Τετάρτη, Οκτωβρίου 28, 2009

ΘΑ ΕΡΘΩ ΞΑΝΑ

Θα έρθω ξανά του είπε, μάλλον από συνήθεια και χωρίς σίγουρα να το εννοεί, τον φίλησε πεταχτά και έτρεξε γρήγορα προς το τρένο για να μην βρέχεται. Εκείνος έμεινε ακίνητος και να κοιτάζει την πόρτα του τρένου μέχρι και που αναχώρησε. Δεν κοίταξε στα παράθυρα μήπως την δει και την χαιρετήσει καθώς το τρένο θα έφευγε. Δεν ήθελε η τελευταία του από εκείνη ανάμνηση να είναι η μορφή της που χάνεται καθώς το τρένο θα έφευγε. Έτσι κι αλλιώς αν εκείνη ήταν έστω και για μια στιγμή εκεί, είχε φύγει από καιρό. Προτιμούσε να κρατήσει σαν τελευταία εικόνα αυτή του αποχαιρετισμού και μιας ψεύτικης υπόσχεσης... Θα έρθω ξανά...
Θα έρθω ξανά...Νωπές ακόμα αυτές οι λέξεις στα αυτιά , στο μυαλό και στην καρδιά του και έμεινε εκεί στο σταθμό να περιμένει στην βροχή. Ώρα πολλή ή λίγη δεν είχε σημασία. Το κενό μέσα του για πρώτη φορά τον έκανε να μην παρατηρεί γύρω του. Ούτε την βροχή καταλάβαινε. Την είχε συνηθίσει ή μάλλον καλύτερα ήθελε να την συνηθίσει δίπλα του στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του. Μακάρι κάποτε να γινόταν αυτό σκέφτηκε. Θα ήταν ωραία να είχε και κάτι άλλο να τον συντροφεύει σε αυτές τις στιγμές πέραν της μοναξιάς του. Τι ειρωνεία , δυο λέξεις , καταστάσεις , συναισθήματα που τον συντρόφευαν ήταν γένους θηλυκού. Είχε φτιάξει και τις μορφές τους μέσα στο μυαλό του. Η αλήθεια είναι ότι έμοιαζαν και αρκετά .Μπορεί να ήταν και ίδιες. Αλλά δεν είχε σημασία, μόνο εκείνη είχε σημασία και εκείνη είχε χαθεί κι ας του είχε πει: Θα έρθω ξανά....
Θα έρθω ξανά κατά λάθος έγραψε την επόμενη μέρα στο σημειωματάριο του. Σε μια σελίδα γεμάτη με ψηφία από συμφωνίες υπολοίπων και χρήσιμα άχρηστα τηλέφωνα έκανε αντίθεση αυτή η φράση. Το βλέμμα του έπεφτε συνέχεια πάνω σε αυτή τη φράση κάτι που τον καθιστούσε ανίκανο να κάνει το οτιδήποτε άλλο. Δεν του πήγαινε η καρδιά να την σβήσει ούτε και να αλλάξει σελίδα. Κάπνισε απανωτά δυο τσιγάρα , ήπιε λίγο καφέ αλλά τίποτα. Η μορφή της έμενε καρφωμένη στο μυαλό του. Ξαφνικά παρατήρησε πως βρέχει. Σύμπτωση; Μπορεί. Από ότι έμαθε όλη μέρα έβρεχε απλά αυτός δεν το είχε καταλάβει. Μπορεί κιόλας να είχε συνηθίσει την βροχή , όπως τόσο πολύ ήθελε. Αποφάσισε να πάει μια βόλτα έξω μήπως γλιτώσει λίγο από τις σκέψεις του. Η βροχή θα έκανε και πάλι παρέα και στην μοναξιά του. Όταν έφτασε στην πόρτα ένας συνάδελφος τον ρώτησε που πάει. Χωρίς να το καλοσκεφτεί αποκρίθηκε: Θα έρθω ξανά...
Θα έρθω ξανά ... μόνο αυτό του έβγαινε να γράψει. Ήθελε πολύ να γράψει κάτι άλλο εκείνο το βράδυ. Να ξεφύγει έστω και για λίγο το μυαλό του από εκείνη. Να νιώσει για λίγες στιγμές ελεύθερος και η σκέψη του να ταξιδέψει χωρίς χάρτη και δίχως να ξέρει και να τον νοιάζει το που θα κατέληγε. Αρκεί να μην κατέληγε πάλι σε εκείνη. Να αποδείξει στον εαυτό του πρώτα ότι μπορεί και δεν νιώθει χαμένος χωρίς εκείνη Δεν μπορούσε όμως, παρόλο που το προσπαθούσε μέχρι και που τα μάτια του άρχισαν να κλείνουν από την κούραση. Ήξερε τι έφερνε εκείνη η νύχτα και για αυτό την φοβόταν. Είχε ζήσει ανάλογες νύχτες στο πρόσφατο παρελθόν του. Ήξερε πως η μορφή της θα στοίχειωνε και πάλι τα όνειρα του. Ήξερε πως τα όνειρα αυτά τον κράταγαν πίσω , προσκολλημένο στο παρελθόν και σε μια ψεύτικη ανάμνηση , ίσως και φαντασίωση. Ήξερε ακριβώς ποιο θα ήταν το όνειρο του εκείνο το βράδυ...πάλι εκείνη και να του λέει : Θα έρθω ξανά...
Θα έρθω ξανά... Τον παίδευε αυτή η φράση όπως και εκείνο το δάκρυ που κύλησε για εκείνη αντί να κυλήσει για όλα όσα εκείνος ήταν έτοιμος να προδώσει για χάρη της. Όμως αυτή η φράση έγινε ξαφνικά και η λύτρωση του. Σαν να άκουσε για μια στιγμή τον εαυτό του να μιλάει στον εαυτό του και να λέει: Θα έρθω ξανά.... Σαν όρκος ακούστηκε . Έπρεπε και το όφειλε να συνεχίσει και θα συνέχιζε. Αυτός ο όρκος δεν μπορούσε να προδοθεί έτσι εύκολα. Μόνο όταν η γη θα έπαυε να γυρίζει θα τον πρόδιδε... και αυτό μόνο η αγάπη του για εκείνη μπορούσε να το κάνει, αρκεί εκείνη να του το ζήταγε. Όμως εκείνη δεν θα ξαναγύριζε παρόλο που του είχε πει: Θα έρθω ξανά...

13 σχόλια:

olethrio_tipota είπε...

Είναι σοκαριστικό το πόσο καλοσχεδιασμένη μπορεί να είναι η συνωμοσία πραγματικού , ονείρου και φαντασίας όταν έχουνε βαλθεί όλα αυτά να σε ισοπεδώσουνε.

Θα επανέλθω για το συγκεκριμένo απλά για απόψε και για όσα βράδια χρειαστεί σου στέλνω ένα τραγούδι για να ξορκίζεις οσα δεν εχουν θέση στα ονειρά σου.Αρκει μόνο να ουρλιαζεις δυνατά τον στίχο just get the fuck out of my dreams μεχρι να ματώσει ο λαιμός εκεί στα όρια της φαρυγγίτιδας

http://www.youtube.com/watch?v=W5lj8JKakU4

Walking in my sleep
at night
And you can´t have me
Can´t have me
Ever

Walking in my sleep

So you can´t have me
Disappeared, gone
You have gone out of my dreams

Walking in my sleep
With my flesh in bed
Still you are there
Think you´ll never let me be

Walking in my sleep
So you can´t have me
Disappeared, gone
You have gone out of my dreams


Walking in my sleep
With my flesh in bed
Still you are there
Just get the fuck out of my dreams

Walking in my sleep at night
And you can´t have me
Can´t have me
Ever

raslowbap είπε...

Κι όμως αδερφέ θα βρούμε το κουράγιο και θα αντέξουμε και τότε σίγουρα θα βγούμε πιο δυνατοί... Έτσι κι αλλιώς στην παρούσα φάση μας , δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα , μόνο να κερδίσουμε. Όσον αφορά το τραγούδι , δεν το έχω ακούσει ακόμα λόγω κάποιον τεχνικών προβλημάτων αλλά εμπιστεύομαι το γούστο σου.Και όπως έλεγε και κάποιος τα παλαίοτερα χρόνια ... πάρε ανάσα καλή...

