ΠΕΡΙ ΜΠΑΣΚΕΤ

Μιας και σήμερα είναι ο τελικός της ευρωλίγκας και σε μια προσπάθεια να αποφορτίσω το κλίμα από τις προηγούμενες αναρτήσεις μου αποφάσισα η σημερινή μου ανάρτηση να έχει σχέση με το μπάσκετ και κάποια συμπεράσματα μου πάνω σε αυτό, αλλά ίσως και γενικότερα για την ζωή. Όσοι με ξέρετε μόνο από το μπλογκ και όχι προσωπικά ίσως να εκπλαγείτε από αυτή την ανάρτηση. Ένα κομμάτι από αυτά που απαρτίζουν τον εαυτό μου ασχολείται με τα αθλητικά. Στο μέλλον ίσως σε κάποια ανάρτηση να αναφερθώ και σε κάποιες εξαιρέσεις που υπάρχουν μπροστά στη γενικευμένη εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Για να επιστρέψω όμως στο σημερινό θέμα σας παραθέτω τα συμπεράσματα μου.
Σε κάθε σκριν πρέπει να βοηθάς τον συμπαίκτη σου αν αυτός δεν μπορεί να το περάσει.
Το να τριπλάρεις σε βοηθά να προχωρήσεις.
Κάθε σουτ που δεν επιχειρείς όταν είσαι ελεύθερος είναι συγχρόνως και ένα χαμένο σουτ.
Όταν οι συμπαίχτες σου δεν μπορούν να σκοράρουν πρέπει να το κάνεις εσύ.
Πάτα γερά δεξί αριστερό.
Μια προσποίηση ή ένα σπάσιμο της μέσης συχνά σε ελευθερώνει.
Αν είναι να κάνεις φάουλ κάντο σωστά και μην αφήσεις τον αντίπαλο να σκοράρει.
Προσοχή στα φάουλ, μετά τα 5 αποβάλλεσαι.
Κάθε επαφή δεν είναι και φάουλ.
Άλλο το γρήγορο και άλλο το βιαστικό μπάσκετ.
Μάζευε τα σκουπίδια ( ριμπάουντ ) και θα ελέγξεις τον ρυθμό.
Αν σε μαρκάρει παραπάνω από ένας αντίπαλος τότε κάποιος συμπαίχτης σου είναι ελεύθερος.
Μην στέκεσαι πάνω από 3’’ στη ρακέτα.
Αν μαρκάρεις ψηλότερο αντίπαλο παίξε άμυνα μόνο από μπροστά.
Κάποιες φορές πρέπει να βάζεις πλάτη.
Αν είναι να φας ντισκαλιφιέ κοίτα να το ευχαριστηθείς και να άξιζε τον κόπο.
Μετά το πρώτο λαχάνιασμα όλα είναι πιο εύκολα.
Στο τελευταίο και κρίσιμο σουτ δεν παίζουν ρόλο τα ποσοστά ευστοχίας παρά μονάχα η καρδιά και η ψυχή.
Το τσιμέντο δεν λυπάται.

Υ.Γ1: Άντε να φτιάξει και η προοδευτικάρα τμήμα μπάσκετ. Στα χαρτιά τους προοδευτική , στην καρδιά μας έκρηξη. Άνοδος με την πρώτη χρονιά. Προο σε λέω.

Υ.Γ2: Από βδομάδα επιστρέφουμε στις φυσιολογικές - παρανοϊκές αναρτήσεις.