finally

…ο Yaconoy ( τοξότης του ήλιου) ήταν ένας πολεμιστής μικρός αλλά θαρραλέος και θρασύς, και δεν φοβόταν τίποτα όσο μεγάλο και ισχυρό και εάν έμοιαζε… το ανάστημα το κουβαλά κανείς στην καρδιά του και συχνά αυτοί που φαίνονται μικροί εξωτερικά είναι μεγάλοι στην καρδιά, και αυτοί που παρουσιάζονται σαν δυνατοί και ισχυροί στην όψη έχουν στην πραγματικότητα καρδιά αδύναμη…. Διηγούνται λοιπόν ότι καθώς ο χρόνος έτρεχε τους πρώτους μήνες του ημερολογίου της ανθρωπότητας ο Yaconoy εξόρμησε για να ανακαλύψει νέα μέρη. Τα βρήκε λοιπόν και είδε ότι ο ήλιος ήταν ο μόνος κυρίαρχος όλων όσων έλουζε το φως του και σκότωνε ό,τι ήταν διαφορετικό και δεν γινόταν καθρέπτης του, όπως ακριβώς συμβαίνει και τώρα με τον πολιτισμό που μας επιβάλλουν.
Ο Yaconoy προκάλεσε τον ήλιο χωρίς να τον τρομάζει η δύναμη του φωτός, αφού για όπλο του είχε τον χρόνο που ωρίμαζε στην καρδιά του. Ο ήλιος έσφιξε όλη του την δύναμη γύρω από τον Yaconoy , ο οποίος προστατευόταν κάτω από την μικρή του ασπίδα. Όσο η ώρα πέρναγε οι δυνάμεις του ήλιου εξασθενούσαν ενώ ο Yaconoy περίμενε την κατάλληλη στιγμή για στοχεύσει. Με το πέρασμα του χρόνου και καθώς η μέρα γινόταν νύχτα, ο Yaconoy βγήκε από το καταφύγιο και λάβωσε με το τόξο του τον ήλιο ο οποίος έπεσε πληγωμένος στην νύχτα.Το επόμενο πρωί ο ήλιος ξαναγύρισε με καινούργιες δυνάμεις αλλά ήταν πολύ αργά πλέον, αφού οι άνθρωποι ήδη θέριζαν ό,τι είχαν σπείρει το βράδυ. Σε αυτήν την ιστορία εμείς βλέπουμε όπου τον ήλιο τον πολιτισμό που μας επιβάλει η εξουσία, όπου το φως το όπλο του ήλιου βλέπουμε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τις πολυεθνικές και κάθε άλλο μέσο που χρησιμοποιεί. Θα περιμένουμε και εμείς κάτω από την ασπίδα μας την κατάλληλη στιγμή όπου αυτή η υποτιθέμενη «μέρα» θα δώσει την θέση της στο σκοτάδι. Το Yaconoy σύντομα κοντά σας