Δεν θα έλεγα πως είναι το αγαπημένο μου φυτό διότι και εγώ υπάρχουν στιγμές που αναζητώ την εξωτερική ομορφιά και όχι την εσωτερική. Μακάρι όμως κάποτε να γίνει. Η αλήθεια είναι πως με συναρπάζει και ότι τον σέβομαι απόλυτα, μάλλον τον ζηλεύω κιόλας. Τα αγκάθια του κρατούν τους ανεπιθύμητους μακριά ακόμα και το πιο μοχθηρό πλάσμα του κόσμου, τον άνθρωπο. Η φωτιά δεν τον φοβίζει αφού πολλές είναι οι φορές που στέκεται περήφανος μόνος του στην έρημο. Και πώς να πιάσει φωτιά η άμμος; Είναι αυτάρκης. Του φτάνει λίγο νερό για να καλύψει όλες τις ανάγκες του. Μάλλον τα όμορφα άλλα φυτά να τον έχουν στο περιθώριο αφού με την δήθεν ασχήμια του να τους χαλάει το όνομα. Τα αγκάθια του κάποιοι λένε πως είναι για να πληγώνει τους άλλους. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Είναι αγκάθια που του κάρφωσαν απλά για να τον πληγώσουν. Είναι πολλοί αυτοί που πληγώνουν τους άλλους χωρίς κανέναν σοβαρό λόγο, απλά έτσι τους έχει μάθει η κοινωνία να κάνουν. Για καλή του τύχη τα αγκάθια αυτά τον διαπέρασαν και βγήκαν από την άλλη πλευρά. Και τώρα είναι τα ίδια που τον προστατεύουν από τους εχθρούς του. Όμως επειδή ο κάκτος είναι δίκαιος όταν κάποιο λουλούδι έχει καλή καρδιά το αφήνει να ανθίσει πάνω του έτσι ώστε να το προστατέψει και να μην κοπεί από το χέρι του ανθρώπου.
4 σχόλια:
Πολύ ωραίο... Πολλές φορές έχω κάνει παρόμοιες σκέψεις. Ένας άνθρωπος της φαντασίας μου εκλιπαρούσε κάποτε οργισμένος: "Γέμισε μου τα σπλάχνα με καρδιά από ξυράφια - Γέμισε μου τα χέρια μ' αγκάθια!".
ευχαριστώ βαγγελή. Μακάρι να ζούσαμε σε μια κονωνία που να μην χρειαζόταν να έχουμε αγκάθια για να προστατευτούμε.
Πολύ μου άρεσε το κείμενό σου και οι εξηγήσεις για τη μορφή του...
το πιο όμορφο στον κάκτο είναι οτι βγάζει λουλούδι μόνο για μία μέρα το χρόνο!
Φωτεινή
ελα ρε δεν το ήξερα οτι ανθεί μια μέρα μόνο τεον χρόνο. Πριν λίγες μέρες πήρα ενά μικρό κακτάκι και θα περιμένω τώρα την μέρα που θα ανθίσει, βέβαια και έτσι εμένα μου αρέσει
Δημοσίευση σχολίου