ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ

Με αφορμή την έκδοση του δεύτερου τεύχους της αυτόνομης πολιτιστικής έκδοσης YACONOY και την τέλεση , προ ημερών των βραβείων ντροπης του mad , αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο από το πρώτο τεύχος του YACONOY.

Μην Ασχολείσαι με την Dροπή

Είναι συχνό φαινόμενο οι γονείς στην προσπάθεια τους να αποκοιμηθούν τα παιδιά τους να τους διηγούνται κάποια ιστορία η να πολύ απλά να τους διαβάζουν κάποιο παραμύθι. Στα παραμύθια αυτά μπορείς να βρεις πολλά χρήσιμα εφόδια για το μέλλον σου. Το θέμα είναι ότι όσο μεγαλώνεις ακούς όλο και περισσότερα παραμύθια που δυστυχώς αυτά μόνο καλό δεν σου κάνουν.

Αυτοί που διαλέγουν το λόγο του παραμυθά είναι πολλοί και τα μέσα που χρησιμοποιούν εξίσου περισσότερα. Το πιο σημαντικό όπλο στα χέρια τους είναι η τηλεόραση. Η τηλεόραση σε αποκοιμίζει εύκολα και σε πολλά επίπεδα μέχρι και σε επίπεδα πολιτιστικά, όπως π.χ της μουσικής. Ο συγκεκριμένος ρόλος έχει ανατεθεί σε ένα μικρό και μικρής εμβέλειας, για κάποιους τρελιάρικο τηλεοπτικό σταθμό.

Οι τρελιάρηδες που τον αποτελούν είναι αυτοί που στηρίζουν τις δισκογραφικές πολυεθνικές εταιρείες και μεγαλώνουν τα κέρδη τους. Είναι αυτοί που εμπορεύονται τα πάντα χωρίς καμία τύψη. Είναι αυτοί που εμποδίζουν την διάδοση την μουσικής. Είναι αυτοί που κάνουν τους ανθρώπους να γλύφουν εκεί που έφτυναν με σκοπό να γίνουν γνωστοί και να ανέβουν ψηλά στα chart των πωλήσεων και της ξεφτίλας. Είναι οι ίδιοι που αναπαράγουν την παρακμή και την κάνουν συνήθεια. Είναι αυτοί που ευθύνονται για περίεργα βλέμματα που εισπράττει όποιος δεν συμμετέχει στα βρώμικα παιχνίδια τους. Είναι αυτοί που λίγο λίγο στερούν την αξιοπρέπεια της κοινωνίας και την αντικαθιστούν με την ντροπή τους. Είναι αυτοί που πολεμούν την κάθε κατάσταση μη λεκιασμένη από αυτούς και τους σκοπούς όλων όσων εξυπηρετούν. Είναι αυτοί που σπονσοράρουν τις εκπομπές τους με πολυεθνικούς χορηγούς που έχουν κάνει εγκλήματα. Είναι οι ίδιοι που κλέβουν τα όμορφα και μικραίνουν τις στιγμές ελευθερίας που γευόμαστε. Είναι αυτοί που προβάλουν την σαπίλα και τον ξεπεσμό σαν πρότυπο. Είναι αυτοί που κάθε χρόνο γιορτάζουν την ξεφτίλα τους με βραβεύσεις. Είναι αυτοί που το τίποτα που έχουν μέσα τους το κάνουν στάση και τρόπο ζωής. Είναι αυτοί που βάζουν καθημερινά, τα πολιτιστικά σκουπίδια που οι ίδιοι δημιουργούν και ανακυκλώνουν, μέσα στα σπίτια μας. Είναι αυτοί που φτιάχνουν τα play list ανάλογα με το πόσα θα εισπράξουν ή το ποιος είναι ο σκηνοθέτης των video clip.

Αυτό που τους αξίζει είναι η αδιαφορία, το να βγάλεις τη πρίζα από το χαζοκούτι και η βεβαιότητα ότι οτιδήποτε έχει σοβαρό λόγο ύπαρξης στέκεται στα πόδια του χωρίς βρώμικα στηρίγματα, διότι ξέρει ότι η πάλη του και η αντίσταση του θα του προσφέρει την ζωή του και όχι τον θάνατο που έχουν κάποιοι μέσα τους.

I want to ride my bicycle

I want to ride my bicycle, I want to ride my bike. Έτσι έλεγε το ρεφρέν ενός τραγουδιού που άκουσα κάνα δυο μέρες πριν καθώς έκανα ένα ανούσιο zapping στο χαζοκούτι. Το ρεφρέν αυτό μου θύμισε ένα παιδάκι που συνάντησα τις προάλλες καθώς έκανε βόλτα με το ποδήλατο του. Στην αρχή δεν κατάλαβα ποιο ήταν αφού όσοι με ξέρουν θα γνωρίζουν ότι είτε δεν μπορώ να θυμηθώ πρόσωπα είτε ονόματα. Πάντα θυμάμαι το ένα από τα δύο. Μετά από λίγη ώρα κατάλαβα ποιο ήταν και από πού το γνωρίζω.

