Κυριακή, Σεπτεμβρίου 30, 2007

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ


Μια φίλη μου λέει πως για να καταλάβεις εάν ένας δίσκος είναι καλός θα πρέπει μετά από καιρό να θυμάσαι την μέρα που τον αγόρασες και τον άκουσες για πρώτη φορά, κάτι που μάλλον με βρίσκει σύμφωνο. Κάτι ανάλογο συνέβη προχθές. Βρέθηκα νωρίς το απόγευμα σε γνωστό υπόγειο δισκάδικο όπου συχνά τους αφήνω το βδομαδιάτικο μου. Αντάμωσα εκεί την ιδανικότερη παρέα που θα είχε κανείς που θα ήθελε να αγοράσει βινύλια. Οι συζητήσεις που κάναμε με ταξίδεψαν πίσω στο χρόνο σε ασπρόμαυρες εποχές. Μετά από αρκετή ώρα ψαξίματος σε σκονισμένα ράφια, μισοσκισμένες κούτες βρήκα αυτό που ήθελα. Τον δίσκο τον είχα ήδη στη μαλακισμένη μορφή των mp3. Πλέον τον έχω σε βινύλιο. Αφού βράδιασε αποφάσισα να γυρίσω σπίτι. Εκεί ήταν που έμαθα από τον φίλτατο Βαγγέλη ότι είχε ετοιμαστεί το βροχολόγιο μας. Έβαλα τον δίσκο στο πικάπ και ήταν λες και τον άκουγα για πρώτη φορά. Είμαι σίγουρος πως μετά από καιρό θα την θυμάμαι αυτή την μέρα άρα ο δίσκος είναι καλός

5 σχόλια:

Διαπορος είπε...

Πράγματι ήταν ωραία η μέρα σου αυτή!
Στην αρχή μου άρεσε πολύ Ο Gill Scott για τη μουσική, στην συνέχεια όμως που κατάφερα να μεταφράσω μερικά λόγια μου άρεσε ακόμα πιο πολύ.Δυστυχώς τα λέει γρήγορα μερικά πράγματα και λυπάμαι που δεν μπορώ να καταλάβω.
Φωτεινή

raslowbap είπε...

Γεια χαρά Φωτεινή. Εμένα μουσικά δεν μου αρέσουν όλα του τα κομμάτια. Έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα κομμάτια του ως προς την μουσική τουλάχιστον είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Δεν ακολουθεί κάποιο συγκεκριμένο μουσικό ύφος (τουλάχιστον αυτό πιστευω εγώ).Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως είναι απαραίτητα κακό αντιθέτως κιόλας μάλλον καλό είναι. Όμως το κοινό που τον διακρίνει πάντως είναι ότι πάντα οι στίχοι του είναι προσεγμένοι

Χάρης είπε...

Μιλάτε για τον Gil Scott χωρίς εμένα...χαχα!!! Αυτός ο δίσκος έχει βγει σε τόσες διαφορετικές εκδοχές που κανείς, χάνει το μέτρημα...ελπίζω να πήρες τον real!!!χαχα! Βέβαια δεν έχει ιδιαίτερη σημασία… Παρόλα αυτά είμαι ευνόμων στα σκατό mp3 όπως λες, που άμα δεν υπήρχαν…δεν θα άκουγα ποτέ gil scott.
Τον Gil Scott μου τον "σύστησε" αν δεν κάνω λάθος η αδερφή μου... Δεν θέλω να σχολιάσω την μουσική του γιατί μου αρέσει όπως και να χεί και ότι και να λέτε χαχα!!! γιατί εκτός των μελωδιών και του ύφους της, είναι αυθεντικότατη και μοναδική. Κάτι παρόμοιο μέχρι στιγμής δεν έχω ακούσει... Προσωπικά μου αρέσουν πάρα πολλά τραγούδια από όσα έχει κάνει... Όπως και να χει, η αμεσότητα του λόγου του και η σημασία του πολιτικού και κοινωνικού στίχου του με έκανε να τον βάζω στιχουργικά δίπλα στον Bd Foxmoor των Active Member. Πραγματικά οι στίχου του αξίζουν να φας ξανά και ξανά τα αυτιά σου ακούγοντας τα cd του και προσπαθώντας να τον καταλάβεις. Επίσης δεν έχω ξανασυναντήσει άλλον καλλιτέχνη εκτός του Gil Scott, που να μην έχει συμβιβαστεί γράφοντας τραγούδια εμπορικά ή άλλου είδους… Τα τραγούδια του σε σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία, πάντα είτε θα υμνούν την τέχνη της μουσικής, είτε θα διαπραγματεύονται με τα φυλετικά θέματα της Αμερικής, είτε με τις κοινωνικές σχέσεις, είτε κάνοντας κριτική και σάτιρα στην εκάστοτε πολίτική κατάσταση της Αμερικής, είτε υμνώντας το όνειρο της ελευθερίας για όλους τους ανθρώπων ( Τhe liberation song,(red,black and green) ).
Μερικά από τα ποιο ωραία τραγούδια για μένα είναι το Pieces of a man, The Prisoner, Winter in Amerika, The bottle, Home Is Where The Hatred Is, We Almost lost Detroit, Must Be something, The liberation song και σίγουρα ξεχνάω αρκετά. Βέβαια ούτε αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία…Αυτό που έχει σημασία για μένα , είναι ότι έχοντας νιώσει τόσα πολλά ακούγοντας τραγούδια χαράς, λύπης, τραγούδια που με έκανα να γελάσω και να κάτσω να ψάχνω για τα πράγματα τα οποία διαπραγματευόταν ο Gil Scott … είναι ότι από ένα σημείο και μετά δεν άκουγα τα τραγούδια με το μυαλό και τα αυτιά μου… αλλά με την ψυχή.

Χάρης είπε...

Χρήστο μήπως πρέπει επιτέλους να φτίαξουμε ενα κοινό post για το βροχολόγιο; αντε να το κανονήσουμε.

raslowbap είπε...

Είπα και εγώ δεν θα έγραφες για τον Gil Scott. Στιχουργικά εννείται πως τον παραδέχομαι και είναι από τους καλύτερους που έχω ακούσει. Μουσικά είναι κάποια που δεν μου πολυαρέσουν αλλά γουστα είναι αυτά, τι να κάνουμε. Έτσι κι αλλιώς εγώ συνήθως προσέχω πρώτα τους στίχους και έπειτα την μουσική. Όσον αφορά όλα τα υπόλοιπα που έγραψες για τον Gil Scott πιστεύω πως κάλλιστα θα μπορούσες να κάνεις ποστ, και εννείται πως στα περισσότερα με βρίσκεις σύμφωνο. Για το θέμα των mp3 εγώ τα θεωρώ κάπως απρόσωπα. Και εμένα υπήρχαν περιπτώσεις που μέσα από αυτα άκουσα και έμαθα καινούργια πράγματα αλλά γενικότερα είμαι λίγο παλαιομοδίτης. Για το βροχολόγιο ναι ρε να γράψουμε κάτι , μέσα είμαι εγω. Ίσως να βάζαμε και κάποιο λινκ για να μπορεί όποιος θέλει και ενδιαφέρεται να το κατεβάζει.