ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι το πνεύμα των ολυμπιακών αγώνων πλέον δεν έχει καμία σχέση με αυτό που πίστευαν ότι διακατέχει τους αγώνες στην αρχαιότητα, ή μήπως έχει; Ο μύθος λέει ότι οι ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα ήταν ερασιτεχνικοί και το μόνο έπαθλο για τους νικητές ήταν το κλαδί ελιάς. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει αφού οι νικητές δέχονταν πλούσια δώρα από τους χορηγούς και χρηματοδοτούνταν κατά την διάρκεια της τετραετίας ώστε να αφιερωθούν αποκλειστικά στην προετοιμασία τους για τους αγώνες. Ο μύθος επίσης λέει πως κατά την διάρκεια των αγώνων σταματούσαν οι εχθροπραξίες, κάτι που είναι αναληθές και αυτό.

Το κόστος των πρώτων σύγχρονων ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα ενώ είχε υπολογιστεί σε διακόσες δραχμές ξεπέρασε τελικά το ένα εκατομμύριο. Οι αγώνες του 1900στο Παρίσι και του 1904 στο Σεν Λούις διεξήχθησαν στα πλαίσια των παγκόσμιων εκθέσεων. Ο επιχειρηματίας που είχε αναλάβει το οικονομικό κόστος των αγώνων του Σεν Λούις διοργάνωσε μαζί με το εθνολογικό παράρτημα της παγκόσμιας έκθεσης «ανθρωπολογικές ημέρες» όπου Ινδιάνοι, Νέγροι, και Κινέζοι χρησιμοποιήθηκαν σαν ατραξιόν ώστε να μπορέσει να καλύψει τα έξοδα των αγώνων από την περιέργεια του δυτικού πολιτισμού. Το 1908 στο Λονδίνο συμμετείχαν για πρώτη φορά γυναίκες. Επειδή όμως τότε (και καλά) οι γυναίκες δεν ήταν ίσες με τους άντρες, στις νικήτριες αντί μετάλλιο δόθηκε ένα απλό δίπλωμα. Στην Στοκχόλμη το 1912 νικητής στο πένταθλο και δέκαθλο αναδείχθηκε ο αμερικάνος Θορπ, ινδιάνικης καταγωγής. Ένα χρόνο μετά όμως του αφαίρεσαν τα μετάλλια με αφορμή το ότι στο παρελθόν είχε παίξει μπειζμπολ επί αμοιβή. Μήπως η ινδιάνικη του καταγωγή έπαιξε ρόλο; Το 1932 στο Λος Άντζελες πήραν μέρος 1700 αθλητές όσοι ήταν και οι άνεργοι που εισέρχονταν καθημερινά στην πόλη από την επαρχία για να πάρουν συσσίτιο. Την περίοδο των αγώνων οι άντρες άνεργοι άγγιζαν τους 70000. Τις γυναίκες βέβαια δεν μπήκε κανείς στον κόπο (για άλλη μια φορά) να τις μετρήσει.

Το 1935 ο πρόεδρος της εθνικής ολυμπιακής επιτροπής των Η.Π.Α και μετέπειτα της ΔΟΕ , Άβερι Μπράνταζ, μετά από επίσκεψη του στην Γερμανία εξέφρασε την πεποίθηση του για την εντιμότητα της γερμανικής κυβέρνησης απορρίπτοντας τις εκκλήσεις Εβραίων για μποϊκοτάρισμα των αγώνων στο Βερολίνο το 1936. Οι αγώνες στο Βερολίνο μετατρέπονται στο μεγαλύτερο υπερθέαμα διεθνούς προπαγάνδας του ναζιστικού καθεστώς και απαγορεύεται η συμμετοχή σε πολλούς Εβραίους αθλητές. Στα πρότυπα της ναζιστικής πορείας με τις δάδες προς την κατάληψη της εξουσίας για πρώτη φορά οργανώνεται από το καθεστώς του Χίτλερ η αφή της φλόγας από την Ολυμπία και η λαμπαδηδρομία ως την φιλοξενούσα πόλη ( κάτι το οποίο διατηρείται ως και σήμερα).

