόσμο διαφορετικό και από ό,τι κατάλαβα μετά μόνο ονειρικός θα μπορούσε να είναι.

Ήταν ένας κόσμος χωρίς εξουσίες στρατούς και σύνορα. Είδα ένα κόσμο όπου η αστυνομοκρατία και οι νόμοι δεν είχαν λόγο ύπαρξης. Χωρίς ρατσισμό και περιθωριοποίηση. Χωρίς συμφέροντα και χρήματα.. Είδα ένα κόσμο αλληλεγγύης και αγάπης. Ένα κόσμο φιλίας και αδελφοσύνης χωρίς απώτερους σκοπούς. Είδα ένα κόσμο που η μοναξιά που νοιώθει κάθε άνθρωπος κατάφερε να μας ενώσει. Είδα ένα κόσμο που δεν αποτελούσε κίνδυνο για την φύση. Είδα ένα κόσμο όπου δεν πέθαινε ένα παιδί κάθε τρία λεπτά. Είδα ένα κόσμο που είχε καταφέρει να μιλήσει και να αντισταθεί. Είδα ένα κόσμο που η περηφάνια και η αξιοπρέπεια είχαν εξεγερθεί και κέρδισαν. Είδα ένα κόσμο που η παιδικότητα είχε περίοπτη θέση στην καρδία κάθε ανθρώπου. Είδα ένα κόσμο που η δημιουργικότητα ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Είδα ένα κόσμο που η πείνα και η εξαθλίωση δεν υπήρχαν. Είδα ένα κόσμο που η σκέψη και τα λόγια συμβάδιζαν με την πράξη. Είδα ένα κόσμο που δεν φοράγαμε μάσκες για να ξεγελάμε τον διπλανό μας και να γινόμαστε δεχτοί από την κοινωνία. Είδα ένα κόσμο που η αδικία είχε δώσει την θέση της στην δικαιοσύνη. Είδα ένα κόσμο που η εκμετάλλευση , σε οποιαδήποτε μορφή της, έπαψε να υπάρχει. Είδα ένα κόσμο όπου μπορούσαμε να ονειρευτούμε και να πράξουμε. Είδα ένα κόσμο όπου οι άνθρωποι μπορούσαν και ζούσαν αληθινά.

Αφού είδα όλα αυτά δάκρυσα από χαρά. Τότε ήταν που ξύπνησα. Τα δάκρυα συνέχισαν να τρέχουν στο πρόσωπο μου μόνο που τώρα ήταν δάκρυα λύπης. Αυτό τον κόσμο μάλλον δεν θα τον ζήσουμε ποτέ… έφτιαξα ένα καφέ, κάπνισα ένα τσιγάρο και ξαναγύρισα στην πραγματικότητα.