Τις είχαμε τις μεθυσμένες μας στιγμές … Στιγμές μεθύσαμε από ποίηση όταν βρήκαμε τον τρόπο να εκφράσουμε τα εγκάρδια και τα εσώψυχα μας σκοτώνοντας την πεζότητα της ανθρώπινης φύσης μας … Μεθύσαμε φορές από αποτυχίες αλλά και από δημιουργικότητα… Κάποιες φορές μεθύσαμε από λύπη αλλά και κάποιες άλλες από χαρά… Άλλες πάλι μεθύσαμε από πόνο και άλλες από αγάπη… Μεθύσαμε φορές από ανεκπλήρωτους έρωτες αλλά κάποιες άλλες φανήκαμε πιο τυχεροί και μεθύσαμε από εκείνες… Μεθύσαμε φορές από τα ζόρια και άλλες από παιδικότητα… Μεθύσαμε από στίχους και μελωδίες καθώς γύρναγαν οι δίσκοι … Μεθύσαμε από τα λόγια και τις μουσικές του Μιχάλη… Μεθύσαμε από αλκοόλ και χορέψαμε και εμείς με τα αγγελούδια… Μεθύσαμε πολλές φορές στα κελιά μας αλλά και λίγες ελεύθεροι… Μεθύσαμε κάποιες φορές από θάρρος και από βλασφήμια… Μεθύσαμε από φωνές αλλά και από την σιωπή… Κάποιες φορές μεθύσαμε από φιλίες και άλλες πάλι από τις μοναξιές μας… Μεθύσαμε από τα όμορφα μέσα στη μεγάλη ασχήμια… Μεθύσαμε… μεθύσαμε… μεθύσαμε… μεθύσαμε…
Και αν μετανιώσω ποτέ για κάτι , αυτό θα είναι πως δεν μέθυσα αρκετά διότι τελικά εκεί είναι το μυστικό αφού μόνο όταν είσαι μεθυσμένος τα πάντα είναι εύκολα και απλά.
Υ.Γ1: Επηρεασμένο και από το ποίημα Μεθύστε του Charles Baudelaire που έχουν μελοποιήσει τα Διάφανα Κρίνα.
Υ.Γ2: Το που με πας να μας βρίσκει πάντα μεθυσμένους… Στην υγειά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου