ΠΕΡΙ ΓΡΑΦΗΣ

Τους συντακτικούς και τους γραμματικούς κανόνες ομολογώ πως δεν τους γνωρίζω και πολύ καλά. Συνήθως ήμουν απών στην ώρα των νέων. Κάποιες φορές ξεκινάω τις προτάσεις με και. Άλλες πάλι με πιάνει μια μανία και γράφω μεγάλες προτάσεις με αποτέλεσμα μόνο εγώ να βγάζω νόημα. Δεν είναι λίγες και οι φορές που αυτό που σκέφτομαι δεν μπορώ να το εκφράσω έτσι όπως το έχω μέσα στο μυαλό μου. Ομοιοκαταληξίες δυσκολεύομαι να βρω. Δεν μετράω συλλαβές και δεν ξέρω τους ρυθμούς για να γράφω ποιήματα. Βιβλία διαβάζω ελάχιστα. Σκόρπια και επιλεγμένα μόνο από εδώ και από εκεί. Έχω και τη τάση να επαναλαμβάνομαι. Κι όμως γράφω, ή καλύτερα κουτσογράφω ή ακόμα καλύτερα μουτζουρώνω ( γιατί τα γράμματα μου πιο πολύ με μουτζούρες μοιάζουν) το χαρτί. Αποτυπώνω σε αυτό στιγμές μου. Ίσως για να ελαφρύνω τις τύψεις μου. Ίσως γιατί η θλίψη μου επιθυμεί να ταξιδεύει πέρα από εμένα. Ίσως γιατί έτσι νιώθω λιγάκι πιο ελεύθερος ή ίσως για να ομορφαίνω το κελί μου. Ίσως για συντροφιά τα βράδια στο πιοτό μου. Ίσως για να κρατάω παρέα στη μοναξιά μου. Ίσως και από ανάγκη. Ίσως για να ξεσπάω. Ό,τι γράφω το γράφω με μιας για να ικανοποιώ τις επιθυμίες της βιασύνης μου. Μάλλον και για αυτό συνήθως γράφω μικρά σε έκταση κείμενα. Ό,τι ξεκινάω θέλω να το τελειώνω με μιας. Αν όχι δεν θα το τελειώσω ποτέ μου. Δεν γυρνάω πίσω για διορθώσεις. Αυτά είναι για του επαγγελματίες. Δεν πλανιέμαι, δεν έχω γράψει κάτι το σπουδαίο και μάλλον δεν θα γράψω και ποτέ μου. Αν κάτι με κάνει νιώθω κάπως περήφανος για τα γραπτά μου είναι πως καμιά φορά είναι κόντρα του καιρού. Φαντάσου τώρα τι θα έγραφες εσύ; Θα χαρώ να σε διαβάσω… αν δεν σε διαβάζω ήδη στα σκόρπια και επιλεγμένα.