ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ

Είναι κάποιες στιγμές που σε οδηγεί το μολύβι. Δεν σκέφτεσαι απλά αφήνεσαι και το ακολουθείς… όπως κάποτε, όπως και τώρα μακάρι και όπως στο μέλλον. Σου έρχονται θύμησες από το παρελθόν. Ταξιδεύεις πίσω στον χρόνο. Ζεις γεγονότα από το παρελθόν ξανά από την αρχή και καμιά φορά με διαφορετικό τέλος. Άλλες φορές οι στιγμές αυτές σε πάνε στο μέλλον. Το ζεις, το ονειρεύεσαι, το φαντάζεσαι για να το προδώσεις αργότερα όταν υποτίθεται πως θα είσαι νηφάλιος από την ζωή και την παράνοια. Άλλες φορές είναι που κάνεις το πιο μεγάλο ταξίδι μέσα στο μυαλό σου. Εκεί είναι που γνωρίζεις τον εαυτό σου. Σου συστήνεται ξανά και ξανά για να τον ξεχάσεις αργότερα… Γεια χαρά είμαι ένα μικρό παιδί . Έχω ένα όνειρο, δεν σου λέω ποιο. Το ίδιο όνειρο είχες και εσύ αλλά διάλεξες να το ξεχάσεις. Ή μπορεί να σου πει: Γεια χαρά είμαι ένα μικρό παιδί. Είχα ένα όνειρο, το σκότωσες. Τώρα πια δεν έχω τίποτα. Ξέρεις τι δυστυχία είναι να κοιμάμαι χωρίς να μπορώ να ονειρεύομαι; Ναι ξέρεις και εσύ το ίδιο κάνεις. Είναι και άλλες φορές που θα κάτσει να σου πιάσει την κουβέντα. Θα σου μιλήσει με λόγια αληθινά. Άκουσε τον δεν έχεις να χάσεις τίποτα παρά μόνο να κερδίσεις. Είναι όμως και κάποιες άλλες φορές, οι πιο ωραίες μάλλον, που δεν θα σου πει τίποτα. Θα σε κοιτάξει στα μάτια και θα σε αφήσει να συνεχίσεις το ταξίδι. Μη το εκλάβεις σαν αδιαφορία. Θα το κάνει αυτό γιατί θα σε βλέπει και θα σε νοιώθει κάθε μέρα χωρίς να του έχεις λείψει ποτέ.