Κυριακή, Δεκεμβρίου 27, 2009

ΠΩΣ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ

Πώς να γράψω για κάτι άλλο όταν κάθε πρωί ξυπνώ με το ίδιο όνειρο;
Πώς να γράψω για κάτι άλλο όταν η σκέψη μου υποδουλώθηκε σε σένα;
Πώς να γράψω για κάτι άλλο όταν ο προορισμός μου δεν υπάρχει πια;
Πώς να γράψω για κάτι άλλο όταν γνωρίζω πλέον την κατάληξη μου;
Πώς να γράψω για κάτι άλλο όταν ο κόσμος όλος για μένα πια δεν έχει καμία αξία;
Πώς να γράψω για κάτι άλλο όταν μετράω τον χρόνο χωριστά σου;
Πώς να γράψω για κάτι άλλο όταν ο πόνος όσο αβάσταχτος και αν είναι έγινε συνήθεια;
Πώς να γράψω για κάτι άλλο όταν η θέληση στέκεται ανήμπορη μπροστά στην αγάπη;

9 σχόλια:

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Οταν συμβαινουν όλα αυτα, δεν γινεται να γράψεις για κατι αλλο
Το μονο που "γινεται"ειναι να αφεθεις και να το απολαυσεις....

Βάσσια είπε...

Ras, δεν είναι ζωογόνες οι ανατροπές;
Ακόμη και της σκέψης;

Πω να γράψουμε όταν γράφουν για μας, και καμιά φορά καλύτερα;

Καλή εβδομάδα
:-)

raslowbap είπε...

Ρίκη: Δυστυχώς δεν γίνεται να το απολαύσω. Οπότε αυτό που μου μένει είναι απλά να ελπίζω και περιμένω να περάσει.

Βάσσια: Πράγματι είναι. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, δυστυχώς, δεν υπάρχουν σκέψεις. Υπάρχει μόνο μια σκέψη για εκείνη που σβήνει όλες τις προσπάθειες να δημιουργηθούν νέες σκέψεις, μπορεί λιγότερο δημιουργικές αλλά σίγουρα πιο σημαντικές.

Την καληνύχτα μου.

Άρτεμις είπε...

Γίνονται τα ερωτηματικά θάλασσα και να πνίγεσαι στο βυθό της... Κι εκεί είναι που συνηθίζονται όλα, και το δάκρυ, κι ο πόνος, κι ο χρόνος, κι η ίδια μας η ύπαρξη...
Περιττεύουν τα λόγια, οι λέξεις το κενό δεν μπορούν πάντα να βαστάξουν, ακόμα και τούτες τις στιγμές που είναι η μόνη διαφυγή...

Μια ευχή μονάχα...
Η αγάπη να μείνει αληθινή, να μη χαθεί...

raslowbap είπε...

Άρτεμις σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου. Με έκανε να καταλάβω μια οπτική που παρόλο που ζω , δεν είχα σκεφτέι να την εκφράσω , ή τουλάχιστον τόσο καλά όσο την εξέφρασες εσύ.
Καλή χρονιά σου εύχομαι ολόψυχα.

Ανώνυμος είπε...

Να ευχαριστουμε την ανωτερη δυναμη που μας φερνει παντα το ιδιο ονειρο...
Υποδουλωμενη οχι.. χαρισμενη ναι.
Ο προορισμος μας ειναι μπροστα μας, εμεις επιμενουμε να κοιταμε πίσω.
Γνωριζουμε την καταληξη που θελουμε εμείς να εχουμε.
Ο κόσμος εχει αξία και είναι μπροστα στον καθρεφτη μας.
Γιατι δε δοκιμαζουμε να μετρησουμε τον χρονο που ειμασταν μαζι του/της?
Αν εχει γινει συνηθεια το εχουμε ξεπερασει...
Η αγαπη θα πρεπε να στεκεται ανημπορη μπροστα στη θεληση...

(Δε θα θελα ποτε να "διορθωσω" ενα τοσο υπεροχο κειμενο, που με εκφραζει τοσο πολυ... Απλά προσπαθω να "πατησω" πανω του, για να δω τις αληθειες που επιμελως κρυβουμε για μπορεσουμε να κρατηθουμε λίγο ακομη απο μια αναμνηση που αγαπαμε...)

raslowbap είπε...

