ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ

Μια ανάσα να πάρω και όλο το σύμπαν απ’ την αρχή θα φτιάξω.

Μαστορεμένο θα‘ναι με την αρχή της αλήθειας εκείνης  

που μας οδήγησε στ’ ατέλειωτο ψέμα του χθες , του σήμερα και του αύριου .

Το διάβα  όμως θα ‘ναι αλλιώτικο και ξέχωρο από τους προσκυνημένους.

Το μονοπάτι εκείνο το δύσβατο  θ’ ακολουθήσουμε ως το τέλος.

Εκείνο το απάτητο από τους δικαζόμενους δικαστές των ζωών μας. 

Θα έχουμε όμως τα χνάρια  των ονείρων και των αξιών μας

για να μας καθοδηγούν μακριά από την αποχαύνωση του ψεύτικου κόσμου τους.

Κι φόβος; Θα ‘χει χαθεί, θα ‘χει πεθάνει , θα ‘χει σκοτωθεί

από τους φύλακες εκείνου του οχτάγωνου που τους ξέρω, τους ξέρεις…

όλους με τα μικρά τους κι ας μην τους μιλήσαμε ποτέ…

Από τους πιο μεγάλους, τρανούς και δίκαιους  μάγους  

που γεννήθηκαν στην σκότια και προστατευμένοι από «το φως τ’ αληθινό» ,

από την πιο μικρή  σπίθα που απόκτησε την δύναμη να κάψει

όλο εκείνο το γκρίζο ντροπιασμένο σύμπαν που σαν μεγαλώνει μας λιγοστεύει. 

Στο μονοπάτι πάλι  τώρα οι σκέψεις και οι πράξεις σου

για να γνωρίσεις  τον αλέκιαστο ορίζοντα με το  μαυροκόκκινο  ήλιο

της νιοτης που δεν θυμίζει σε τίποτα τον ψεύτικο  του ξερότοπου που ζούμε.

Μην γυρίσεις πίσω παρά μόνο αν…