Ανοιξιάτικο

Είναι του ποιητή τα λόγια, μαχαιριά

που αποτελειώνει ό,τι απέμεινε

από μία μοναχική καρδιά.

Είναι  η μουσική που θυμίζει τη χαμένη νιότη μας.

Είναι της Άνοιξης η θύμηση,

που σε φέρνει  πάλι στη θέση την αδύναμη.

Είναι  οι στάλες της βροχής

που μπερδεύονται με τα δάκρυα

Είναι κι ο ουρανός για ακόμη μία φορά βουβός.

Και είναι και  τα πιο όμορφα ποιήματα,

που μένουν άγραφα,

μιας και ο πόνος της αγάπης

σκότωσε τις λέξεις τους.  

Είναι απλά μια λάθος στιγμή. 

Υ.Γ: Επηρεασμένο από εδώ