Πέμπτη, Δεκεμβρίου 25, 2008

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΠΑΛΚΟΝΙΟΥ

Κάθε μέρα στο μπαλκόνι μου γίνεται μια μεγάλη μάχη με έπαθλο ρύζι και ψωμί. Το ένα στρατόπεδο αποτελείται από τους μόνιμους κατοίκους του μπαλκονιού μου, τον Πίτση και την Πίτση. Ο Πίτσης και η Πίτση είναι ένα ζευγάρι περιστέρια . Επίσης έχουν και τρία παιδάκια, τα επονομαζόμενα πιτσάκια, τα οποία όμως δεν εμφανίζονται πάντα διότι μάλλον σαν πιο νέα όλο και κάπου θα κάνουν τις βόλτες τους στον έξω κόσμο. Το άλλο στρατόπεδο αποτελείται από έξι δεκοχτούρες, οι οποίες παρόλο που υπερτερούν αριθμητικά συνήθως αναγκάζονται σε φυγή από τα δύο περιστέρια. Βέβαια όταν είναι και οι έξι μαζί η μάχη που δίνουν με τα περιστέρια είναι πολύ ισορροπημένη με αποτέλεσμα να επωφελείται το τρίτο στρατόπεδο, τα σπουργίτια. Τα σπουργίτια καθώς τα άλλα δυο στρατόπεδα δίνουν την μάχη τους βρίσκουν την ευκαιρία και τρώνε το φαγητό. Είναι πιο μικρά και ελίσσονται εύκολα ανάμεσα στα πυρά των άλλων δύο πλευρών. Εγώ πάλι προσπαθώ να κρατώ αντικειμενική στάση ανάμεσα στα στρατόπεδα. Προσπαθώ να ταΐζω την κάθε πλευρά όταν λείπει η άλλη, βέβαια αυτό είναι λίγο δύσκολο γιατί ο Πίτσης και η Πίτση τις περισσότερες ώρες τις ημέρας βρίσκονται στο μπαλκόνι μου. Κάτι το οποίο με βοηθάει να μένω ουδέτερος είναι το γεγονός ότι ο Πίτσης και η Πίτση δεν τρώνε ψωμί. Έτσι τρώνε το ρύζι αυτά και οι δεκοχτούρες βολεύονται με το ψωμί. Η αλήθεια όμως είναι ότι με τη πλευρά των περιστεριών έχουμε αναπτύξει πιο στενή σχέση, π.χ ο Πίτσης τρώει από το χέρι μου και όταν ξεχνάω να τον ταΐσω εισβάλει στο δωμάτιο για να μου το θυμίσει. Θα μου πείτε τώρα τι σας τα λέω αυτά χριστουγεννιάτικα αλλά το άλλο θέμα που σκεφτόμουν για να γράψω ήταν η άνοιξη. Και η άνοιξη πονάει, ειδικά ένα λουλούδι της πονάει αφόρητα.

MERRY CRISIS AND A HAPPY NEW FEAR

2 σχόλια:

Άρτεμις είπε...

Κι αν χαμογέλασα με τα περιστέρια... Μετά αυτό με την άνοιξη... Έφερε άλλες σκέψεις...
Καλσπέρα...

raslowbap είπε...

Καλησπέρα. Εμένα να δεις τι σκέψεις μου φέρνει η άνοιξη...Καλές γιορτές
να έχεις..
Την καληνύχτα μου.