ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Πιτσιρικάδες σημειώναμε και αποστηθίζαμε πόσα παγωτά τρώγαμε από την στιγμή που φαίνονταν σιγά-σιγά τα πρώτα σημάδια του καλοκαιριού μέχρι εκείνο να χαθεί και  να υπάρχει μέσα μόνο στην σκέψη και στις αναμνήσεις μας …

Είχα πολλές αφορμές για να γράψω σήμερα και πολλά θέματα που μας απασχολούν ή καλύτερα που θα έπρεπε να μας απασχολούν για να καταπιαστώ… Για τον καλύτερο φίλο μιας κατάληψης  που χάθηκε πρόσφατα, για αυτά που κάποτε κάποιοι μας είπαν ότι έχουμε και  λέγονται  εργασιακά δικαιώματα, για τους γαμωμανάδες με τις πλάτες άλλων που επιμένω να μην ξεχνώ, για το αύριο που προμηνύεται χειρότερο από το σήμερα, για το κέντρο που παρόλα αυτά δεν έχει καμία πορεία, για κάτι παρανοϊκό και καμουφλαρισμένο που μόνο εγώ θα καταλάβαινα …

Προτιμώ έτσι απλά για διάλειμμα  να πω ή καλύτερα να γράψω πως σήμερα έφαγα το  πρώτο μου για φέτος καλοκαιρινό παγωτό.