ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ

Παρήγγειλε ο ήλιος ποίημα που να περιγράφει την φωτεινότητα του, ν’ απαλύνει λίγο από τον πόνο του και να σταματήσει να καίει από το μαρτύριο του.

Παρήγγειλε ο βασιλιάς ποίημα που να υμνεί τα πλούτη και τη δύναμη του και να καλύπτει με αυτό τη γύμνια του.

Παρήγγειλε γυναίκα όμορφη και ξελογιάστρα ποίημα μαγικό που μ’ αυτό και μόνο να μπορεί αιώνια να σαγηνεύει και παντοτινά να σκλαβώνει αποκρύβοντας το κενό της.

Παρήγγειλε άντρας πολεμιστής ποίημα αρματιά θάρρους και όπλο στο χέρι του να γίνει για να κρύβει με μιας τη δειλία του.

Παρήγγειλε η νύχτα ποίημα, λαμπρό και γοητευτικό σαν τ’ άστρα της ώστε τους πολλούς αδύναμους διαβάτες στο σκοτάδι της να παγιδεύει όλο και πιο εύκολα.

Παρήγγειλε ο σκλάβος ποίημα που την συνήθεια και την ανοχή του να βαφτίζεις λευτεριά και περηφάνια.

Παρήγγειλε ο άνθρωπος ποίημα που τη νοσηρότητα και το μίσος του να ντύνεις ανθρωπιά και να μπορεί μ’ αυτό να ξεγελά.

Δεν πήγαν όμως σε ποιητή μεγάλο και τρανό που θα χωρούσε στα σχέδια τους. Σε σένα , μέτριε πήγαν και σαν στο ζήτησαν κοντοστάθηκες. Ίσως και να το δούλεψες για λίγο μες στο μυαλό σου. Κάτι χαμηλόφωνα αποκρίθηκες χωρίς να σε ακούσουν, λίγο πριν φύγεις και χαθείς για πάντα αυτή τη φορά.