Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 02, 2011

Λεζάντα τέταρτη – Χωρίς φωτογραφία


Ζητείται φωτογραφία που ν’ αποθανατίζει
αυτό που κάποιος βάφτισε  ευτυχία.
Ζητείται άνθρωπος που να την έζησε
και  να μπορεί να την περιγράψει

6 σχόλια:

rainmaker's phantom είπε...

υπάρχουν αιώνιες αγκελίες στα αζήτητα...

Unknown είπε...

αν τον βρεις πες μου και σε μένα..

τα φιλιά μου! :)

raslowbap είπε...

Και όχι μόνο. Στα αζήτητα φορές είναι κι όσα πραγματικά αξίζουν.

Υ.Γ:συγνώμη για την τραγική καθυστέρηση στην απάντηση των σχολίων.


Την καλημέρα μου :)

raslowbap είπε...

Σκόρπιες στιγμές ευτυχίας έχουμε ζήσει όλοι... Η ευτυχία όμως θα έπρεπε να είναι συνεχής ... ίσως και κοινή.

Την καλημέρα μου :)

Seagull είπε...

Από που προκύπτει, άραγε, ότι η ευτυχία "θα έπρεπε να είναι συνεχής"; [Απλά καθημερινά παραδείγματα πείθουν μάλλον για το αντίθετο, π.χ. Γελάμε για κάτι και είναι απολύτως φυσικό σε λίγο το γέλιο μας να σβήσει - διαφορετικά παραμένει ένα γέλιο χαζοχαρούμενο στα χείλη... Σε μια συγκεκριμένη στάση βρίσκουμε την "απόλυτη" ανάπαυση, αλλά μετά από λίγη ώρα νιώθουμε "πιασμένοι". Μυρίζουμε ένα λουλούδι κι ύστερα από λίγο... θέλουμε αλλαγή κ.λπ. κ.λπ.]


Κατ' εμέ η ευτυχία δεν (μπορεί να) είναι κατάσταση, είναι πορεία. Συνεχές "γίγνεσθαι"...

raslowbap είπε...

Σκόρπιες στιγμές ευτυχίες έχουμε ζήσει και έχουμε να περιγράψουμε όλοι... Απλά αυτό, θεωρώ πως δεν είναι αρκετό... Η ευτυχία θα έπρεπενε να κατ' εμέ τουλάχιστον, να είναι συνεχόμενη και κοινή... Μάλλον ουτοπικό αυτό που πιστεύω.

Την καλημέρα μου