Την καληνύχτα μου

Βάσσια είπε...

Φίλε μου Ras...
Σε ξαναβρίσκω και χαίρομαι γι αυτό.
:-)

raslowbap είπε...

Βάσσια χαίρομαι πολύ για την επιστροφή σου. Τώρα μπαίνω να δω το καινούργιο σου μπλογκ. Μου έλειψε η παραφυάδα σου.

Την καληνύχτα μου.

raslowbap είπε...

Βάσσια για κάποιο περίεργο λόγο δνε μπορώ να αφήσω σχόλια στο καινούργο σου μπλογκ...

Βάσσια είπε...

Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό Ras.
Δεν μου έχει ξανασυμβεί.
:-(

Έχεις καμιά ιδέα τι μπορεί να είναι;

Κι εγώ χαίρομαι πολύ που τα λέμε
ξανά. Είσαι από τους πρώτους φίλους
μου εδώ.

Ανώνυμος είπε...

Μπορείς πραγματικά να συνεχίσεις μπροστά σε μια τέτοια υπόσχεση??όσο κι αν προσπαθήσεις,όσο κι αν προχωρήσεις σε βασανίζει,σου τρώει την ψυχή και μέσα σου ξέρεις ότι θα περιμένεις..ελπίζεις αλλά δεν το παραδέχεσαι και τελικά πληγώνεσαι και τρως τον ίδιο σου τον εαυτό γιατί για μία ακόμα φορά έζησες στις αυταπάτες σου,ενώ είχες τόσο καλά πειστεί ότι προχώρησες κι εκείνη δεν ήρθε..Όσο είναι στην ψυχή σου και στην καρδιά σου σίγουρα θα είναι και στα όνειρα σου..Όμως τελικά που βρίσκεις λύτρωση??Ρωτάω γιατί εγώ ακόμα δεν την έχω βρει..ακόμα παλεύω να πείσω τον εαυτό μου ότι έχω προχωρήσει κι όμως κάθε βράδυ με περιμένει εκεί..

raslowbap είπε...

Βάσια τώρα που άλλαξες την φόρμα σχολίων λύθηκε το πρόβλημα. Όλα καλά.Θα τα ξαναλέμε συχνά πλέον.

Ανώνυμε φίλε: Mόνο ο χρόνος νομίζω πως είναι ο καλύτερος γιατρός σε αυτά τα θέματα. Όσο και αν μας φαίνεται δύσκολο ίσως και απίθανο να συνεχίσουμε πρέπει να γίνει όμως. Βέβαια για να συμβεί αυτό πρέπει πρώτα να μετρήσουμε τα πατώματα ( όπως χαρκτηριστικά μου ανέφερε μια φίλη χθες )αλλά έτσι κ αλλιώς οι δύσκολες στιγμές είναι αυτές που μας καθορίζουν.Τώρα για το που βρίσκει ο καθένας λύτρωση , αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό. Το κοινό βέβαια για όλους νομίζω πως είναι σκόρπιες στιγμές.

Την καλημέρα μου.

olethrio_tipota είπε...

Anonymous δεν υπάρχει λύτρωση. Σίγουρα κάποιος άλλος θα σου πεί πώς υπάρχει και θα συνεχίσεις και θα είναι όλα καλύτερα.Ήδη ένας πολύ καλός φίλος σου είπε πως ο χρόνος θα τα γιατρέψει όλα.Όλα θα πάνε σκατά , ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός και οι καταστάσεις που φτιάχνουμε για πρόσωπα συνήθως υπάρχουνε μόνο μέσα στο μυαλό μας και μόνο εκεί. Ίσως αυτή να είναι και η κινητήρια δυναμή μας που μας ωθεί συνέχεια προς τα μπροστά. Ναι θα συνεχίζουμε ναί θα είμαστε καλύτερα και στην τελική ποιός νοιάζεται για την λύτρωση. Ίσως βρείς τελικά νόημα στην αναζήτηση των αντοχών σου σε αυτό το ταξίδι.

