Της ντροπής τα γεννήματα…

Γείτονα ξύπνα από τον μεγάλο ύπνο και

ρίξε μια κλεφτή ματιά στα γύρω σου.

Σχεδόν μισό ’μύριο ευνούχοι

ψηφισμένοι με της ντροπής την επιλογή

απαγκιάζουν στο πλάι σου.  

Σέρνονται φίδια στα φανερά πια,

βλέπεις ξεφύγαν από την σκιά.

Γένναγε αυγά η πόρνη μάνα τους

όλο ετούτο τον καιρό που κλειστά τα μάτια είχες

και γραφικούς αφόριζες όσους

την βουή της πλάνης σου

με τις βλασφήμιες τους χαλούσαν.

Τώρα κάτσε και λούσου τους

να μπαίνουν μακιγιαρισμένοι σαν κοπέλες

στο σαλόνι σου από το δελτίο των οχτώ.

Κέρνα τους κιόλας από τα καλά κρασιά… 

Λεζάντα Νο 6 – Πρωθυπουργική

Βαράει στα μάτια τελικά…

Μία ασήμαντη ερώτηση

Τ’ όνομά σου δεν ρώτησα,

γιατί σε λουλούδι δεν θα ’φερνε

και δυο βλεφαρίσματα μετά

στου χρόνου την λήθη θα ’χε χαθεί.

Εσένα όμως θα σε θυμάμαι

ως μία παρουσία γλυκιά

σε μία ζεστή νυχτιά

που προσφέρθηκες για λίγο

να μοιραστείς βαρύ φορτίο.

Μία ερώτηση που δεν έγινε…

Η απάντησή της δεν είχε σημασία.

Γύρισα πια

Κοίτα με τώρα που έπιασα και πάλι πένα

και σκέψου πόσο λάθος έκανες

σαν πίστεψες πως βολεύτηκα στη σιωπή;

Κοίτα με τώρα ομόψυχε εθνοσωτήρα

και κάνε στα λόγια κράτει

σαν θέλεις να στέκεις όρθιος ακόμα.   

Κοίτα με τώρα πλανεμένε γεμιτζή

που σκαρώνεις τον νέο ήλιο

και θυμήσου πως σαν μια στιγμή σταθήκαμε δίπλα

και τότε αφίλιωτοι ήμασταν.

Κοίτα κατάματα τον άνεμο

που καίει με μιας τα λερωμένα βάθια σου.

Μέσα του είμαι και λίγο πριν απ’ το τέλος

θα ψιθυρίσω στ’ αυτιά σου πως «γύρισα πια».