Το 1956 στη Μελβούρνη, η Κίνα απέχει εξαιτίας της συμμετοχής του Ταϊβάν, Αίγυπτος και Λίβανος δεν συμμετέχουν λόγω της κρίσης στο Σουέζ, Λιχνενστάιν, Ισπανία και άλλες χώρες αποσύρονται διαμαρτυρόμενες για την Σοβιετική επέμβαση στην Ουγγαρία. Τα υπέρογκα ποσά που δαπανά η κυβέρνηση του Μεξικό για τους ολυμπιακούς αγώνες του 1968 ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας κατά των αγώνων. Η κυβέρνηση δολοφονεί 300 διαδηλωτές και τραυματίζει χιλιάδες λίγες μέρες πριν την έναρξη της ολυμπιάδας. Στο μεταξύ η πρόσκληση της ΔΟΕ στην ρατσιστική Ν. Αφρική πυροδοτεί κύμα αντιδράσεων. Στην απονομή των 200 μέτρων καθώς ακούγεται ο εθνικός ύμνος των Η.Π.Α οι Τομι Σμιθ ( χρυσό μετάλλιο ) και Τζον Κάρλος ( χάλκινο ) υψώνουν τις γαντοφορεμένες γροθιές τους , σύμβολο του ριζοσπαστικού κινήματος της « Μαύρης Δύναμης », και σκύβουν τα κεφάλια τους ώστε να μην κοιτάνε την σημαία των Η.Π.Α.

Το 1972 Παλαιστίνιοι κομάντος εισβάλουν στους κοιτώνες της ισραηλινής αποστολής και κρατούν όμηρους ισραηλινούς αθλητές. Η αστυνομία οργανώνει επιχείρηση φιάσκο που καταλήγει στο να σκοτωθούν 11 Ισραηλινοί, 5 Παλαιστίνιοι και 1 Γερμανός. Το 1980 στην Μόσχα παρά την εμμονή του « σοσιαλιστικού καθεστώς » για τον ερασιτεχνικό χαρακτήρα των αγώνων υπήρχαν πάνω από 200 επίσημα προϊόντα. Οι αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες αποτελούν το πρότυπο διοργάνωσης αγώνων μέχρι και σήμερα. Οι αγώνες αυτοί μένουν στην ιστορία με τα ονόματα The hamburger Olympics και οι αγώνες των πολυεθνικών. Πριν τους αγώνες στη Σεούλ το 1988 υπήρχαν πολλές διαδηλώσει φοιτητών και μαθητών εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος της χώρας που χρησιμοποίησε τους αγώνες για να καλλωπίσει την διεθνή του εικόνα. Το 1992 ο Σαμαρανκ χαρίζει τους αγώνες στην πατρίδα και σε μια σειρά από σπόνσορες τους οποίους ευχαριστεί κατά την τελετή λήξης. Οι ολυμπιακοί αγώνες της coca cola και του CNN ( Ατλάντα 1996 ) σημαδεύονται από έκρηξη βόμβας στο ολυμπιακό πάρκο , που αποτελούσε εκθεσιακό κέντρο, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό πάνω από 100 ανθρώπων και τον θάνατο 2 ανθρώπων. Το τέλος των αγώνων βρίσκει την πόλη καταχρεωμένη. Για τους αγώνες του Σίδνευ ψηφίζεται νόμος έκτακτων μέτρων που μεριμνεί για την χρήση στρατού όπου οι αστυνομικές δυνάμεις θα φανούν ανεπαρκείς και απαγορεύεται το μοίρασμα προκηρύξεων. Στην Αθήνα το 2004 οι αγώνες σημαδεύτηκαν από την τσιμεντοποίηση της πόλης το κλίμα τρομολαγνείας, την παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων, τον χορό των χορηγών , τις δολοφονίες εργατών στα ολυμπιακά έργα αλλά και την ανοχή του κόσμου σε όλα αυτά.

Οι ολυμπιακοί αγώνες προβάλλονται σαν το μεγαλύτερο πολιτιστικό γεγονός που μπορεί να γίνει, ενώ στην πραγματικότητα είναι μια χαρακτηριστικοί έκφραση της παγκοσμιοποίησης. Μέσω των ολυμπιακών αγώνων μεγαλώνει ο εθνικισμός και το αίσθημα του ισχυρού. Η ΔΟΕ διαχειρίζεται το εμπόρευμα ολυμπιακοί αγώνες προς όφελος των πολυεθνικών εταιρειών, των δικτύων ΜΜΕ και των ισχυρών κρατών.