Καλησπέρα iliaxtida,

Καταρχήν συγνώμη αν αργησα να απαντήσω στο σχόλιο σου ( δεν ξέρω πόσος καιρός πέρασε από τότε που το άφησες αλλά πίστεψε με πριν λίγο υπέπεσε στην αντιληψή μου).
Αν το όνειρο αυτό μας κρατάει πίσω , νομίζω πως δεν θα έπρεπε να ευχαριστούμε την ανώτερη δύναμη ( το αν υπάρχει ή όχι είναι άλλο θέμα συζήτησης που δεν έχει να κάνει με το αρχικό κείμενο νομίζω, οπότε δεν επεκτείνομαι άλλο σε αυτό) για αυτο. Στην δικιά μου περίπτωση πάντως η σκέψη υποδουλωμένη, ή αν θέλω να είμαι πιο σωστός ίσως και να άφησα να υποδουλωθεί. Σίγουρα την χάρισα , αλλά στη πρεία υποδουλώθηκε. Όσον αφορά το θέμα της κατάληξης , θεωρώ πως όλα ( ή σχεδόν όλα ) τα πράγματα στις ζωές μας είναι πάντα
θέμα επιλογών μας , αναγκαστικών ή μη. Όποτε ναι μάλλον έχεις δίκιο πως επιλέγω να είναι αυτή η κατάληξη μου, ίσως και αναγκαστικά. Σχετικά με τον προορισμό ( στη δικιά μου περίπτωση πάντα ) υπάρχει ακόμα ...αλλά ίσως να μην μου κάνει πια αίσθηση να φτάσω σε αυτόν χωρίς εκείνη... οπότε έιναι κάπως σαν μην υπάρχει. Αρκετά αντιφατικό έτσι;Σίγουρα ο κόσμος έχει αξία , απλά την στιγμή που το έγραφα ( και ίσως ακόμα και τώρα ) για μένα να μην έχει αξία αν λείπει εκείνη. Πολυ εγωιστικό ακούγεται ( και είναι ) αυτό. Αλλά δυστυχώς δεν παύει να είναι αλήθεια, ή τουλαχιστον εν μέρει ή κάποιες στιγμές. Αυτό είναι ό, τι χειρότερο μου έχει συμβεί ή έχω αφήσει να μου συμβεί, και ειλικρινά ντρέπομαι για αυτό. Για τον να δοκιμάσω να μετρήσω το χρόνο που ήμουν μαζί της, μάλλον η απάντηση είναι σχετικά απλή ... γιατί δεν μου φτάνει...Όσον αφορά τον πόνο θα διαφωνήσω. Όταν δεν μπορεί να ξεπεραστεί συνηθίζεται. Και τέλος για την αγάπη που θα έπρεπε να στέκεται ανήμπορη μπροστά στην θέληση, πράγματι θα έπρεπε. Ίσως η θέληση δεν είναι αρκετά δυνατή.. ίσως όμως αν αγαπάς μόνο για πάντα αγαπάς.

Κλείνοντας να αναφέρω πως πολλές φορές όταν γράφω είμαι απόλυτος, δεν ξέρω αν είναι καλό ή άσχημο αυτό αλλά δεν παύει να είναι ένα κομμάτι της αλήθειας. Επίσης να διευκρινήσω πως τα περισσότερα στα οποία αναφέρθηκα είναι καθαρά απο την δικιά οπτική γωνία και το πως αισθανόμαι για όλα αυτά που με έκαναν να γράψω το αρχικό ποστ. Σίγουρα ο καθένας το βλέπει και το νιώθει διαφορετικά , ακόμα και σε κάτι ανάλογο που έχει ζήσει.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο σου και τις παρατηρήσεις σου.

Την καληνύχτα μου

Ανώνυμος είπε...

Μα το θεμα ειναι οτι και γω μαζι σου συμφωνω... Απλα οταν καποια στιγμη αντιλαμβανεσαι οτι τα βλεπεις ολα τοσο απαισιοδοξα, όπως εσυ και γω, προσπαθεις απο καπου να πιαστεις για να μπορεσεις να δεις μια αχτιδα ηλιου, αισιοδοξιας. Και οταν καταφερεις να δεις οτι καλυτερα να πονας και να εχεις ζησει εστω και αυτες τις λιγες στιγμες μαζι της, απο το να ησουν καλα και να μη τις εχεις ζησει καθολου, τοτε βγαινεις νικητης... Εγω παντως ακομη δε τα καταφερα να φτασω σε αυτο το σταδιο, ειμαι για την ωρα στην αναζητηση της αχτιδας φωτος...

raslowbap είπε...

Σε καταννοώ αλλά μην ξεχνάς και πως η απαισιοδοξία από την παραγματικότητα ίσως και να μην απέχουν τόσο και ειδικά για την συγκεκριμένη περίπτωση που συζητάμε αλλά και για γενικότερα για τον κόσμο που ζούμε.

Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον που δείχνεις για τα γραπτά μου και εύχομαι σύντο και εσύ να ξεπεράσεις ό,τι σε κρατάει πίσω και σε πονάει.

Την καληνύχτα μου,


Υ.Γ Μια μικρή διευκρίνηση σχετικά με το πρώτο μου σχόλιο , όσον αφορά το ότι ο κόσμος δεν έχει καμία αξία... εννοώ για διάφορες σημαντικότατες καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μας και εγώ απλά τις παρατηρώ και τις βλέπω να συμβαίνουν χωρίς να έχω το κουράγιο ίσως , ή και την δύναμη για να προσπαθήσω να τις αποτρέψω. Κάτι τέτοιο εννοώ. Σίγουρα πάντως δεν εννοώ να καταστραφεί ο κόσμος ή τίποτα άλλο βιβλικό... Δεν το εξήγησα καλά αλλά νομίζω πως θα με καταλάβεις. Και πάλι την καληνύχτα μου