Όλο αυτό το διάστημα έφτιαχνα μια ιστορία στο νου μου με σκοπό να την ανέβαζα χθες στο blog. Όσοι με ξέρουν καλύτερα θα φαντάζονται πως η ιστορία αυτή θα είχε να κάνει με ένα χαμένο μάγο που μας είχε μιλήσει κάποιος παλαιότερα. Τελικώς την ιστορία δεν την έγραψα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει ακόμα στα πίσω συρτάρια του μυαλού μου. Ο λόγος; Όχι, ο μάγος δεν βρήκε τον δρόμο του. Απλά όταν χτύπησε την πόρτα του ήρωα της ιστορίας , αυτός δεν του άνοιξε με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δοθεί συνέχεια στη πλοκή της. Μην βιαστείτε να τον χαρακτηρίσετε αγενή . Αντιθέτως αν του άνοιγε δεν θα του συμπεριφερόταν καθόλου ευγενικά , χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα του άξιζε κιόλας. Απλά όταν ο μάγος του χτύπησε την πόρτα , εκείνη για ακόμα μια φορά είχε κυριεύσει την σκέψη του, με αποτέλεσμα ένας χαμένος μάγος στο κατώφλι της ψυχής του να μην έχει καμία μα καμία σημασία.
Χρόνια σας πολλά και καλή χρόνια.
Υ.Γ: Φέτος, αυτό που κάποιοι λένε πνεύμα των Χριστουγέννων δεν με έχει αγγίξει καθόλου γιατί:
Α) Δεν έχω ακούσει ακόμα το last Christmas;
Β) Έμαθα πως δεν υπάρχει άγιος Βασίλης ;
Γ) Το ποτέ και το για πάντα τα νιώθω τόσο οικεία;
Δ) Άλλο.
Η νικήτρια ή ο νικητής του κουίζ δεν κερδίζει τίποτα. Αλλά ούτε και ο χαμένος τα παίρνει όλα. Απλά για να ευθυμήσουμε το έβαλα. Και πάλι χρόνια πολλά σε όλους, είτε πιστεύουν είτε όχι.