ΣΕΡΓΙΑΝΙ

 Με σεργιανίζει η θλίψη μου στα παράταιρα της βουής των ανθρώπων. Με συνήθισε σε αυτό και συνήθισα και εγώ να την αφήνω. Γοητεύομαι απ’ το να με ταξιδεύει και να απαγκιάζω  στο τόπο εκείνο που οι αξίες και τα κουράγια που μας δημιουργούνται περιθάλπουν τα λαβωμένα ξωτικά μας. Με ταξιδεύει τόσο όσο ν’ ανταμώσω το προσάνεμα εκείνο της φωτιάς για να μπορώ ν’ αναπνέω μαγικά. Άλλες φορές γίνομαι προσάνεμα και εγώ ο ίδιος  και κερνιούνται τα βάθια μου από τις φλόγες με γαλήνη , θάρρος, δημιουργικότητα και ό,τι  άλλο επιθυμώ. Άλλες πάλι, τις περισσότερες δηλαδή, τις ανταμώνω όταν έχουν ήδη φουντώσει και πυρώσει  για τα καλά τον χρόνο και τους καιρούς του αλλά και πάλι τότε το αποτέλεσμα μένει ίδιο αφού στον προορισμό μου πάλι καταλήγω… στα όμορφα.

 Και αυτά αλλά και για αυτά τα όμορφα είναι που καμιά φορά αφήνουν την οργή μου ν’ αναζητά στους καιρούς των κοινών κάποια βρωμογεννήματα που θαρρούν πως μπορούν να τα βλάψουν. Την στιγμή εκείνη  , λες και είμαι έστω το ένα χιλιοστό από έναν αλήτη που έψαχνε την εκδίκηση σε κάποια από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια ή ιθαγενής αντάρτης γέννημα της φαντασίας μου που δίνει αυτό που αξίζει  σε κάθε μακελάρη της γης του. Κι ας μην είμαι τίποτα από όλα αυτά . ‘Οταν ανταμώνω νεκροζώντανα κουφάρια που κάποτε μπορεί και να στεκόμουν δίπλα τους σκάω στα γέλια από τα βάθια μου ως τα έξω μου. Κι ας μην είμαι παρά  μονάχα μια θύμηση μικρή από ένα χθες που νομίζανε κάποτε για δικό τους.  Και αυτό το χθες τους ( ; ) που είναι το σήμερα μας ίσως και να  είναι η καλύτερη τιμωρία.

  Τα όμορφα όμως είναι που δίνουν πάλι τη λύση και με τραβάνε πίσω κοντά τους για να μην πνιγώ και για να μην τα πνίξω μες τη βρωμιά  από την ανάσα όλων εκείνων των ασυγχώρητων.

Υ.Γ: Η συγκεκριμένη ανάρτηση γράφτηκε βιαστικά, μπορεί και σε κάποια στιγμή αδυναμίας. Σκέφτηκα πολύ αν θα έπρεπε να την αναρτήσω αλλά κατέληξα στο να το κάνω λόγω ότι και αυτό είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που δεν μπορώ ακόμα ν’ αρνηθώ. Είναι λίγο ακατέργαστη αλλά δεν προτίμησα να κάνω διορθώσεις ( χωρίς να σημαίνει ότι και ό,τι άλλο που γράφω ότι το διορθώνω ) μιας και τα όμορφα για ακόμα μια φορά με τράβηξαν κοντά τους.