«ΕΓΩ»

Για να σκοτώσεις το «εγώ»

θα πρέπει πρώτα να το θρέψεις

σε τέτοιο μεγάλο βαθμό

που τα πιο καθάρια κομμάτια

του αληθινού εαυτού σου

να τείνουν να χαθούν για πάντα.

Εκείνη η στιγμή είναι η κατάλληλη

για να το ξεφορτωθείς μια και καλή.

Αποτελεί ρίσκο όμως ρίσκο γιατί

έτσι υπάρχει ο κίνδυνος να είσαι εσύ

αυτός που θα χαθεί  για πάντα.

Να μην ξεχνάς επίσης πως

αν το επιχειρήσεις νωρίτερα

θα υπάρχει για πάντα μέσα σου

κάτι που θα περιπαίζει τις πεθυμιές σου.    

Λίγο η έλλειψη χρόνου, λίγο οι στιγμές που περνάνε έχουν φέρει σαν αποτέλεσμα την στασιμότητα που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό στο  blog. Η στασιμότητα αυτή θα συνεχιστεί αφού μιας και μπήκε η πιο μικρή Μεγάλη βδομάδα του χρόνου έφτασε ο καιρός για το καθιερωμένο μου Πασχαλινό ταξίδι στα ξένα... Δυστυχώς δεν είναι  η Αλεξάνδρεια  ο φετινός μου  προορισμός αλλά η αμέσως επόμενη αγαπημένη πόλη... το  Λονδίνο. Θα τα ξαναπούμε πιο ανανεωμένοι από τις 26/04.

Καλά να περάσετε και  καλή επ-ανάσταση

ΓΡΑΦΩ Ο,ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ part 41 – ΕΡΩΤΗΣΗ

Ακούει κανείς;

ΝΥΧΤΕΣ

Μου έλειψαν εκείνες οι νύχτες

που την μεθυσμένη μας νιότη

αφήναμε να μας οδηγήσει

στα σκαλοπάτια

των πιο απόκρυφων μας σκέψεων

για να λυτρώσουμε λίγο

με την θαλπωρή του ονείρου

την κουρασμένη μας συνείδηση.  

Μου έλειψαν εκείνες οι νύχτες

που νιόβγαλτες λέξεις

 μας συνόδευαν στα καταγώγια

των πιο φυλακισμένων μας αισθημάτων

για να λυτρώσουμε λίγο

με το ημέρωμα των καρδιών μας

την κουρασμένη μας ζωή.