Είχαμε γνωριστεί μια μέρα καθώς γύρναγα από την δουλεία. Περπάταγα αμέριμνος στο δρόμο ώσπου είδα δυο πιτσιρικάδες γύρω στα δέκα , να προσπαθούν να πείσουν έναν εβδομηντάρη κύριο να τους δώσει πίσω την μπάλα τους που τους είχε πέσει στον κήπο του. Αυτός δεν χαμπάριζε τίποτα. Όχι μόνο έμπαινε στην διαδικασία να βάλει το μυαλό του με το μυαλών των παιδιών αλλά τα έβριζε και απειλούσε να σκάσει την μπάλα τους με ένα μαχαίρι. Αυτό ήταν αφορμή να πάρω και εγώ μέρος στην διένεξη αυτή, φυσικά παίρνοντας το μέρος των παιδιών για λόγους πιο περίπλοκους από αυτούς που θα φαντάζεστε και θα εξηγηθούν αργότερα στην διήγηση αυτή. Για να μην σας πολυλογώ όμως και για να λυτρωθείτε από την αγωνία που έχετε και τον κρύο ιδρώτα που σας περιλούζει για την τύχη της μπάλας, λίγο το γνωστό ειρωνικό μου στυλ, λίγο το σχέδιο που καταστρώσαμε με τα παιδιά καταφέραμε να πάρουμε πίσω την μπάλα για να συνεχιστεί το παιχνίδι τους.

Τι όμως με έκανε να υπερασπιστώ τα παιδάκια πέρα από τους άθλιους τρόπους του γεράκου; Εκείνη την στιγμή δεν υπερασπίστηκα μόνο τα συγκεκριμένα παιδιά, αλλά υπερασπίστηκα την γενιά μου. Διότι αυτά τα παιδιά ανήκουν στην γενιά μου, παρόλο που ηλικιακά μας χωρίζουν καμιά δεκαπενταριά χρόνια. Διότι αυτά τα παιδιά προτιμούν να παίζουν μπάλα στον δρόμο κι όχι κάποιο ηλίθιο παιχνίδι στο διαδίκτυο. Αυτά τα παιδιά ,είμαι σίγουρος πως θα οργώνουν τους δρόμους με τα ποδήλατα τους , που ξέρεις μπορούν να περηφανεύονται στους φίλους τους για τα σημάδια και τις αμυχές που έχουν όπως κάναμε και εμείς παλιά.

Λόγου αυτών παιδιών ξανάνιωσα έστω για λίγο παιδί. Κλείνοντας κρατάω την ελπίδα για τους συνομήλικους και συντρόφους μου στις παιδικές μας περιπέτειες να έχουν κρατήσει έστω λίγο από την αθωότητα που είχαν τότε. Βέβαια αυτή η ελπίδα είναι για όσους από αυτούς έχω χαθεί, γιατί με τους υπόλοιπους που τυχαία ( ευτυχώς μόνο τυχαία ) μαθαίνω νέα τους δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

finally

…ο Yaconoy ( τοξότης του ήλιου) ήταν ένας πολεμιστής μικρός αλλά θαρραλέος και θρασύς, και δεν φοβόταν τίποτα όσο μεγάλο και ισχυρό και εάν έμοιαζε… το ανάστημα το κουβαλά κανείς στην καρδιά του και συχνά αυτοί που φαίνονται μικροί εξωτερικά είναι μεγάλοι στην καρδιά, και αυτοί που παρουσιάζονται σαν δυνατοί και ισχυροί στην όψη έχουν στην πραγματικότητα καρδιά αδύναμη…. Διηγούνται λοιπόν ότι καθώς ο χρόνος έτρεχε τους πρώτους μήνες του ημερολογίου της ανθρωπότητας ο Yaconoy εξόρμησε για να ανακαλύψει νέα μέρη. Τα βρήκε λοιπόν και είδε ότι ο ήλιος ήταν ο μόνος κυρίαρχος όλων όσων έλουζε το φως του και σκότωνε ό,τι ήταν διαφορετικό και δεν γινόταν καθρέπτης του, όπως ακριβώς συμβαίνει και τώρα με τον πολιτισμό που μας επιβάλλουν.
Ο Yaconoy προκάλεσε τον ήλιο χωρίς να τον τρομάζει η δύναμη του φωτός, αφού για όπλο του είχε τον χρόνο που ωρίμαζε στην καρδιά του. Ο ήλιος έσφιξε όλη του την δύναμη γύρω από τον Yaconoy , ο οποίος προστατευόταν κάτω από την μικρή του ασπίδα. Όσο η ώρα πέρναγε οι δυνάμεις του ήλιου εξασθενούσαν ενώ ο Yaconoy περίμενε την κατάλληλη στιγμή για στοχεύσει. Με το πέρασμα του χρόνου και καθώς η μέρα γινόταν νύχτα, ο Yaconoy βγήκε από το καταφύγιο και λάβωσε με το τόξο του τον ήλιο ο οποίος έπεσε πληγωμένος στην νύχτα.Το επόμενο πρωί ο ήλιος ξαναγύρισε με καινούργιες δυνάμεις αλλά ήταν πολύ αργά πλέον, αφού οι άνθρωποι ήδη θέριζαν ό,τι είχαν σπείρει το βράδυ. Σε αυτήν την ιστορία εμείς βλέπουμε όπου τον ήλιο τον πολιτισμό που μας επιβάλει η εξουσία, όπου το φως το όπλο του ήλιου βλέπουμε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τις πολυεθνικές και κάθε άλλο μέσο που χρησιμοποιεί. Θα περιμένουμε και εμείς κάτω από την ασπίδα μας την κατάλληλη στιγμή όπου αυτή η υποτιθέμενη «μέρα» θα δώσει την θέση της στο σκοτάδι. Το Yaconoy σύντομα κοντά σας

ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Οι λόγοι που γράφεται αυτό το κείμενο είναι πρώτα από όλα η ικανοποίηση της προσωπικής ανάγκης του συντάκτη να εξωτερικεύσει τις απόψεις του αλλά και η όποια τυχόν δημιουργία διαλόγου δημιουργηθεί μέσα από αυτές ( μπορεί να ακούγεται εγωιστικό αλλά τουλάχιστον δεν θα θεωρηθεί παρεξηγήσιμο, αφού για αυτό το λόγο το αναφέρω). Θεωρώ δεδομένο την αποδοχή της ύπαρξης από όλους μας ενός πολιτικού και πολιτιστικού κινήματος που διακρίνεται ανά την υφήλιο αλλά και στην « ψωροκώσταινα » ελλάδα. Το ποιο κάποιος μπορεί να θεωρήσει είτε μεγαλύτερο, σημαντικότερο, αληθινό είτε ξεπουλημένο, ασήμαντο ή ψεύτικο δεν θα με απασχολήσει. Αυτό είναι άποψη του καθενός και δεν μπαίνω στην διαδικασία να του την αλλάξω ή να την επαληθεύσω.
Οι πιο πολλοί από εσάς που θα τύχει να διαβάσετε αυτό το κείμενο, είμαι σίγουρος ότι πέρα από πολιτικές ανησυχίες θα σας διακρίνουν και πολιτιστικές, και το αντίστροφο βέβαια. Θεωρώ αυτονόητο από όλους μας την αποδοχή της άποψης ότι πολιτικό κίνημα χωρίς ένα πολιτιστικό να το εκφράζει δεν υφίσταται. Αφού κάποιος που μπορεί να έχει τις όποιες αντιεξουσιαστικές πεποιθήσεις και την ανάλογη δράση δεν μπορεί παρά να τον διακρίνουν και οι ανάλογες ανησυχίες στα πολιτιστικά θέματα. Διότι δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που γυρνάει από μια πορεία η οποιαδήποτε είδους παρέμβαση και το βράδυ παρακολουθεί κάποιο reality ή ετοιμάζεται για να πάει σε κάποιο σκυλάδικο ή club. Η πολιτική δράση του καθενός θα πρέπει να διακρίνεται και στις πολιτιστικές επιλογές του. Τι διευκολύνσεις όμως έχουν κάνει οι πολιτικές ομάδες και οργανώσεις στους πολιτιστικούς φορείς; Εάν εξαιρέσουμε την εξουσία που συνεχίζει να διαλέγει τους ακίνδυνους ξεπεσμένους καλλιτεχνάδες και να τους επιχορηγεί και τα μέσα μαζικής ενημερώσεις που υπακούουν στις εντολές και το χρήμα των πολυεθνικών δισκογραφικών , οι πολιτικές ομάδες τι κάνουν; Αναφέρονται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σαν πολιτική ομάδα διότι και αυτά αποτελούν μέρος της εξουσίας. Διαμορφώνουν άποψη, διαστρεβλώνουν την αλήθεια, συγκαλύπτουν συνειδητά γεγονότα και παραπλανούν τον λαό.
Εφόσον ο τωρινός τρόπος λειτουργίας των πολιτικών ομάδων ( πέρα από την εξουσία) θεωρείτε σωστός και κατάλληλος για την επίτευξη των στόχων τους και των σκοπών τους , τότε καλά θα κάνουν να συνεχίσουν να αγνοούν τους λίγους που δεν χαρίστηκαν στον ξεπεσμό. Αλλά επειδή δεν διακρίνω διαφορές στην λειτουργία και στην δράση των πολιτικών ομάδων με αυτή που είχαν στο παρελθόν πως είναι σίγουροι πως αυτό που δεν πέτυχαν ως και σήμερα θα το καταφέρουν αύριο; Στην Αγγλία παραδείγματος χάρη υπάρχει πολιτική ομάδα που παρέχει δωρεάν και χωρίς κανένα αντάλλαγμα studio ηχογραφήσεων σε μουσικούς που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ηχογραφήσουν. Μήπως θα πρέπει να αλλάξει η σκοπιά που παρατηρούν τα πράγματα;