Λόγια που δεν ειπώθηκαν και χτίστηκαν τείχη γύρω από τα ανεκπλήρωτα.
Λόγια που στα πρώτα ανεμοσκορπίσματα σκόρπισαν και μια μπερδεμένη μνήμη νομίζει στιγμές πως ακούει τον αντίλαλο τους.
Λόγια μετάνοιας που σαν τρομαγμένα πουλιά πετάνε μακριά για την ασφάλεια της σιωπής.
Λόγια οργής που με τον πρώτο κρότο σιώπησαν άτακτα και αυτά σε φυγή.
Λόγια αγάπης που περιγράφουν το νόημα όλο χωρίς όμως ποτέ να νιώθουν .
Λόγια μίσους που απερίσκεπτα, αφού δεν είχαν το κουράγιο να αντέξουν το τίμημα τους, ξεστομίστηκαν διαλύοντας συγχρόνως ψυχές και καρδιές.
Λόγια φιλίας και πίστης που ξοδεύτηκαν μπροστά στις πρώτες δυσκολίες και έμειναν μόνα στα απαρηγόρητα.
Λόγια που η βιασύνη τα έκανε να ακούγονται αλλιώς και να χάσουν λίγο ή και όλη από τη μαγεία τους.
Εν κατακλείδι τα λόγια φεύγουν αλλά ούτε τα γραπτά μένουν. Μόνο τα γραφόμενα μένουν, με ό,τι και αν συνεπάγεται αυτό…
4 σχόλια:
Τώρα τι να πω....... δεν έχεις άδικο φίλε μου.
Δεν έχω άλλο επιχείρημα στην αλήθεια σου παρά την φυσική ύπαρξη του αντίθετου.... υπάρχει και η άλλη όψη.
Καλό σου βράδυ :-)
Δεν αντιλέγω πως υπάρχει και νιώθω τυχερός ( ούτε αυτη την λέξη μου αρέσει να την χρησιμοποιώ ) πως μπορώ να μαρτυρήσω και εγώ τη φυσική της ύπαρξη. Απλά αυτά τα λογιά που μένουν , τα ονοματίζω γραφόμενα, διότι κάτα κάποιο τρόπο ( και τον πιο ουσειώδη μάλιστα ) αυτά τα λόγια γράφουν στις ψυχές , στις καρδιές μας και στις σκέψεις μας.
Καλό σου σαββατοκύριακο :)
αερας
ρωτω την πεταλουδα
τι ωρα ειναι
κιαυτη δακρυζει
νερο
τι ομορφα που ειναι
τα χρυσοψαρα
με τρυπια μνημη
γη
το ξερω πως υπαρχεις
χαμαιλεοντα
κι ας μη σε βλεπω
φωτια
φοινικας γερασμενος
ζωηρη φωτια
ποσο ταιριαζουν
Φοίνικας που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του ,
φωτιά που όσο περισσότερο την αφήσουμε να μας κάψει τόσες περισσότερες στάχτες θα μας αφήσει για να ξαναγγεννηθούμε. Κι ίσως τότε ο αέρας σκορπίσει τις στάχτες μας σε γεις και θάλασσες που δεν έχουμε καν ονειρευτεί.
Την καληνύχτα μου
Δημοσίευση σχολίου