ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΕ ΠΙΚΡΑΝΑΝ

Για όσα με πίκραναν και σμπαράλιασαν αυτό που κάποτε χτύπαγε στη ζερβή του στήθους μου μεριά ...

Για όσα με πίκραναν και με λοξοδρόμησαν από τη ρότα μου...

Για όσα με πίκραναν και με πόνεσαν το μέγιστο που μπορεί να πονέσει μια θλιμμένη ψυχή ...

Για όσα με πίκραναν και πρόδωσαν την πίστη μου στο ΄΄ανθρώπινο΄΄ γένος...

Για όσα με πίκραναν και με άφησαν έρμαιο ανάμεσα σε δύο κόσμους...

Για όσα με πίκραναν και δεν με αποτέλειωσαν απλά για να τρέφονται από το αίμα που θα κυλάει παντοτινά από τη πληγή μου...

Για όσα με πίκραναν και μου έδωσαν μια ψευδαίσθηση ελευθερίας για να φαίνεται ακόμα πιο σκληρή η σκλαβιά μου...

Μελάνι από τη πένα μου για αυτά να μην χαραμιστεί ξανά ... καινούργιες ιδέες ....καινούργιους ανθρώπους ....καινούργιους κόσμους... αναζητώ...

Οι ιστορίες του γερό-Αντόνιο δυστυχώς δεν άλλαξαν το αποτέλεσμα της Δίκης. Το φως που καίει έσβησε με μιας σαν χύθηκε πάνω του το τζιν της νίκης. Η φάρμα κάηκε από όσα της χρέωσαν. Τα χειμερινά χελιδόνια έκαναν δώρο στην βροχή όση καρδιά μου απέμεινε. Ο μάγος και ο V δεν πέρασαν από εδώ. Χάθηκαν εκεί που δεν ξημέρωσε. Πριν χαθώ και εγώ με την σειρά μου φαντάζομαι μια μακρινή παραμυθία...

ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ

Να γράφεις μόνο όταν έχεις τελειώσει το πρώτο ποτό.

Να γράφεις μόνο την νύχτα για να μην σε λιγοστεύει ο όχλος που κάποιοι βάφτισαν ανθρωπότητα.

Να γράφεις μόνο όταν οι αλυσίδες σου σφίγγουν και το κελί σου είναι κλειδωμένο.

Να γράφεις μόνο όταν τα αισθήματα και οι αισθήσεις σου φτάνουν στο έπακρο.

Να γράφεις μόνο όταν ο καιρός δεν πρέπει να περνάει.

Να γράφεις μόνο όταν μυαλό και χέρι γίνονται ένα.

Να γράφεις μόνο όταν έχεις την μοναξιά για συντροφιά.

Να γραφείς μόνο όταν ό,τι άλλο κι αν έκανες θα ήταν ανούσιο.

Αν εύχομαι να μην ήμουν θνητός θα ήταν για να μπορώ να περιγράψω τα μάτια της.

Αν εύχομαι να μην ήμουν θνητός θα ήταν για να μπορώ να περιγράψω τ’ άρωμα της.

Αν εύχομαι να μην ήμουν θνητός θα ήταν για να μπορώ να περιγράψω τα μαλλιά της.

Αν εύχομαι να μην ήμουν θνητός θα ήταν για να μπορώ να περιγράψω τ’ άγγιγμα της.

Αν εύχομαι να μην ήμουν θνητός θα ήταν για να μπορώ να περιγράψω το γέλιο της.

Αν εύχομαι να μην ήμουν θνητός θα ήταν για να μπορώ να περιγράψω τη φωνή της.

Αν εύχομαι να μην ήμουν θνητός θα ήταν για να μπορώ να περιγράψω το πόσο μου λείπει... το πόσο μου λείπω...

Αν όμως δεν ήμουν θνητός παρόλο που θα τα περιέγραφα δεν θα τα ένιωθα.




Υ.Γ: Σουλουπωμένα λόγια μεθυσμένης νυχτιάς , θυμάσαι αδερφέ;