Σαν να θυμίζεις κάτι από τους ήρωες των διηγήσεων σου. Η νιότη έστω και καθυστερημένα ξαναβρίσκει θέση στο πλάι σου. Τ’ όνειρο σε οδηγεί πάλι κόντρα και ίσως μακριά από τα σπαρμένα τους. Κι ο χρόνος φαίνεται πως έστω και για λίγο σταματά να κυλά. Γίνεσαι το θάρρος εκείνο που αντλείς συνήθως από τα τραγούδια , χωρίς να χρειάζεται να τ’ ακούς. Κι οι οχτώ ανάσες που παλιά σου φαίνονταν λίγες για ν’ αποφασίσεις, τώρα σου φάνηκαν πολλές, αφού με την πρώτη κιόλας την είχες πάρει την απόφαση σου. Αν σου βγει σε καλό δεν ξέρω. Μόνο για το τι έχασες και για το πόσο ακόμα θα χανόσουν είμαι σίγουρος αν τα’ όνειρο δεν άφηνες να σε οδηγήσει , έστω και χωρίς να σου παρέχει καμία ασφάλεια.