Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ( ΨΕΜΑ ΣΤΟ ΨΕΜΑ )

…Ποιος είναι αυτός; Σκέφτηκε για λίγο αλλά δεν φάνηκε να ανησυχεί…

Οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες πολύ συχνά αναγνωρίζονται μετά τον θάνατο τους ή και καμιά φορά καθόλου. Σε αυτούς άνηκε και ο κύριος Π. Ο κύριος Π είναι από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς, κι ας μην είχε πατήσει ποτέ του θεατρικό σανίδι κι ας έκανε άλλο επάγγελμα για να επιβιώσει. Κάθε στιγμή της ζωής ήταν και μια επιτυχημένη παράσταση. Η ζωή του έγινε ένας ρόλος που υποδύθηκε τόσο καλά που φάνταζε σε όλους για αλήθεια.

Όλα ξεκίνησαν από παιδί που ήταν. Ακόμα κι όταν τον ρώταγαν κάτι απλό, όπως το πώς ήταν, αυτός ψέματα απαντούσε πως ήταν καλά και “φόραγε” ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο του και τα μάτια του φαίνονταν να λάμπουν από ευτυχία και έτσι κανείς δεν αντιλαμβανόταν τα βάσανα που κουβαλούσε και πιστέψτε με ήταν πολλά.

Στο σχολείο τον είχαν για υπόδειγμα μαθητή παρόλο που στην πραγματικότητα δεν καταλάβαινε και πολλά , απλά ήταν υπερβολικά καλός στην “παπαγαλία”. Στην εργασία του αργότερα πάλι για υπόδειγμα υπαλλήλου και συναδέλφου τον είχαν. Κανείς δεν είχε καταλάβει ότι συνωμοτούσε εναντίον όλων τους. Η σύζυγος του τον αγαπούσε και τον εμπιστευόταν τυφλά, παρόλο που καθόλου άξιος δεν ήταν για την αγάπη αυτή και την εμπιστοσύνη της.

Ο κύριος Π τους είχε πείσει όλους. Όλοι τον θεωρούσαν υπόδειγμα πολίτη για την κοινωνία. Τώρα του έμενε να δώσει την πιο μεγάλη του παράσταση. Έπρεπε πλέον να πείσει τον ίδιο του τον εαυτό για όλα αυτά που υποδύθηκε τόσα χρόνια. Το κατάφερε με λιγότερη δυσκολία από όση θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, αφού και ο ίδιος του εαυτός είχε ξεχάσει ποιος πραγματικά ήταν. Κατάφερε να πείσει τον εαυτό του με μια ματιά.

… Ήταν ο ίδιος που κοιτούσε, η αντανάκλαση του στο νερό μιας λακκούβας.

Η ΑΡΜΑΔΑ ΤΩΝ ΣΕΙΡΗΝΩΝ

- Τι να μας πουν αυτοί, μωρέ; Τους περνάτε για τρανούς θαλασσοπόρους; Σαν τους χειρότερους εγκληματίες θα πρέπει να τους φερόμαστε. Πειρατής σημαίνει κλέφτης και φονιάς. Έτσι είναι όλοι τους και αυτοί το ίδιο είναι., κι ας μην τους έχουν δει να κλέβουν και σκοτώνουν , εγώ είμαι σίγουρος πως θα το έχουν κάνει. Πώς να εξηγείται άλλωστε τι ότι αποφεύγουν να δέσουν στα λιμάνια και διαλέγουν τις πιο ερημικές και αχαρτογράφητες περιοχές; Όμως, δεν μπορεί αργά η γρήγορα θα πέσουν στα χέρια του νόμου και τότε είναι που θα λογοδοτήσουν.

- Δεν ξέρω ρε συ, μπορεί να είναι κι έτσι. Πάντως όσοι τους είδαν λένε πως για όπλα έχουν κιθάρες, τύμπανα και τις βλάσφημες φωνές τους. Αν θες την γνώμη μου εγώ τους σέβομαι. Τους σέβομαι για τις ικανότητες τους στην θάλασσα. Σαν ναυτικοί που είμαστε οφείλουμε να τους το αναγνωρίσουμε. Όσοι τους είδαν, τους θυμούνται στα πιο δύσκολα ρεύματα και να παλεύουν με τα πιο μεγάλα κύματα. Τις περισσότερες φορές τα καταφέρνουν με επιτυχία χωρίς ίχνος φόβου, παρόλο που πιθανότητες για να ναυαγήσουν είναι πολλές. Τις λίγες φορές που ναυάγησαν μου φαίνεται πως πείσμωσαν περισσότερο. Όσοι επέζησαν ξαναφτιάξανε το πειρατικό τους και συνεχίζουν να παλεύουν με την θάλασσα. Αυτό θα πει να μην φοβάσαι τον θάνατο.