Δε θα τελειώσει ποτέ αυτή η βόλτα στο χάρτη πάντα θα μας λείπει κατι....

raslowbap είπε...

Βασικά για το συγκεκριμένο θέμα πολλά που γράφω και λέω ίσως είναι αντικρουόμενα. Το μόνο που δεν είναι αντικρουόμενο είναι τα αισθήματα μου ( υποθέτω και είμαι κατά 99% σίγουρος πως και για εσάς ισχύει το ίδιο). Την άκρη δεν την έχω βρει ακόμα , και αν την βρω μάλλον αυτό θα αργήσει αρκετά. Υπάρχουν φορές που πιστεύω πως όσος χρόνος και να περάσει δεν θα αλλάξει κάτι. Νιώθω πως ότι και αν συμβεί στο μέλλον δεν υπάρχει περίπτωση να με γεμίσει. Άλλες πάλι όλο και κάτι γίνεται και νιώθω καλά... ένα καλό τσούγκρισμα, μια κουβέντα φίλου, ένα τραγούδι, όλα τα όμορφα...
Μπορεί πάλι μετά να επιστρέφω στην μοναξιά μου αλλά τουλάχιστον αυτή δεν έφυγε ποτέ της από δίπλα μου. Παιδιά δεν ξέρω και εγώ μπερδεμένος είμαι απλά νομίζω πως δίπλα μας σίγουρα υπάρχουν πράγματα, καταστάσεις και άνθρωποι που μπορούν να μας "κρατήσουν" .

Δυστυχισμένοι για μια ζωή όσοι για μια στιγμή νιώσαν την απέραντη ευτυχία;;;
Θα δείξει...μια μάχη που αξίζει να δώσουμε.

Την καληνύχτα μου.

Ανώνυμος είπε...

dustuxws file mou to mualo einai auto pou sou paizei ta pio asxima paixnidia..giati apo ena simeio k ustera ola diadramatizontai mesa s'auto!!kai i kardia einai auti pou den afinei na pareis mia ka8ari apofasi!!sigoura uparxoun kai 8a upraksoun proswpa kai katastaseis pou 8a se gemisoun kai 8a kalupsoun proswrina to keno pou niw8eis stin psuxi sou!proswrina omws...giati meta gurnas sti monaksai sou kai to keno einai ekei!kai isws kai na epidiwkeis auti ti monaksia..ras den 8a elega dustuxismenoi gia mia zwi.sigoura gia ena xroniko diastima.poso??agnwsto..apo emas eksartatai kai apo to poso 8a afisoume auti tin toso omorfi stigmi na roufiksei ka8e ti zwntano mesa mas!meta 8a vroume kai pali tous eautous mas!alla gi amena sigoura oxi akoma!akoma 8elw na exw auti ti stigmi mesa mou!na tin fulaw san 8isaouro kai as me trwei..
den kserw pragmatika..
mperdemenes skepseis mias monaxikis vradias!

raslowbap είπε...

Και για μένα σίγουρα θα αργήσει αυτή η στιγμή , αλλά φίλε μου να είσαι σίγουρος πως για να έρθει αυτή η στιγμή θα πρέπει να περάσουμε από αυτές τις νύχτες μοναξιάς..κι ας περιτριγυριζόμαστε κάποιες φορές από πολλούς και τότε ίσως ο θησαυρός που λες εσύ, η ζωή μου όλη που είχα πει εγώ παλαιότερα
θα είναι μια όμορφη ανάμνηση...
αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς αργεί αυτό. Φίλε σε νιώθω απόλυτα και ας μην σε ξέρω.

Την καληνύχτα μου

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που ξέρω ότι δεν είμαι μόνη..Να ξέρεις ότι κι εγώ σε νιώθω απόλυτα!!Μέχρι να γίνουν όλα αυτά αναμνήσεις,εύχομαι κουράγιο για κείνη τη στιγμή που αυτό που μας έχει σημαδέψει θα περάσει στη λήθη και θα γίνει ανάμνηση και υπομονή για αυτά που ξέρουμε ότι έρχονται και είμαστε εδώ και τα περιμένουμε!!
Φίλε ras την καληνύχτα μου!!!