Μ' ΑΚΟΥΣ ΨΥΧΗ ΜΟΥ;

Στέκε αγέλαστη μπροστά στους

γελασμένους γελαστούς.

Φτύσε στο χώμα τους κι

όταν φυτρώσουν λουλούδια,

αυτά θα τους πνίξουν.

Μείνε μακριά απ’ όσα

γεννήματα δεν αντάμωσαν

ακόμα τα φονικά τους

για να τα τελειώσουν.

Άσε απομεινάρια ψεύτικων

εαυτών για χνάρια και σαν

σε προλάβουν οι σκιές

στήσε χορό στη φωτιά,

καθώς αυτές θα καίγονται.

Το μεγαλύτερο μαράζι

κέντα το στο δέρμα φυλαχτό

και το κάθε ανεκπλήρωτο

μέθα το με το πιοτό εκείνο

που πνίγονται  τα μπολιασμένα.

Στους απερήφανους την πιο

μικρή στιγμή μην την χαρίσεις

γιατί συνάμα θα γίνει η

πιο σημαντική χαμένη.

Σαν σε προλάβουν οι Ερινύες

γέλα δυνατά καθώς αυτές

  τραγουδάνε και θάψτες

στον ίδιο λάκκο με τις  τύψεις.  

Τους φοβισμένους  απλά

προσπέρνα , την μοίρα τους

διάλεξαν για τιμωρία.

Τους απόνευτους ,μπροστά

από έναν καθρέπτη

στήσε  και φύγε γρήγορα,

μην σε παρασύρει το κενό τους.

Μ’ ακούς ψυχή μου, αυτά να κάνεις.