ΓΡΑΦΩ Ο,ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ part 4 – ΚΟΠΕΛΑ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ

Είδα μια κοπέλα να βγαίνει από τον σταθμό του μετρό και να κατευθύνεται αντίθετα από ότι εγώ. Ξαφνικά και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μου ήρθε στο μυαλό μια εικόνα που σαν συνέβαινε σε μια άλλη πραγματικότητα όπου η συγκεκριμένη κοπέλα παραπάτησε και έπεσε. Σε αυτήν την φανταστική μπορεί και παράλληλη όμως πραγματικότητα θα πήγαινα κοντά της για να βεβαιωθώ πως είναι καλά και θα την βοήθαγα να σηκωθεί. Θα της μίλαγα λίγο και λίγο πριν φύγει θα της πρότεινα να της δώσω το κινητό μου. Μπορεί και να δεχόταν. Μπορεί την επόμενη μέρα να μου έστελνε μήνυμα… θα της απάνταγα… θα μου ξανάστελνε… θα της πρότεινα να βρεθούμε… μπορεί και να δεχόταν… θα πηγαίναμε για καφέ, θα μιλάγαμε χαλαρά και θα γελάγαμε… όταν θα έφτανε η ώρα να πληρώσουμε , θα επέμενα να πληρώσω εγώ και ενώ παρόλο που εκείνη αρχικά δεν θα δεχόταν εντέλει θα την έπειθα. Μετά ίσως να πηγαίναμε και για ένα ποτό. Μπορεί στο τέλος της βραδιάς και όταν έφτανε η στιγμή να αποχαιρετιστούμε να φιλιόμασταν… Να την ερωτευόμουν… Να με ερωτευόταν… Σε μια άλλη πραγματικότητα θα γινόντουσαν όμως αυτά. Στην πραγματικότητα που ζούμε απλά θα πήγαινα κοντά της για να βεβαιωθώ πως είναι καλά, θα την βοήθαγα να σηκωθεί και θα έφευγα. Άσε κιόλας που δεν έπεσε.