Όταν το τίποτα σου γίνεται αυτοσκοπός
Όταν έχεις για όνειρο να πάρεις την θέση του εξουσιαστή σου
Όταν ξυπνάς για να συνεχίσεις να κοιμάσαι
Όταν μιλάς ακατάπαυστα χωρίς να έχεις τίποτα να πεις
Όταν πονάς από συνήθεια
Όταν έχεις ξεχάσει να αγαπάς
Όταν ο πάτος σου μοιάζει τόσο οικείος
Όταν δεν βλέπεις την διαφορά μεταξύ μιζέριας και χαράς
Τότε καλώς ήρθες στην γαμημένη κοινωνία
7 σχόλια:
Ευχαριστώ..
Η γαμημένη κοινωνία δεν θα πρεπε να είχε εσένα να καλωσορίζεις τα νέα μέλη της όμως, αλλά κάποιον με αυτά τα χαρακτηριστικά που περιγράφεις. Και δεν πιστεύω να τα έχεις...
...Ας "φάμε πόρτα" από μια τέτοια κοινωνία, αφού δεν μας εκφράζει!... Πάμε στο ταβερνάκι της γειτονιάς, να τα πούμε μεταξύ μας, με την παρεούλα μας... Η παρέα θα μπορούσε να γίνει "κοινότητα", κίνημα, μια άλλη κοινωνία...
...λέω εγώ τώρα, ονειρεύομαι!...
I have a Dream... Που ταυτίζεται με το Όραμα πολλών. Γιατί δεν μπορούμε να το πραγματώσουμε;...
Ευτυχώς που δεν είμαστε αφιχθέντες σε "αυτήν" την κοινωνία raslow, αλλά αναχωρούντες.
Κι εσύ επίσης φίλε μου.
:-)
Οταν δεν νοιάζεσαι, παρά μόνο διαλέγεις να θυμάσαι
Οταν κουράζεσαι, και ασυνείδητα σε βρίσκει ο χρόνος να κοιμάσαι
Οταν θυμάσαι και δεν σκέφτεσαι ούτε τίποτα υπολογίζεις
Οταν δεν παίρνεις ευθύνη για ένα παραπάνω βήμα, πως συνεχίζεις;
Οταν τεμπελιάζεις για να βρεις μια λύση σε κάτι που μόνο εσύ έχεις
Οταν δεν βρίσκεις απάντηση αλλά σε βρήσκουν οι απαντήσεις που τις ξέρεις
Οταν καμιά από αυτές δεν σε καλύπτουν
Οταν βλέπεις πως πάντα ίδια προβλήματα προκύπτουν
Οταν δεν θέλεις να κάνεις τίποτα αλλά το τίποτα βαριέσαι
Οταν σκορπάς ψέμα δεν κρατιέσαι αλλά ψέμα απλό και οικείο χωρίς κακό, αλλά χαλιέσαι
Οταν μοιάζεις τρελός στον εαυτό σου γιατί δεν ξέρεις ούτε τι είσαι
Οταν θες να αλλάξεις ότι είσαι μα δεν μπορείς τότε προσποιείσαι;
Δεν χωράς πουθενά ούτε κι εδώ το ξέρεις καλά..κι όλοι στο δείχνουν
Κι αφού είναι ακόμα αρχή προς το παρόν μόνο σε κρίνουν...
aggelika: Ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ.Μακάρι να μπορέσω να επαληθεύσω την πίστη σου.
seagull: Είμαι και εγώ της άποψης πως από τα πιο μικρά πράγματα και τις μικρές είτε παρέες είτε ομάδες ανθρώπων μπορούν να ξεκινήσουν τα πιο σπουδαία και όμορφα.
vassia: Χαίρομαι πάντα ιδιαιτέρως όταν συναντώ ανθρώπους με κοινούς προβληματισμούς. Σε ευχαριστώ.
unripe: Ομολογώ πως με μπέρδεψαν κάποια όσα γράφεις αλλά έχω την εντύπωση πως θα μπορέσεις να μου λύσεις τις απορίες. Άμα είναι να τα πούμε μέσα στο σβκ.
Καληνύχτα σε όλους σας.
"Όταν ο πάτος σου μοιάζει τόσο οικείος"
Κάθε φορά που σκέφτομαι τη λέξη αυτή, νιώθω σαν να υψώνεται κόκκινο πανί. Νευριάζω με τον εαυτό μου και προσπαθώ να γυρίσω τις καταστάσεις, να το πάρω απ' την "άλλη" οπτική γωνία, ξέρεις, του μισογεμάτου.
Συχνά μάλιστα σκέφτομαι αυτοσαρκαζόμενη ένα τραγούδι που άκουσα κάπου τυχαία, του Ζακ Στεφάνου, για να ξορκίσω γελώντας το συναίσθημα:
"Φτάσε στον πάτο
εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω
και βρες την ευτυχία κρυμμένη
κομμένη και ραμμένη για σένα
που κλαις σε κάθε πτώση
ισχύς εν τη ενώσει ψυχή μου
και έλα μαζί μου στον πάτο"
Αγχολυτικό!
Εφόσον κάποιος μπορεί ακόμα να διαλέγει το πως θα δει το ποτήρι σημαίνει πως δεν βρίσκεται στο πάτο αλλά κάπου στην μέση οπότε ... βουρ για πάνω. Καλημέρα.
Δημοσίευση σχολίου