Έχω καιρό να γράψω κάτι όμορφο.
Καταπιάστηκα και εγώ απ’ τη ντροπή
και την ασχήμια που κουβαλάνε
οι διαβάτες που λέκιασαν για λίγο το χρονικό μου.
Και τα όμορφα γύρω μου, απερίγραπτα κι άγραφα
έμειναν για καιρό τόσο, όσο το μίσος με κυρίευε.
Και είναι κρίμα, γιατί αυτά ήταν τα μόνα
που ποτέ δεν ‘φυγαν από κοντά μου.
Κι αν τα όμορφα από εμένα,
απερίγραπτά για πάντα μείνουν
θα ‘ναι γιατί την πεζότητά μου
δεν θα ‘χω νικήσει, όχι γιατί δεν θα ‘μαι εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου