παρότι γερασμένος στα μπρος
και βυθίζομαι για μία ακόμη φορά
και σίγουρα όχι στερνή σε κάποια του χρόνου ρωγμή
κάπου εκεί στο ’97 για να ανασύρω έναν στίχο
απ’ τα αγαπημένα μου τραγούδια της φυγής
που σε αυτόν διαλέγω απόψε να βρω την λύτρωση.
«Λίγο χώμα που μου άρεσε ν’ αγγίζω… »
Στο χώμα βρίσκω την λύτρωση μου , μα όχι των άλλων
γιατί εδώ παίρνουν το μερτικό που τους αξίζει.
Στο χώμα εκείνο που θα σκεπάσει όποιον θαρρεί
πως πήρε μπόι απότομα σε μια νυχτιά
και μας κοιτάει στα μάτια χωρίς να ψελλίζει μια συγνώμη .
Στο χώμα που περιμένει καρτερικά
να καλύψει τους σκαμμένους λάκκους
για κάθε ασπόνδυλο κατά λάθος δίποδο.
Στο χώμα εκείνο που θα θάψει κάθε σαλταδόρο
απ’ τα φωτεινά και πολυμιλημένα στέκια της ντροπής
στα ονείρατα – απάγκια των ψυχών μας.
Στο χώμα εκείνο που θα βρωμιστεί από το κάθε
άβουλο γειτονόπουλο που φλερτάρει με το να ταυτιστεί
με την πιο σιχαμένη ύπαρξη στη ταλαίπωρη αυτή πλάση.
Ξημερώνει σε λίγο, μπορεί και καινούργια μέρα…
Χμμ, να ‘χαμε χρόνο να λέγαμε για τα συνηθισμένα,
τότε μόνο μπορεί να συμφωνούσα και να σιωπούσα.
Σκατένιος κόσμος μα πρώτα απ’ όλα σκατένιες υπάρξεις.
Για αυτό το χώμα είναι η μόνη ελπίδα για λύτρωση.
4 σχόλια:
Tι ομορφιά...
Γλυκές καλησπέρες! :)
Ομορφιά; Δεν σου φάνηκε λίγο σκληρό; Σε ευχαριστώ πολύ πάντως.
Γλυκιές καλημέρες :)
οταν ημουν μικρη ηθελα στο χωμα να κρυβω μονο σπορους για να γινουν λουλουδια..ή να κρυβω μικρα αντικειμενα στο χωμα της αυλης της γιαγιας μου για να τα βρισκω το επομενο καλοκαιρι που 8α πηγαινα εκει για διακοπες..
τωρα πια κανω ολο και πιο ασχημες σκεψεις για το χωμα..εκει 8ελω να σαπιζουν ολα αυτα και ολοι αυτοι που μας ασχημαινουν..καποια απο αυτα τα ανεφερες κι εσυ στο κειμενο σου..σκεφτομαι ομως..κριμα δε ειναι να μολυνουμε το χωμα με αυτα..?καπου αλλου πρεπει να πεταχτουν ολα τα ασχημα...το χωμα δεν τους αξιζει..μυριζει ομορφα..
Υ.Γ. αν και πολυ σκληρο το κειμενο σου,οπως και να 'χει, μου 8υμισες ομορφες στιγμες της παιδικης μου ηλικιας..και γαληνεψα λιγο..ειναι ωραιο που και που να επιστρεφεις εκει..
να 'σαι καλα!
Ναι πράγματι, το χώμα μυρίζει όμορφα και θα λερωθεί από όλους αυτούς αλλά σε όποιο μέρος κι αν μπορούσαμε να τους πετάγαμε εκείνοι θα το λέκιαζαν.
Μεγαλωμένος σε αστικό κέντρο δεν είχα πολλές εμπειρίες με το χώμα στην διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας. Πάντα όμως μου άρεσε η αίσθηση που άφηνε στο χέρι μου όταν το ακούμπαγα.
Χάρηκα που ξαναγύρισες για λίγο στα παιδικά σου χρόνια έστω κι αφορμή για αυτό ήταν ένα αρκετά σκληρό κείμενο.
Την καλημέρα μου :):):):)
Δημοσίευση σχολίου