Υ.Γ1: Το τραγούδι που λέγαμε…
Υ.Γ2: Θλίψεις….
Το κεφάλι στέκει ψηλά κι αν χαμηλώσει με μιας σηκώνεται πάλι.
Δεν χρειάζεται πια να μετράς απουσίες παρά μονάχα τη δικιά σου παρουσία.
Οι συμβάσεις, ανθρώπινες και μη, είναι ξεκάθαρες και περήφανα πια στέκεσαι απόμακρα τους.
Τα αμήχανα πεθαίνουν πριν καν γεννηθούν και το μάγεμα το απολαμβάνεις ολόκληρο.
Όσα προσπέρασες δεν έχουν καμία σημασία μπρος σε αυτό που έρχεται.
Βαφτίζεσαι ξανά με το όνομα του κανονικού σου εαυτού.
Ο φόβος σε σπρώχνει μπροστά και δεν σε κρατά δέσμιο του πίσω.
Δεν φωλιάζεις πουθενά και με κάθε σου βήμα τρέφεις όλο και πιο πολύ την επικινδυνότητα σου.
Βρίσκεις αφάνταστη δύναμη και αντοχή
Η βουή των ανθρώπων χάνεται αφού η σιωπή σου έχει έτοιμες τις λύσεις.
Κανένα μνήμα δεν γράφει το όνομα σου μόνο από τα πουλιά τ’ ακούς που σε φωνάζουν μπροστά.
Αν μια νυχτιά δεν σε κρατά ξύπνιο για να δεις το ξημέρωμα;
Αν δεν δεις τον ήλιο να χορεύει με την σελήνη;
Αν κάθε μέρα που περνά δεν σε αδειάζει;
Αν τα ανεκπλήρωτα δεν σε γοητεύουν;
Αν η βουή των ανθρώπων δεν σου μοιάζει ξένη;
Αν δεν νιώθεις ένα τραγούδι πως γράφτηκε μόνο για σένα;
Αν ένα μπουκάλι και ένα τσιγάρο δεν σε έχουν εξομολογήσει;
Αν ο πόνος δεν φιλιώνει πλάι σου;
Αν οι αρνήσεις σου δεν σε έχουν λυτρώσει;
Αν στην σκοτιά δεν έχεις κουρνιάσει;
Αν τη φωτιά δεν νιώθεις μητέρα;
Τότε πώς να νιώσεις, να γράψεις και να γίνεις ποίηση;
Αλλά πρώτα σκίσε όλους τους μπούσουλες… ακόμα και αυτόν.
Για συντροφιά στο ανηφόρισμα η θλίψη που σε εμπνέει για να συνεχίσεις.
Για συντροφιά στο ανηφόρισμα μικρές και σκόρπιες στιγμές που τις έφτιαξες, τις ένιωσες και τις έζησες σαν τους πιο μεγάλους και απέθαντους μύθους.
Για συντροφιά στο ανηφόρισμα τραγούδια παρεξηγημένα για να σου γαληνεύουν τα αυτιά και τη ψυχή σου.
Για συντροφιά στο ανηφόρισμα η ηθική και μοναδική συνάμα ικανοποίηση που σου αφήνει το γεγονός ότι ακόμα επιμένεις.
Για συντροφιά στο ανηφόρισμα η περηφάνια που σου αφήνει η αίσθηση του κελιού σου που κουβαλάς πάντα μαζί.
Για συντροφιά στο ανηφόρισμα οι εμπειρίες αλλά και τα πλανέματα που σου αφήνουν τα ταξίδια της σκέψης και της ψυχής.
Για συντροφιά στο ανηφόρισμα η φαντασία που μπερδεύεται με τη ζωή.
Για συντροφιά στο ανηφόρισμα ένας στόχος άπιαστος που δεν λες όμως να σταματήσεις να επιδιώκεις.
Αυτή είναι η συντροφιά κι ας μην σου ταιριάζει τις περισσότερες φορές. Απλά χωρίς αυτήν ,το ανηφόρισμα δεν έχει το ίδιο νόημα.