Ένοχος

Τι κι αν τα μονοδρόμια μας μπλέχτηκαν

για μια, δυο ή τρεις το πολύ στιγμές;

Αυτό δεν έχει απολύτως καμία σημασία

εφόσον για όλους μας αυτές οι στιγμές

ήταν ξέχωρες και διαφορετικές.

Κι η απόσταση που ομολογάς

στα συνειδητά ή στ’  ασυνείδητά σου ,

υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.

Δηλώνω ένοχος στις κατηγορίες

πριν ακόμα αυτές απαγγελθούν. 

Όταν στο σκαμνί κάθομαι εγώ ,το τεκμήριο

της αθωότητας μου είναι ξένο.

Ένοχος και καταδικαστέος σε κάθειρξη ισόβια

απ’ τον πιο σκληρό και δίκαιο δικαστή – εμένα.

Αποδέχομαι την απόσταση που (θα) μας χωρίζει.

Δεν αποδέχομαι όμως την έλλειψη ενδιαφέροντος.

Αυτές οι κατηγορίες βαραίνουν εσένα, όχι εμένα…