Η αλήθεια μου ζει μέσα στο ψέμα των πολλών.
Ονειρεύομαι τον ¨εφιάλτη¨ που οι πολλοί αποφεύγουν.
Πεθαίνω ζώντας στον πραγματικό τους κόσμο.
Περηφανεύομαι που ντρέπομαι για αυτόν τον κόσμο.
Γοητεύομαι από τα αφάνταστα και τα αμετανόητα.
Ταξιδεύω μένοντας ακίνητος πάνω σε οχτώ μονοπάτια
Όσο λίγο και αν κρατάνε αυτές οι στιγμές μου φτάνουν…ίσως και για πάντα.
6 σχόλια:
Μία προς μία οι επτά (τυχαίο;) φράσεις σου είναι αξιόλογες και... σηκώνουν σχόλια και συζητήσεις... Τί να πρωτογράψω, πού να πρωτοαναφερθώ;... Χμ, καλύτερα να σιωπήσω και να στοχαστώ...
Να ήξερα και ποιά οχτώ μονοπάτια εννοείς...
Καλή συνέχεια!
Φίλε μου, ίσως μία από τις πιο εμπνευσμένες σου στιγμές!
Θα σταθώ........
"Η αλήθεια μου ζει μέσα στο ψέμα των πολλών.
Ονειρεύομαι τον ¨εφιάλτη¨ που οι πολλοί αποφεύγουν.
Πεθαίνω ζώντας στον πραγματικό τους κόσμο."
Μπράβο!
seagull: Το επτά πράγματι είναι κυριολεκτικά τυχαίο.Μόλις συνειδητοποίησα πως παρέλειψα να γράψω μια φράση που τυχαία ( ή μήπως όχι) σχετίζεται με κάτι που αναφέρεις στο comment σου... μιλάω σιωπαίνοντας και σωπαίνω μιλώντας... Όσον αφορά για τα μονοπάτια εάν έχεις χρόνο ρίξε μια ματιά στο Δεκέμβρη του 2006.
vassia: Σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι περαστικά για τη μητέρα σου.
Καληνύχτα
Σ' ευχαριστώ!... Όχι απλώς "έριξα μια ματιά" στον Δεκέμβρη του 2006, μα άφησα και σχόλιο εκεί πέρα, διότι το post ήταν μόνο του και... παραπονεμένο!...
Αλήθειες, αλήθειες, αλήθειες... Πόνεσα σήμερα από τις αλήθειες σου!
Καλά μου κάνεις. Χρειάζεται πότε πότε να αισθάνομαι ξανά θνητός.
Σ' ευχαριστώ.
Συμφωνώ με τις αντιφάσεις σου :)
Δημοσίευση σχολίου