Για όσα με πίκραναν και σμπαράλιασαν αυτό που κάποτε χτύπαγε στη ζερβή του στήθους μου μεριά ...
Για όσα με πίκραναν και με λοξοδρόμησαν από τη ρότα μου...
Για όσα με πίκραναν και με πόνεσαν το μέγιστο που μπορεί να πονέσει μια θλιμμένη ψυχή ...
Για όσα με πίκραναν και πρόδωσαν την πίστη μου στο ΄΄ανθρώπινο΄΄ γένος...
Για όσα με πίκραναν και με άφησαν έρμαιο ανάμεσα σε δύο κόσμους...
Για όσα με πίκραναν και δεν με αποτέλειωσαν απλά για να τρέφονται από το αίμα που θα κυλάει παντοτινά από τη πληγή μου...
Για όσα με πίκραναν και μου έδωσαν μια ψευδαίσθηση ελευθερίας για να φαίνεται ακόμα πιο σκληρή η σκλαβιά μου...
Μελάνι από τη πένα μου για αυτά να μην χαραμιστεί ξανά ... καινούργιες ιδέες ....καινούργιους ανθρώπους ....καινούργιους κόσμους... αναζητώ...
6 σχόλια:
Κράτα το μελάνι σου για τα όμορφα...
Αυτό που χτύπαγε στη ζερβή μεριά, χτυπά ακόμα...
Ασθενής ο χτύπος, μα όχι ανύπαρκτος...
Μην τον αφήσεις να σβήσει...
Τα μάτια χρώμα δεν αλλάζουν, μπορούν ν' αλλάξουν όμως το προς τα που κοιτούν...
Καλή σου νύχτα...
"Για όσα με πίκραναν και πρόδωσαν την πίστη μου στο ΄΄ανθρώπινο΄΄ γένος..."
Ras, το ανθρώπινο γένος δεν είναι αυτοί οι ελάχιστοι που τρέφονται από το αίμα μας φίλε μου.
Και χωρίς να θέλω να πατρονάρω, θεώρησέ το μαρτυρία ανθρώπου που
"κοκκίνησε" η ζωή του.
Την αγάπη μου.
:-)
Anonymous: Για τα όμορφα λέω να το κρατήσω, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Όσον αφορά τον χτύπο , υπάρχει ακόμα... παρόλο που χτυπάει για λάθος πράγματα...απλά η καρδιά πολλές φορές δεν υπακουει στο μυαλό. Αυτό με τα μάτια μου θύμισε ένα τραγούδι , αν θυμάμαι καλά πήγαινε κάπως έτσι: ...Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν άλλαξαν οι φίλοι μας λιγάκι ,αλλάξαμε και εμείς με τη σειρά μας...
Βάσσια: Η αλήθεια είναι πως σε πολλά σημεία του ποστ ήμουν υπερβολικός ( βέβαια την στιγμή που το έγραφα, τα ένιωθα έτσι ) αλλά στο συγκεκριμένο δεν νομίζω. Έχω την εντύπωση πως αυτοί που τρέφονται από το αίμα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Ειλικρινά μακαρι να κάνω λάθος.
Την καληνύχτα μου
Anonymous: Για τα όμορφα λέω να το κρατήσω, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Όσον αφορά τον χτύπο , υπάρχει ακόμα... παρόλο που χτυπάει για λάθος πράγματα...απλά η καρδιά πολλές φορές δεν υπακουει στο μυαλό. Αυτό με τα μάτια μου θύμισε ένα τραγούδι , αν θυμάμαι καλά πήγαινε κάπως έτσι: ...Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν άλλαξαν οι φίλοι μας λιγάκι ,αλλάξαμε και εμείς με τη σειρά μας...
Βάσσια: Η αλήθεια είναι πως σε πολλά σημεία του ποστ ήμουν υπερβολικός ( βέβαια την στιγμή που το έγραφα, τα ένιωθα έτσι ) αλλά στο συγκεκριμένο δεν νομίζω. Έχω την εντύπωση πως αυτοί που τρέφονται από το αίμα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Ειλικρινά μακαρι να κάνω λάθος.
Την καληνύχτα μου
Πέρασα για μια καλησπέρα....
Όταν "χάνεσαι" μου λείπουν οι "στιγμές παράνοιας" !
Φιλιά
Γεια σου Βάσσια ,
Επανήλθα... Χαχαχα, Είχα κάποια προβληματάκια με τον υπολογιστή , απεβίωσε ο παλιός... Είναι και οι μέρες αυτές λίγο περίεργες αλλά πλέον I m back. Όσον αφορά τις στιγμές παράνοιας εντός λίγων ημερών κάτι θα δεις.
Την καληνύχτα μου
Δημοσίευση σχολίου