Τα χειμωνιάτικα ανταμώματα

Τα πρωτοβρόχια μας πρόλαβαν.

Θα ‘ταν ωραίο ν’ ανταμώναμε 

πριν απ’ αυτά  κι ακόμη καλύτερα

αν τ’ αντάμωμά μας,

συνέπεφτε με την ώρα εκείνη

της  μεγάλης δροσιάς, κάτω

απ’  τις όμορφες ουράνιες στάλες.

Αλλά αυτό  δεν συνέβη και  τώρα

μας έχει μείνει ένας χειμώνας

για να βρεθούμε και να λύσουμε

τ’ άλυτα των υπάρξεών μας, 

μιας ζωής ή μιας ζήσης…

όπως το δει και όπως το ζει κανείς. 

Σαν ανταμώσουμε λοιπόν,

στην πιο κρύα του χειμώνα νυχτιά,

μην γυρίσεις κλέφτρα την καρδιά μου.

Μπορώ και  χωρίς αυτήν τελικά.

Σαν ανταμώσουμε πρώην συνοδοιπόρε,

μέτρα και ζύγιζε την κάθε λέξη.

Δεν θα είσαι πάντα τυχερός.

Σαν ανταμώσουμε αχθοφόρε τύψεων, 

βαρύ φορτίο μετά δεν θα κουβαλάς.

Σαν ανταμώσουμε φίλε

λίγο πριν το μεγάλο φευγιό,

να βρεις κουράγιο να ρωτήσεις

και αφού ακούσεις να λακίσεις.   

Σαν ανταμώσουμε σ’ ένα μεθύσι,

υπόσχεση  δώσ΄ μου πως θα το πάμε

ως το τέλος το ονειρευτό που αναζητάμε.

Σαν ανταμώσουμε μοναξιά μου,

 βουβός θα μείνω.

Τα λέω χρόνια και είσαι η μόνη που ακούς.