- Δεν φοβούνται τον θάνατο, αντιθέτως αυτόν αναζητούν… έναν όμορφο θάνατο. Είμαι γέρος πια εγώ για αυτό ακούστε με. Κάτι θα ξέρω παραπάνω από εσάς τους νεότερους. Είχα ταξιδέψει και εγώ μαζί τους. Ήμουν από τους τυχερούς που πέθαναν σε ένα από τα ναυάγια μας. Πέθανα και για αυτό στέκομαι τώρα δίπλα σε εσάς που φοβάστε το άγνωστο και το διαφορετικό. Ήμουν ναυαγός όταν τις άκουσα να με καλούν τραγουδιστά. Με καλούσαν σε έναν όμορφο θάνατο, τον τραγουδιστό όπως τον χαρακτηρίζαμε με τους συντρόφους μου. Αυτόν αναζητούσαμε σε όλα μας τα ταξίδια. Εγώ απλά ήμουν ένας από τους τυχερούς που τα κατάφεραν. Άλλοι λιγότερο τυχεροί συνεχίζουν ακόμα να προσπαθούν να ανταμώσουν τις σειρήνες για να ακούσουν το τραγούδι τους. Πιστέψτε όμως ότι αξίζει να ακούσεις αυτό το τραγούδι παρόλο που ξέρεις ότι θα σε σκοτώσει

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Πολλά χρόνια πριν οι πρώτοι Θεοί του κόσμου μας εγκαταλείψουν υπήρχε ένας άντρας διαφορετικός από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ένας άντρας με καρδιά παιδική και γεμάτη από αγάπη. Το λίγο μίσος που κρυβόταν στην καρδιά του εξαφανιζόταν μόλις την αντάμωνε. Μια ματιά της του έφτανε για να λάμψει και να γεμίσει χαρά.

Μια ματιά που πάντα έπεφτε πάνω του τυχαία, αφού αυτή τον αγνοούσε και φάνταζε λογικό διότι ήταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Αυτός όμως για κάποιο λόγο την αγάπησε. Του έφτανε να την βλέπει για μια στιγμή για να λάμψει ολόκληρος. Δεν τον ένοιαζε που τον αγνοούσε, το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη εκείνη ή έστω να νομίζει πως είναι. Γιατί ήταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους που ο καθένας τους όριζε την ευτυχία αλλιώς. Αυτός όμως ζούσε την κάθε μέρα του με ένα ακόμα βάρος. Ήξερε πως η ευτυχία όπως την όριζε ο ίδιος ήταν η πραγματική ευτυχία. Έτσι έπρεπε να διαλέξει να δείξει στην αγαπημένη του την πραγματική ευτυχία, κάτι όμως που θα είχε σαν αποτέλεσμα να καταλήξει δυστυχισμένη αφού θα τον απόρριπτε και θα συνειδητοποιούσε τότε ότι όλα αυτά που πίστευε ότι την κάνουν ευτυχισμένη δεν είχαν καμία αξία. Έτσι δεν θα κατάληγε μόνο αυτή δυστυχισμένη αλλά και ο ίδιος θα ήταν διπλά δυστυχισμένος αφού θα έπρεπε να ζήσει με τις τύψεις που θα του δημιουργούνταν από την δυστυχία της αγαπημένης του, αφού ο ίδιος θα ευθυνόταν για αυτή την κατάσταση. Έτσι λοιπόν διάλεγε να την αφήσει στην άγνοια της και να νομίζει πως είναι ευτυχισμένη. Εκείνη όμως, μη γνωρίζοντας όλα αυτά, συνέχισε να έχει την ίδια και ακόμα χειρότερη συμπεριφορά προς εκείνον. Όχι μόνο πλέον τον αγνοούσε αλλά είχε αρχίσει και να τον περιφρονεί.

Βλέποντας αυτά οι πρώτοι Θεοί του κόσμου αποφάσισαν να επέμβουν. Ζήτησαν από τον άντρα είτε να διαλέξει την τιμωρία της αγαπημένης του είτε να τους ενώσουν τις μοίρες τους. Για τον άντρα αυτή ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση που έπρεπε να πάρει αφού δεν γινόταν να αψηφήσει τους πρώτους Θεούς του κόσμου. Δεν θα άντεχε να διαλέξει την τιμωρία της αγαπημένης του αλλά και να είναι μαζί εξαναγκαστικά ήταν κάτι το οποίο δεν το επιθυμούσε. Έτσι λοιπόν διάλεξε μια μέση λύση που και πάλι αυτόν θα τον πόναγε περισσότερο. Διάλεξε ο ίδιος να γίνει ο Ήλιος που θα φώτιζε τους ανθρώπους, όπως φώτιζε η καρδιά του όταν αντάμωνε την αγαπημένη του, και η αγαπημένη να γίνει η Σελήνη, ένας μεγάλος καθρέπτης που θα καθρέπτιζε τους ανθρώπους και όλη αυτή την μιζέρια που κουβαλάνε πάνω τους. Μια μιζέρια που τους κάνει να νομίζουν πως είναι ευτυχισμένοι, κι αφού οι άνθρωποι νομίζουν πως είναι ευτυχισμένοι, το ίδιο θα νομίζει και ο καθρέπτης τους η Σελήνη, όπως το νόμιζε άλλωστε τόσο καιρό. Όσο αφορά για τον Ήλιο του φτάνουν ακόμα οι λίγες στιγμές που συνυπάρχουν με την Σελήνη στον ίδιο ουρανό.